Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Refine search results

Results found: 2

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  workers’ representation
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
W ramach niniejszego opracowania zostały omówione najważniejsze, wybrane problemy dotyczące reprezentacji pracowników we Francji na poziomie krajowym oraz na poziomie zakładu pracy. Regulacje w tym obszarze są bardzo liczne i złożone, co wynika z długotrwałego procesu ewolucji dialogu społecznego we Francji. Charakterystyczną cechą tego dialogu jest wielość podmiotów i instytucji uprawnionych do jego prowadzenia na poziomie zarówno krajowym, jak i zakładowym. Z dniem 1 maja 2008 r. wszedł w życie nowy Kodeks pracy. Składa się on z ośmiu części poprzedzonych rozdziałem wprowadzającym, dotyczącym dialogu społecznego. W procesie tworzenia i stosowania prawa pracy ważną rolę odgrywają partnerzy społeczni. Każdy projekt zmian w sferze prawa pracy musi być wcześniej skonsultowany z reprezentatywnymi partnerami społecznymi, uprawnionymi do wszczęcia i prowadzenia negocjacji, których wynik jest wiążący dla organów stanowiących prawo. Główne kierunki rządowej aktywności w sferze prawa pracy oraz harmonogram podejmowania działań w tym zakresie muszą być każdorazowo przedyskutowane w ramach Narodowej Rady Negocjacji Zbiorowych.
PL
Autorka dokonuje analizy zagadnień związanych z reprezentacją pracowników w prawie europejskim. Na wstępie przedstawia podstawy prawne reprezentacji pracowników w prawie europejskim przed przyjęciem traktatu z Maastricht oraz po jego przyjęciu. Do czasu zmian dokonanych na mocy traktatu z Maastricht prawo pracowników do informacji i konsultacji pozostawało wyłączną kompetencją państw członkowskich. Kompetencja Unii Europejskiej w tym obszarze została uznana dopiero w Protokole z Maastricht odnoszącym się do polityki społecznej. W 1989 r. została przyjęta Karta Wspólnotowa dotycząca podstawowych praw socjalnych pracowników, dzięki której prawa pracowników i ich przedstawicielstw do informacji i konsultacji zyskały na znaczeniu, stając się jednymi z celów Unii Europejskiej i państw członkowskich. Następnie przyjęto dyrektywy dotyczące powoływania europejskich rad zakładowych oraz ustanawiające ogólne ramowe warunki informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami. Na szczycie w Nicei w 2000 r. została przyjęta Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej. Od czasu przyjęcia traktatu z Lizbony stała się ona częścią prawa Unii Europejskiej z mocą wiążącą równą mocy wiążącej samych traktatów. Po przeprowadzeniu analizy podstaw prawnych autorka skupia się na pojęciu reprezentacji pracowników w prawie Unii Europejskiej. Unia Europejska ma w tej sferze kompetencje dzielone i wykonywane równolegle z państwami członkowskimi, zgodnie z wymogiem proporcjonalności oraz zasadą subsydiarności. Ostatnia kwestia rozważana przez autorkę to formy reprezentacji pracowniczej w prawie Unii Europejskiej. Najbardziej rozwinięte formy tej reprezentacji zostały przewidziane w dyrektywie dotyczącej tworzenia europejskich rad zakładowych oraz w dyrektywie ustanawiającej ogólne ramowe warunki dotyczące informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.