Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 3

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  współczesna sztuka publiczna
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Artykuł prezentuje historyka sztuki, filozofa, pedagoga – prof. dr hab. Halinę Taborską, urodzoną w Puławach w 1933, zmarłą w Londynie w 2021 roku. Była absolwentką filologii polskiej i filozofii na Uniwersytecie Warszawskim, cenionym na świecie pionierem wśród badaczy współczesnej sztuki publicznej. Była żoną znanego, przebywającego od 1946 roku na emigracji w Wielkiej Brytanii poety, teatrologa, tłumacza i krytyka literackiego, zmarłego w 2010 roku Bolesława Taborskiego. Napisała dysertację doktorską, zatytułowaną „I. A. Richards i brytyjska estetyka semantyczna w latach 1920–1939”, pod kierunkiem prof. Władysława Tatarkiewicza i obroniła ją w 1962 roku. W roku 1963 uzyskała dyplom angielski: Diploma in English Literature and Social Studies, University of Cambridge. W 1997 roku Rada Wydziału Humanistycznego PUNO w Londynie za dwie publikacje pt. Współczesna sztuka publiczna. Dzieła i problemy oraz Monuments of Fighting Warsaw nadała jej stopień doktora habilitowanego w dziedzinie historii sztuki. Współpracowała z czasopismami z zakresu estetyki: „¥e British Journal of Aesthetics”, organ Brytyjskiego Towarzystwa Estetyki, którego przez lat wiele była członkiem, oraz amerykańskim kwartalnikiem „¥e Journal of Aesthetics and Art Criticism”. W latach 1966–1998 prowadziła na uczelniach brytyjskich – Camberwell College of Arts, Roehampton Institute of Higher Education w Londonie – serie wykładów i seminaria kursowe z estetyki. Głównymi obszarami jej badań były: współczesna sztuka publiczna europejskich metropolii oraz sposoby jej funkcjonowania w nowych lub regenerowanych zespołach architektoniczno-urbanistycznych, współczesna sztuka komemoratywna w otwartej przestrzeni publicznej, artyści brytyjscy w otwartych przestrzeniach publicznych Europy, europejskie instytucje kultury. Prof. Halina Taborska jest autorką 11 publikacji zwartych, trzech zredagowanych wspólnie z innymi badaczami oraz kilkudziesięciu artykułów naukowych. W 2014 roku została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, a na uroczystości 80-lecia PUNO w 2019 roku otrzymała godność doktora honoris causa Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie w Londynie, którego była rektorem w latach 2011–2017.
PL
W spotkaniu architektury, współczesnej sztuki publicznej i street artu doświadczyć można napięć wywołujących konflikt pomiędzy poszczególnymi aktorami mającymi udział w kształtowaniu przestrzeni miejskiej. W artykule przedstawiono wyniki badania mającego na celu poznanie opinii środowiska zawodowego architektów i urbanistów w sprawie współczesnej sztuki publicznej, ze szczególnym uwzględnieniem interwencji artystycznych (również nielegalnych) ingerujących w dzieła architektury. Wgląd w poglądy środowiska może być pretekstem do budowania lepszego dialogu i porozumienia pomiędzy środowiskiem architektów i urbanistów oraz artystów celem ochrony i kształtowania urody i użyteczności krajobrazu miejskiego.
EN
The meeting of architecture, contemporary public art, and street art can provoke tensions and conflicts between different actors that are involved in creation of the cityscape. The article presents the results of a survey conducted among professional architects and urban planners in order to identify their opinion on the contemporary public art with particular emphasis on the artistic interventions (also illegal) that interfere with the works of architecture. Insight into the opinion of this professional circle can be a pretext for building a better dialogue and understanding between architects, urban planners, and artists working in the city space.
EN
The structural transformation of the Habermasian public sphere from the salons to the streets is directly related to understanding the boundaries of the city and the dynamics among its inhabitants today. The process of “transnationalization” via the mass media results in further “deterritorialization”, which brings with it the ambivalence of locality and universality within the same city. As the “counter-publics” continue to lack material means to rational-critical debate in envisioning the links between the city and its inhabitants, questions remain on what institutional arrangements can best facilitate participatory parity among the citizens. Joanna Rajkowska’s Minaret (2009-2011) bears a critical relationship to the city of Poznań as a site of play upon heritage, time-space relations, as well as religion. Who is the city really for – the inhabitant, the investor… the artist? Following Lefebvre’s definition and work conducted by such organizations as the UN-Habitat (2005), “the right to the city” suggests that all urban dwellers are equal participants. Does Rajkowska’s Minaret employ the best means that can ignite counter-public mobilization for Muslim minorities in Poznań, or does it simply make itself a victim to the postmodern Other?
PL
Strukturalna transformacja Habermasowskiej sfery publicznej z salonów na ulice jest bezpośrednio związana ze zrozumieniem granic miasta i dynamiki zachodzącej pomiędzy jego mieszkańcami. Proces „transnacjonalizacji” poprzez mass media skutkuje dalszą „deterytorializacją”, która niesie ze sobą ambiwalencję jednoczesnej lokalności i uniwersalności w ramach jednego miasta. Ponieważ „kontr-publiczności” (counter-publics) nadal nie dysponują środkami materialnymi umożliwiającymi racjonalną i krytyczną debatę dotyczącą wizji łączących miasto i jego mieszkańców, pozostaje pytanie, jakie rozwiązania instytucjonalne mogą najsprawniej ułatwić zapewnienie mieszkańcom równego dostępu do uczestnictwa. W Minarecie Joanny Rajkowskiej (2009-2011) widać silne związki z Poznaniem jako miejscem gry dziedzictwem historycznym, relacjami czasu i przestrzeni, a także religią. Dla kogo jest miasto: dla mieszkańca, dla inwestora, czy… dla artysty? W myśl definicji Lefebre’a oraz działań podejmowanych przez takie organizacje, jak UN-Habitat (2005), „prawo do miasta” oznacza, że wszyscy mieszkańcy miasta są jego uczestnikami w równym stopniu. Czy Minaret Rajkowskiej używa najlepszych środków, które mogą zainicjować kontr-publiczną mobilizację mniejszości muzułmańskich w Poznaniu, czy też po prostu staje się ofiarą postmodernistycznego Innego?
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.