Search results

1

Baba Jaga, Kościej Nieśmiertelny i inne postacie władające magią w rosyjskich baśniach magicznych a wiedźmy i czarownicy Grimmowscy

100%

Ucherek D.

Prace Literackie

|

2018

|

vol. 58

249-271

EN

The article is an analysis of the images of magic-wielding characters in Russian magic fairy tales. The basis of this analysis is a set of fairy tales collected by Alexander Afanasyev. The author focuses primarily on the characters of Baba Yaga and Koschei the Immortal, pointing in particular to the ambiguity of the former. She can be seen as a witch, a demon and deity, as an antagonist — just like other fairy tale witches — but also as a donor, tester, and catalyst of the protagonist’s evolution. In the case of Koschei, although he always turns out to be an antagonist, what deserves attention is the level of his power — much higher than in the case of “lower-order” sorcerers — and the motif of the seven-stage soul hiding as the source of immortality. Also considered is the image of dragons, characteristic of Slavic fairy tales — perceived in this cultural circle as chthonic beings, related to snakes and in opposition to birds, i.e. uranic beings. In the course of the analysis, the author also compares the images of magic-wielding characters in Afanasyev’s collection with those gathered by the Brothers Grimm.

2

Reflexia vyháňania diabla vo Wemdingu v dobových periodikách: hodnotenie exorcizmu dobovými periodikami a úloha wemdingského prípadu vo Wahrmundovej afére

100%

Ondreička P.

Moderní dějiny: sborník k dějinám 19. a 20. století (Modern History: Studies into 19th and 20th century history)

|

2021

|

vol. 29

|

issue 1

161-200

EN

In the first part of this article we will focus on how the press reflected a possession case from late 19th century in small Bavarian town Wemding. Wemding case is one of the most famous cases of possession or exorcism in 19th century, as we have found during our research. The main aim of this article is to analyse contemporary articles and show different approaches of press media with diverse origins. In second part we will decribe the role of Wemding case in contemporaty newspapers as a part of Wahrmund Affair from 1908 when professor of canonic law attacked the catholic church. The Wemding case was used by Wahrmund as an evidence of church obscurant position. At the end of the article we will identify the reasons why this case aroused so much attention.

3

Co różni Babcochę od czarownicy z wyobrażeń dzieci?

100%

Niesporek-Szamburska B.

Paidia i Literatura

|

2022

|

issue 4

1-10

EN

The article is devoted to the linguistic and cultural image of the heroine of Justyna Bednarek's novel entitled Babcocha. The story’s heroine was compared to the stereotype of a witch, which was recreated from children’s conceptualizations (of children in younger schoolage). The comparison of the two images indicates a significant modification of the image created by Justyna Bednarek and these aspects of the protagonist and the world represented, which may encourage the child to read the text.

PL

Artykuł poświęcono językowemu i kulturowemu obrazowi bohaterki powieści Justyny Bednarek pt. Babcocha. Bohaterkę opowieści porównano do stereotypu czarownicy, który został odtworzony z konceptualizacji dziecięcych w językowym obrazie świata dzieci w młodszym wieku szkolnym. Porównanie obu wizerunków wskazuje na znaczącą modyfikację obrazu wykreowanego przez Justynę Bednarek, ale także na te aspekty samej postaci bohaterki i świata przedstawionego, które mogą zachęcać dziecko do odbioru tekstu.

4

„Nie pozwolisz żyć czarownicy” (Wj 22,17). W poszukiwaniu właściwego zrozumienia jednego ze starotestamentalnych praw

84%

Lemański J.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2019

|

issue 26

11-32

PL

Przepis prawny z Wj 22,17 służył dawniej jako argument scrypturystyczny, uzasadniający „polowania na czarownice”. Jego właściwa interpretacja, mimo tego, że składa się praktycznie z trzech słów, nie jest jednak wcale taka łatwa. Przegląd opinii na ten temat pokazuje złożoność tego problemu. W tym artykule przepis biblijny pokazany został na tle innych starożytnych praw. Porównanie pozwala sądzić, że obawy przed szkodliwymi czarami były obecne we wszystkich kulturach otaczających starożytny Izrael. Teksty biblijne z rdzeniem kšp, zastosowanym w Wj 22,17, także pokazują dużą skalę praktykowania opisywanych nim czarów i stały, negatywny stosunek to nich. Sam przepis z Wj 22,17 może być pozostałością dawnego, lokalnego „kompleksu czarownicy”, wyrazem obaw przed skutkami złej magii. Mógł on pierwotnie dotyczyć jakiejś specyficznej formy czarów, uprawianej przez kobiety. Od momentu umieszczenia go w Kodeksie Przymierza, nabiera już jednak rangi ogólnonarodowej i staje się elementem walki o czystość jahwizmu. Nie ma pewności, czy sankcja w nim obecna oznacza karę śmierci, rodzaj ekskomuniki, banicję czy jakiś niesprecyzowany rodzaj kary, powalający na doraźne działanie w zależności od sytuacji i skali zagrożenia.

