Search results

1

Wstęp

100%

SZERLĄG A.

Multicultural Studies

|

2016

|

issue 1

13-15

PL

Wielokulturowość stała się współcześnie zjawiskiem niezwykle dynamicznym i złożonym zarazem. Jej proweniencja wieloaspektowość, wielowymiarowość, społeczno-polityczna oraz ideologiczna konotacja, a także konfliktogenny i wspólnotowy charakter orientują na interdyscyplinarny dyskurs naukowy – studia nad wielokulturowością. Przedkładany Czytelnikom pierwszy tom Multicultural Studies, inaugurujący serię wydawniczą, poświęcony jest problematyce konfliktów i wspólnoty kultur jako przestrzeni doświadczania oraz międzykulturowej edukacji. Zaprezentowane zostały w nim autorskie opracowania badaczy problematyki wielokulturowości oraz edukacji międzykulturowej z polskich i zagranicznych ośrodków naukowych, reprezentujących różne dyscypliny naukowe.

2

Tam i z powrotem

100%

Graban-Pomirska M.

Jednak Książki. Gdańskie Czasopismo Humanistyczne

|

2017

|

issue 7 "Pomiędzy dziećmi i dorosłymi. Przekraczanie granic w literaturze dla dzieci i młodzieży"

9-12

3

Od Redaktorów

100%

Wojan K., Kaźmierczyk Z.

Studia Rossica Gedanensia

|

2019

|

issue 6

19-19

XX

przedmowa do tomu

4

Współczesna młodzież. Współczesność młodzieży

88%

Władza sądzenia

|

2015

|

vol. 7. Współczesna młodzież. Współczesność młodzieży

5

Rana/męskość

63%

Śmieja W.

Rana. Literatura - Doświadczenie - Tożsamość

|

2021

|

issue 1 (3)

1-3

6

Pensjonaty pamięci, odłamki wspomnień

63%

Kisiel J., Ładoń M.

Rana. Literatura - Doświadczenie - Tożsamość

|

2020

|

issue 2

1-9

7

Izraelskie narracje o Zagładzie

63%

Budzik J., Krupa B.

Narracje o Zagładzie

|

2018

|

issue 4

7-11

EN

Introduction to the fourth issue of the journal "Narracje o Zagładzie"

PL

Wstęp do czwartego numeru czasopisma "Narracje o Zagładzie".

8

Wstęp

63%

Sienko M., Sporek P.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia ad Didacticam Litterarum Polonarum et Linguae Polonae Pertinentia

|

2018

|

vol. 9

|

issue 259

3-3

9

Słowo od Redaktor Tematycznej

63%

Ogonowska A.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura

|

2020

|

vol. 12

|

issue 2

3-3

10

Od Redakcji

63%

"Muzealnictwo", Redakcja Czasopisma

Muzealnictwo

|

2018

|

vol. 59

1-1

PL

Rocznik „Muzealnictwo”, wypełniając swoje powinności wobec polskich środowisk muzealnych, już 66 lat opisuje dokonujące się w polskim muzealnictwie przekształcenia, analizuje losy instytucji i ludzi oraz muzealnych kolekcji, śledzi zmiany rozwiązań prawnych – niemierzoną w swym zróżnicowaniu rzeczywistość muzealnego uniwersum. Rok 2018 w dziele wypełniania tych powinności ma miejsce szczególne. Jest to bowiem rok refleksji, które przynosi ze sobą jubileusz 100-lecia odzyskania niepodległego bytu przez państwo polskie; refleksji nad państwem, społeczeństwem, prawem i obyczajem, nad postawami ludzi, ich wyborami, szacowanymi również w perspektywie służby publicznej, wedle kryteriów i wartości cementujących wspólnotę, ale pozwalających również Jednostce na odnalezienie się we Wspólnocie. Jest w tej refleksji miejsce na najbliższe nam muzea w całym zróżnicowaniu ich ustawowej działalności, jest miejsce na lepsze odczytywanie potrzeb publiczności, która coraz liczniej do muzeów przychodzi, dowodząc potrzeby ich istnienia jako instytucji długiego trwania, instytucji podtrzymywania wartości w świecie zmieniającym się tak dynamicznie, jak bodaj nigdy dotąd. W tegorocznym numerze „Muzealnictwa” – poza stałymi i szanującymi Państwa przyzwyczajenia działami, poświęconymi m.in. dziejom kolekcji, legislacji, działalności edukacyjnej czy też digitalizacji – tradycyjnie odnajdą Państwo temat główny. Jest nim Awangarda, postrzegana jako sposób myślenia o zbiorowości i o Sztuce, o powinnościach Sztuki wobec zbiorowości, z ambicjami – niejednokrotnie złudnymi – czynienia świata lepszym. Nieprzypadkowo temat Awangardy otwiera numer „Muzealnictwa” ukazujący się w roku tak istotnym dla naszej zbiorowej Pamięci. Niepodległość jako idea i niepodległość jako codzienność Drugiej Rzeczypospolitej przyniosła ze sobą procesy modernizacyjne, do których odwołujemy się także dziś, poszukując pozytywnych, wspierających rozwój państwa wzorców. Pytania o Nowoczesność, refleksje nad Niepodległością, to także myśli o Awangardzie – o tym co znaczyła przed stu laty, co w okresie przywołanym w ostatnim filmie Andrzeja Wajdy Powidoki, co wreszcie znaczy dziś w działalności polskich muzeów. Zapraszam do lektury i pozostaję z szacunkiem dr hab. Piotr Majewski prof. UKSW, Redaktor Naczelny