EN

In the past, the legal article from Ex 22,17 served as a scripturistic argument justifying the “witch-hunt”. Its correct interpretation, despite its length, is not so easy. The review of the opinions on this topic shows its complexity. The article shows the biblical law against other ancient ones. The comparison suggests that the fears of harmful spells were current in all cultures of ancient Israel. The biblical texts with the kšp core used in Ex 22,17 also show a large scale of practicing the spells and the constant, negative attitude to them. The law from Exodus 22,17 may be a remnant of the former local “witch complex”, the sign of fear of the effects of evil magic. It could originally refer to a specific form of spells cultivated by women. Since it was placed in the Covenant Code, it has become national turned into a part of the struggle for the purity of Jahvism. However, there is no certainty whether the presented sanction means the death penalty, a kind of excommunication, banishment or some unspecified type of punishment which allow to take a temporal action depending on the situation and the scale of the threat.

5

Old Women: Divination and Magic or anus in Roman Literature

84%

Migdał J.

Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae

|

2014

|

vol. 24

|

issue 2

57-67

PL

Word anus was used in a primarily negative sense to describe an old woman. Anus is usually presented as a libidinous and hideous hag who indulges in strong wine or practices black magic, mainly for erotic purposes. Though Latin literature brings as well examples of a different type of anus: goddesses assuming the shape of old women to guide or deceive the mortals and old prophetic women, inspired by the gods. Anus can be gifted with divine powers and secret knowledge. The paper traces the motif of anus as a witch or a divine woman on the basis of selected examples from the works of Horace, Ovid, Petronius, Apuleius and Silius Italicus.

6

War die Frau von En-Dor (1Sam 28) eine Hexe?

84%

Koenen K.

Rocznik Teologiczny

|

2016

|

vol. 58

|

issue 4

477-496

DE

Die Frau von En-Dor ist erst in der Neuzeit, und zwar zu einer Zeit, als die Hexenverfolgungen in Europa ihren Höhepunkt erreichten, als Hexe bezeichnet worden, also als eine Frau, die über schwarze Magie Unheil bewirkt. Die Entwicklung hat dazu geführt, dass die Frau bis heute verbreitet als „Hexe von En-Dor“ bezeichnet und damit negativ gesehen wird. In der Erzählung der Hebräischen Bibel agiert sie dagegen als Totenbeschwörerin, d.h. als ein Medium, das die Kommunikation mit Verstorbenen, in der Regel Ahnen, ermöglicht. Diese Tätigkeit wird im Alten Testament zwar negativ gewertet, doch polemisiert die Erzählung keineswegs gegen die Frau, sondern gegen Saul. Schon LXX und Vulgata haben die Frau dann als „Bauchrednerin“ bezeichnet und sie damit – für die Rezeption in der Alten Kirche prägend – zu einer Wahrsagerin gemacht.

EN

It is only in the modern age, especially since the time when the persecution of witches reached its climax in Europe, that the woman of En-Dor is called a witch, i.e. a woman who causes harm by using black magic. As a result of this development, the woman is commonly called the “witch of En-Dor” even to this day and is viewed in a negative light. However, in the story in the Hebrew Bible she acts as a necromancer, i.e. as a medium able to make communication with the deceased possible, who are as a rule ancestors. Even though this activity is regarded negatively in the Old Testament, the story does not polemicize against the woman, rather against Saul. Already the Septuagint and the Vulgate refer to her as a ventriloquist, placing her on a par with a fortune-teller, a move that had a strong influence on the reception this figure in Early Christianity.

7

Above Pekel med vodami toward Mohokos, Železna gora and Per(n)jak

73%

Bajuk L.

Poznańskie Studia Slawistyczne

|

2012

|

issue 3

PL

I conducted my own ethnographic field research in 1998, 2004 and 2007. Further field research, from 2010 to 2012, under the title ‘Folk Piety and the Transmission of Ethnoheritage in Upper Meñimurje’, was part of Tomo Vinšćak’s academic project Sacral Interpretation of Landscape, organized by the Matapur Association and the Ethnological and Anthropological Department of the Faculty of Philosophy in Zagreb. The analysis and comparison of the collected materials has contributed to research into the fascinating and still vibrant – though under-researched – survival strategies of pre-Christian and Christian worldviews in the western and north-western parts of the northernmost districts of Croatia.

8

Figura czarownicy jako symboliczna „zadra” w patriarchalnym świecie. Konteksty antropologiczno-edukacyjne

67%

Symonowicz-Jabłońska I.

Kultura i Edukacja

|

2022

|

issue 1(135)

48-59

PL

Celem artykułu jest ukazanie wizerunku kobiety – naznaczonej figurą czarownicy – zorientowanego na zmianę stereotypowego o niej myślenia. Spojrzenie z perspektywy nieskażonej potocznym oglądem świata wskaże na jej podmiotowość, samorealizację, prawo do samostanowienia, co jest podstawową kategorią pedagogiczną. Figura czarownicy jest dwuznaczna – odzwierciedla niepokorność dającą siłę w radzeniu sobie z presją społeczeństwa, aby nie poddać się sposobom kontrolowania kobiet, które podważały patriarchalne standardy. Nazywana wówczas kobietą demoniczną, nikczemną, magiczną, ale z drugiej strony boską, niewinną ofiarą, prawdziwą uzdrowicielką. Bowiem były one „mądrymi zielarkami, wróżbitkami i seksualnie oświeconymi istotami, które nie zostały okaleczone przez chrześcijańską pobożność i zakazy” (K.J. Sollée, 2021, s. 89). Tym samym stały się ikoną kobiety niezależnej, podporządkowanej tylko sobie, o silnej osobowości pożądanej w dzisiejszym świecie. Próba odpowiedzi na pytanie, kim były, a może kim są czarownice, ma za zadanie przybliżyć tytularną postać, a ukazanie kobiecej siły i wspomnienie o prześladowaniu wiedźm ma być dla nich swoistym hołdem.

EN

The aim of the article is to present the image of a woman – marked with the figure of a witch – oriented at changing stereotypical thinking about her. A look from a perspective not contaminated by the common view of the world will indicate its subjectivity, self-realization, and the right to self-determination, which is the basic pedagogical category. The figure of the witch is ambiguous – it reflects the rebelliousness that gives strength to deal with the pressures of society not to succumb to ways of controlling women that have undermined patriarchal standards. At that time she was called a demonic, wicked, magical woman, but on the other hand, a divine, innocent victim, a real healer. For they were „wise herbalists, soothsayers and sexually enlightened beings who had not been crippled by Christian piety and prohibitions” (K.J. Sollée, 2021, p. 89). Thus, they have become an icon of an independent woman, subordinate only to herself, with a strong personality desired in today’s world.

9

Czarownica w literaturze polskiego oświecenia. Stereotyp i płeć

67%

Kowalewska D., Dr hab. prof. UMK U. M. K., jurans@umk.pl

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

|

2016

|

vol. 34

|

issue 4

EN

The article focuses on the image of witches in the iconography, literature, and imagination of the inhabitants of Early Modern Europe (from the late Middle Ages to the Enlightenment). It endeavours to explain whether the role and function of magical figures in Early Modern literature is conditioned by gender and by the conviction that magic is related to the biological functions of women. I will also attempt to determine how the stereotype of the witch emerged and whether its function in literaturę was influenced by the changed relations between the sexes in the 18th century. Although the main area of interest are works in Polish, numerous references to foreign literature are also made.

10

Obraz czarownicy w najnowszej polskiej historiografii procesów o czary w czasach wczesnonowożytnych

67%

Manyś B.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica

|

2020

|

issue 107

59-77

EN

In the paper the author intended to characterize the image of the witch-woman, as it is shown by the Polish historiography of the witch trials during the early modern period, in the light of the current studies, focusing on the female one. In this context, a number of questions present themselves and one of the purposes of this article is to find answers to the following questions, i.e.: on which factors research focus, while characterizing women accused of the witchcraft; was accusing of the doing evil and cooperation with the devil connected with the particular variables (sex, biological feature of a woman), or was it rather an outcome of the belonging to the particular social group, or maybe even a result of the economic situation in those days. In this article there is also raised a question: how much the recent findings overthrow the stereotype of the witch, which is consolidated in the folk memory of the citizens of Poland. The concepts presented in the following paper are intended to be the starting point of the discussion about the said problem. According to that, this article is not the review of the research focused on magic, witchcraft or witch trials, nor the summary of the Catholic Church attitude, which was widely discussed in the past research papers.