11

Słowo od redakcji (tekst wprowadzający do numeru 41/2012 Folia Sociologica)

63%

Waniek K., Instytut Socjologii U. Ł.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica

|

2012

|

vol. 41

IT

Wstęp do Folia Sociologica 41

12

Historia i bezpieczeństwo: splątane drogi wolności

51%

Biały F.

Refleksje. Pismo naukowe studentów i doktorantów WNPiD UAM

|

2013

|

issue 7

7-8

PL

-

13

Wstęp. Czynnik ludzki w przekładzie literackim – teorie, historie, praktyki

51%

Rajewska E.

Porównania

|

2020

|

vol. 26

|

issue 1

11-13

EN

.

14

Od redakcji

44%

Kuczyńska M., Pieniążek-Marković K.

Poznańskie Studia Slawistyczne

|

2016

|

issue 10

11-13

15

Wstęp

44%

Żukiewicz A.

Studia z Teorii Wychowania

|

2021

|

vol. XII(1 (34))

9-9

PL

wstęp

16

Er(r)go...

38%

Kalaga W. w.

ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura

|

2019

|

issue 38

EN

Er(r)go..., time for a leftist salad. Above all, an animal matter, a serious matter: animalcide, animal harm and our moral cowardice, institutionalized butchering, vertical farming, intensive farming, live non-life of animals, a bird hecatomb, chickens burned at stake in Asia, festivals of dog meat in China, de-animalization of animals and ontological degradation of animal beings, animal lumpenproletariat. In the background, a historical march of everyday people for animal protein, and animals marching to slaughter, all in even step. Still, meat absorbs all suffering. Animals ask questions of us: What do we eat when we eat – Körper or Leib? And are nonhuman animals “non-personal subjects of law” or “movable goods”? Somebody hesitates: scrambled tofu instead of scrambled eggs? And different attempts at an answer: vegetarianism, semi-vegeterianism, flexitarianism, abolitionism, reductionism, ingredientism, reductarianism, pro-topian model of moral progress, vistopia, carnism and neo-carnism, veganism, cheating vegetarianism, lazy veganism, identity veganism, revisionary political veganism, boycott veganism, ethical veganism, Ko sisters’ black veganism, naïve veganism and, finally, how else: post-veganism. All of this in the heat of battle: against species chauvinism, speciesim, food slavery, sexism, racism, homophobia and classism. Somebody states: a philosophy which feels the world is needed, not hermetic mumbo-jumbo. And that is the new question: to beat or not to beat? Between texts and within them, various things happen. Aesthetes aestheticize life, white middle class appropriates ethical space, ethnocentric epistemologies of ignorance become apparentin vegan practices, vege-forums multiply, vegans demonstrate moral superiority over non-vegans, the Real becomes that which always returns to the same place, “but” gains a voice, the subject struggles with literalness, a poem battles against the infection of task-oriented thought, women who live without a partner eat less meat, somatic imagination turns to that which is hot and dry, animals, taking pity upon man’s ineptitude, sacrifice their flesh for food, the rich folks’ cows eat the bread of the poor, the number of people eating meat increases but chimpanzees prefer fruit with worms, and post-racial approach dominatesin vegan rhetoric. Meanwhile, Lacan forbids that which is impossible anyway, Freud divides the fellow neighbor into two parts, Henry Ford is inspired by the functioning of a slaughterhouse, Deleuze suggests the idea of universal meat, Marvin Harris battles for protein, the Central Market, a parody of a village marketplace, makes a mythological promise, one poet observes the world galled by linguistic clichés and pierces through the prosaic nature of plastic which does not give way to syntax. Coetzee in Texas rides a bike without his sandals, does not practice socialism or free love, does not take cold showers, does not eat meat, not even ribs or chicken. But he asks: four paws of one bear: what of the rest of the animal? And: what does an ox think of being taxonomized, without being consulted, as species of order lower than a bear. And how can the Meat Hall follow the spirit of times? Art does not stay behind. Vienna Actionists return again to eat excrements, to copulate with animals, to slaughter, to gut and to rip apart. Huan, dressed in a meat suit, strolls through the city streets, in paintings women and men wriggle on the floor amidst pieces of meat and bite raw pieces of chicken, Jana Sterbak sews a dress out of steaks, Jannis Kounellis hangs pieces of beef on hooks along the wall. Heide Hatry says “Heide, you pig!,” and Lucien Freud simply is meat. Meat is the fabric of art! – and the homeless have nothing to eat. Fortunately, a new form of life emerges from the poems of Bartczyk – szczeźnik [perisher] – already not a human and not an animal. We are accompanied in all this by various beings and nonbeings: an inferior being, cursed being, though not a cursed soldier, colonialism of beings, sacrifice-less meat, puremeat, meatless meat, 101.4 kg of meat per capita, capitalism with an animal face, secret vegan wars, grandma’s attitude towards meat, meaty connotations of masculinity, omnivore (omni?), 100 famous black vegans, cotton – an unethical vegan produce, “philosophical fragments on cats,” carnivorous character of subjectivity, an ethnoclass man, epistemological and ontological disobedience, ovo-lacto-fleshy excess, women – agents of change, technologically printed meat, our potential non non-humanity, inner life of animals, active ignorance, realistic utopias, celebritization of veganism, methodological tangles. Maybe these are all dubious beings-nonbeings; one fact, however, remains incontestable: the carnivorous fact. The carnivorous fact! The carnivorous fact! The carnivorous fact! Wojciech Kalagahttps://orcid.org/0000-0003-4874-9734 P.S.: We wish to inform our Readers and Authors that – beginning with issue No. 40 (1/2020) – Er(r)go will become bilingual: we will be publishing articles in both Polish and English. The cover of this issue heralds these forthcoming changes.