PL

W artykule podjęto próbę charakterystyki obrazu kobiety-czarownicy, jaki wyłania się w polskiej historiografii procesów o czary toczących się w dobie wczesnonowożytnej w świetle prowadzonych badań nad niewiastą. W tym kontekście nasuwa się szereg pytań, na które próbowano udzielić odpowiedzi w artykule, m.in.: na jakie czynniki zwracają uwagę badacze charakteryzujący kobiety oskarżone o czary, czy posądzenie o czynienie zła i spółkowanie z diabłem uzależnione było od konkretnych czynników (płci, funkcji biologicznych kobiety), czy raczej wynikało z przynależności do konkretnej grupy społecznej, bądź też warunkowane było sytuacją gospodarczą, w jakiej przyszło żyć oskarżonym. Postawiono również pytanie, na ile dotychczasowe ustalenia obalają stereotyp czarownicy utrwalony w zbiorowej pamięci mieszkańców Rzeczypospolitej. Prezentowane rozważania stanowią punkt wyjścia do dalszej dyskusji w zakresie analizowanego problemu. Nie stanowi on zatem przeglądu czy też rewizji badań nad magią, czarami i procesami, a także stanowiska Kościoła katolickiego, które szeroko zostało omówione w dotychczasowych pracach.

11

Terminy „magia” i „czarownictwo” w świetle badan etnologicznych i religioznawczych

59%

Zimon H.

Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii

|

2011

|

vol. 3

167-197

EN

The subject of the article is a terminological reflection on the definition and interpretation of magic and witchcraft in the light of research by anthropologists and scholars of religion from the second half of the XIX c. to contemporary times. The views of evolutionists E. B. Tylor and J. G. Frazer, sociologists E. Durkheim, H. Hubert and M. Mauss, social anthropologist B. K. Malinowski, philosopher E. Cassirer and structuralist C. Lévi-Strauss are discussed. The principle criterion differentiating religion from magic is man referring to supernatural powers and beings. Practicing magic is socially approved of and has as its goal the good of an individual or social group. In the life of nonliterate peoples, religion and magic are united and that is why we speak of the religious-magical character of their beliefs, rituals and behaviour. Contemporary anthropologists and scholars of religion treat magic and religion as a field complementary and closely related with each other in the cultures of nonliterate peoples. Magic must be differentiated from witchcraft, whose goal is to conjure evil upon a person or community. E. E. Evans-Pritchard identified among the Azande people (southern Sudan) two types of wizardry: acquired sorcery which meant that the sorcerer consciously uses mixtures, spells and rites attempting to conjure evil and inborn witchcraft in which the witch based upon inherited psychic power unconsciously injures others by sending or activating a certain substance. This division is not universally applied in Africa, since inborn witchcraft appears much more rarely among African peoples than acquired sorcery. Faith in charms fulfils a cognitive, psychological, social, political and legal role. At the dawn of modern transformations in Africa, witchcraft is linked with jealousy, hidden aggression, social and economic inequality and the desire for power. On the one hand, Africanists stress the increase in witchcraft practices and a return to anti-witchcraft movements, and on the other hand, they draw attention to the fact that modernization and secularization related with it slowly contribute to lessening searching for explanations of misfortunes, illness and death in witchcraft beliefs.

12

Czarownica w literaturze polskiego oświecenia. Stereotyp i płeć

59%

Kowalewska D.

|

2016

|

vol. 34

|

issue 4

53-67

EN

The article focuses on the image of witches in the iconography, literature, and imagination of the inhabitants of Early Modern Europe (from the late Middle Ages to the Enlightenment). It endeavours to explain whether the role and function of magical figures in Early Modern literature is conditioned by gender and by the conviction that magic is related to the biological functions of women. I will also attempt to determine how the stereotype of the witch emerged and whether its function in literaturę was influenced by the changed relations between the sexes in the 18th century. Although the main area of interest are works in Polish, numerous references to foreign literature are also made.

13

Miejsca sabatów czarownic w epoce wczesnonowożytnej – ich znaczenie i topografia. Przyczynek do badań nad procesami o czary na Śląsku i Morawach

51%

Wojtucka K.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica

|

2020

|

issue 107

133-151

EN

There are many stereotypes related to witches and witch trials in the public’s imagination. One of the popular elements associated to this issue is the question of the witches’ Sabbath, which the witches attended. The Sabbath itself is a collection of the fantasies of late medieval and early modern society, with specific features depending on the region. Researchers assume that the sources of the meetings that later became known as the Sabbath were those attributed to heretics who worshiped the devil during them. This meeting was characterized by a certain order of rituals and customs. They could take place not only on such characteristic days as April 30, but also a week, up to three times. According to testimonies, witches arrived at the Sabbath on broomsticks or pitchforks, and during the meeting an orgy would often take place. These meetings took place in special places, mainly on various hills. The most famous mountains, where the Sabbaths took place, are Blocksberg in the Harz Mountains, Łysa Góra, and when it comes to the border area of Silesia and Moravia – Petrovy Kameny, which appear in large numbers in the testimonies of people accused of witchcraft in this area. This place, which is located on the border of the estate, was considered to be full of the forces of darkness, therefore in 1682 it was decided to consecrate it. Very often specific areas or regions “had” their own mountain where witch meetings took place. The Sabbaths could also take place in less obvious places, e.g. in clearings, trees, road branches or near the gallows. In some cases, in memory of such meetings, characteristic names such as Hexenplan or Hexenplatz remained, which not only can be found on old maps, but also function to this day in designated areas.

PL

W wyobraźni społeczeństwa funkcjonuje wiele stereotypów związanych z czarownicami, jak i z procesami o czary. Jednym z popularnych elementów związanych z tym zagadnieniem jest kwestia sabatu czarownic, na który owe uczęszczały. Sam sabat jest zbiorem fantazji późnośredniowiecznego i wczesnonowożytnego społeczeństwa, o specyficznych cechach, zależnych od regionu. Badacze wychodzą z założenia, że źródłem spotkań, które później zyskały miano sabatu, były te przypisywane heretykom, którzy podczas nich czcili diabła. Spotkanie to cechował pewien porządek rytuałów i obyczajów. Odbywać się one mogły nie tylko w takie charakterystyczne dni jak 30 kwietnia, lecz także w tygodniu, nawet do trzech razy. Według zeznań czarownice przylatywały na sabat na miotłach lub widłach, a podczas spotkania nierzadko miało dochodzić do orgii. Do spotkań tych dochodziło w szczególnych miejscach, przede wszystkim na różnego rodzaju wzniesieniach. Do najbardziej znanych gór, gdzie odbywały się sabaty, należą Blocksberg w Górach Harzu, Łysa Góra, a jeśli chodzi o pograniczne śląsko-morawskie – Petrovy Kameny, które licznie pojawiają się w zeznaniach osób oskarżonych o czary na tym obszarze. Miejsce to, które znajduje się na dawnym pograniczu dóbr, uchodziło za pełne sił ciemności, stąd też w 1682 r. zdecydowano się je poświęcić. Bardzo często konkretne obszary czy regiony „miały” własną górę, gdzie dochodziło do spotkań czarownic. Sabaty mogły się także odbywać w mniej oczywistych miejscach, np. na polanach, drzewach, rozgałęzieniach dróg czy w pobliżu szubienicy. W niektórych przypadkach na pamiątkę takich spotkań pozostały charakterystyczne nazwy, takie jak: Hexenplan czy Hexenplatz, które nie tylko można znaleźć na starych mapach, lecz także funkcjonują one do dzisiaj na wyznaczonych terenach.

14

„Martwe czarownice”. Procesy i egzekucje zmarłych oskarżonych o magię pośmiertną w dobrach zakonu krzyżackiego na Śląsku i Morawach w XVII i XVIII wieku

43%

Wojtucki D.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica

|

2020

|

issue 107

153-197

EN

In the estate archives adjoining Bruntál (German: Freudenthal) and Sovinec (German: Eulenburg), properties belonging to the Teutonic Order, we can find testimonies of many trials of people accused of magical practices. Among these magic-beliefs can be found examples a “posthumous magic”, i.e. magic related people who made pacts with the devil during their lifetime and, after death returned to harass the living. One of the first documented cases “magia posthuma” in the Silesian – Moravian borderlands was recorded toward the end of the 16th century. By the end of the 17th century, a belief that a deceased person accused of this type of magic could “infect” other dead who died after it, began to develop. “Dead witches”, because that’s how you can call them, who still had during their lifetime dedicate themselves to the service of the devil, and were not revealed until their death, could have been used by him after his death. In “tracking” of the deceased, local clergy and superior authorities were involved. The persecution of the deceased on the basis of this beliefs was documented in the Teutonic estates, mainly in: Arnoltice (German: Arnsdorf ), Břidličná (before Frýdlant, German: Friedland an der Mohra), Světlá (German: Lichtewerden), Václavov u Bruntálu (German: Wildgrub). Based on the collected examples of the Teutonic goods, it can be concluded that the most common the way to permanently neutralize a person accused of posthumous magic was to burn his corpse, or burial on the edge of the village.

PL

W dobrach przyległych do Bruntál (niem. Freudenthal) i Sovinec (niem. Eulenburg), czyli w majątkach należących do zakonu krzyżackiego odnajdziemy świadectwa wielu procesów osób oskarżonych o praktyki magiczne. Wśród tych wierzeń szczególne miejsce zajmuje tzw. magia posthuma, związana z osobami, które po swojej śmierci za sprawą zawartego jeszcze za życia paktu z diabłem nie mogli zaznać w grobie spokoju i nadal nękali żywych. Jedne z pierwszych udokumentowanych przypadków wierzeń w magię pośmiertną na pograniczu śląsko-morawskim znamy z ostatnich lat XVI w. Pod koniec XVII stulecia rozwinęły się wierzenia w to, że osoba zmarła posądzona o ten rodzaj magii może „infekować” kolejnych zmarłych, których zgon nastąpił tuż po niej. „Martwe czarownice”, bo tak można je nazwać, które jeszcze za swojego życia miały się oddać służbie diabłu, a aż do swojej śmierci nie zostały ujawnione, mogły zostać wykorzystane przez niego po swoim zgonie. W „tropienie” zmarłych angażowano lokalnych duchownych i władze zwierzchnie. Prześladowania zmarłych na podstawie powyższych wierzeń udokumentowano w dobrach krzyżackich, głównie w ośrodkach: Arnoltice (niem. Arnsdorf ), Břidličná (dawniej Frýdlant), Světlá (niem. Lichtewerden), Václavov u Bruntálu (niem. Wildgrub). Na podstawie zebranych przykładów z dóbr krzyżackich można stwierdzić, że najczęstszym sposobem trwałego unieszkodliwienie osoby posądzonej o magię pośmiertną było spalenie jej zwłok, względnie pogrzebanie na granicy miejscowości.

Refine search results

Baba Jaga, Kościej Nieśmiertelny i inne postacie władające magią w rosyjskich baśniach magicznych a wiedźmy i czarownicy Grimmowscy

Reflexia vyháňania diabla vo Wemdingu v dobových periodikách: hodnotenie exorcizmu dobovými periodikami a úloha wemdingského prípadu vo Wahrmundovej afére

Co różni Babcochę od czarownicy z wyobrażeń dzieci?

„Nie pozwolisz żyć czarownicy” (Wj 22,17). W poszukiwaniu właściwego zrozumienia jednego ze starotestamentalnych praw

Old Women: Divination and Magic or anus in Roman Literature

War die Frau von En-Dor (1Sam 28) eine Hexe?

Above Pekel med vodami toward Mohokos, Železna gora and Per(n)jak

Figura czarownicy jako symboliczna „zadra” w patriarchalnym świecie. Konteksty antropologiczno-edukacyjne

Czarownica w literaturze polskiego oświecenia. Stereotyp i płeć

Obraz czarownicy w najnowszej polskiej historiografii procesów o czary w czasach wczesnonowożytnych

Terminy „magia” i „czarownictwo” w świetle badan etnologicznych i religioznawczych

Czarownica w literaturze polskiego oświecenia. Stereotyp i płeć

Miejsca sabatów czarownic w epoce wczesnonowożytnej – ich znaczenie i topografia. Przyczynek do badań nad procesami o czary na Śląsku i Morawach

„Martwe czarownice”. Procesy i egzekucje zmarłych oskarżonych o magię pośmiertną w dobrach zakonu krzyżackiego na Śląsku i Morawach w XVII i XVIII wieku