PL

Er(r)go..., czas na lewacką sałatę. Przede wszystkim sprawa zwierzęca, sprawa poważna: zwierzobójstwo, krzywda zwierząt i nasze moralne tchórzostwo, zinstytucjonalizowane zarzynanie, chów wertykalny, hodowla intensywna, żywe nie-życie zwierząt, hekatomba ptaków, w Azji kury palone na stosie, festiwale psiego mięsa w Chinach, deanimalizacja zwierząt i ontologiczna degradacja bytów zwierzęcych, zwierzęcy lumpenproletariat. W tle historyczny marsz zwykłych ludzi po zwierzęce białko i zwierzęta idące na rzeź, wszyscy równym krokiem. A przecież mięso zachowuje całe cierpienie. Zwierzęta zadają nam pytania: Co jemy, gdy je jemy – Körper czy Leib? A zwierzęta pozaludzkie to „nieosobowe podmioty prawne” czy „rzeczy ruchome”? Ktoś się waha: może tofucznica zamiast jajecznicy? I różne próby odpowiedzi: wegetarianizm, semiwegetarianizm, fleksitarianizm, abolicjonizm, redukcjonizm, ingredientyzm, reduktarianizm, protopijny model postępu moralnego, wystopia, karnizm i neokarnizm, weganizm, cheating vegetarianism, lazy veganism, weganizm tożsamościowy, rewizyjny weganizm polityczny, weganizm bojkotowy, weganizm etyczny, czarny weganizm sióstr Ko, weganizm naiwny i w końcu, a jakże by inaczej, post-weganizm. Wszystko to w ogniu walki: z szowinizmem gatunkowym, z gatunkizmem, z niewolnictwem żywnościowym, z seksizmem, rasizmem, homofobią i klasizmem. Ktoś stwierdza: potrzebna filozofia czująca świat zamiast hermetycznej gadaniny. I oto nowe jest pytanie: bić albo nie bić? Między tekstami i w nich dzieją się przeróżne rzeczy. Pięknoduchy estetyzują życie, biała klasa średnia zawłaszcza przestrzeń etycznego, w praktykach wegańskich uwidaczniają się etnocentryczne epistemologie ignorancji, mnożą się wege fora, weganie demonstrują moralną wyższość wobec nie-wegan, Realne staje się tym, co zawsze wraca do tego samego miejsca, „ale” dochodzi do głosu, podmiot zmaga się z dosłownością, wiersz walczy z infekcją myślenia zadaniowego, kobiety mieszkające bez partnera jedzą mniej mięsa, wyobraźnia somatyczna zwraca się ku temu, co gorące i suche, zwierzęta, litując się nad nieporadnością człowieka, oddają mu swoje ciało na pokarm, krowy bogatych zjadają chleb biednych, liczba osób niejedzących mięsa wzrasta, ale szympansy wolą owoce z robakiem, zaś w retoryce wegańskiej dominuje podejście postrasowe. Tymczasem Lacan zakazuje czegoś, co i tak jest niemożliwe, Freud dzieli bliźniego na dwie części, Henry Ford inspiruje się sposobem funkcjonowania rzeźni, Deleuze proponuje ideę mięsa uniwersalnego, Marvin Harris walczy o białko, Central Market, parodia wiejskiego targowiska, składa mitologiczną obietnicę, a jeden poeta przygląda się światu toczonemu przez klisze językowe i przebija się przez prozaiczność plastiku, ale ten nie daje się składni. Cotzee w Texasie jeździ na rowerze bez sandałów, nie uprawia socjalizmu ani wolnej miłości, nie bierze zimnych pryszniców i nie je mięsa, nawet żeberek i kurczaka. Ale pyta: cztery łapy z jednego niedźwiedzia: a co z resztą zwierza? I jeszcze: co myśli wół zaliczony bez żadnej konsultacji z nim do gatunku niższego niż niedźwiedź? Jak Hala Mięsna ma iść z duchem czasu? Sztuka nie pozostaje w tyle. Akcjoniści Wiedeńscy powracają znów, by zjadać ekskrementy, kopulować ze zwierzętami, zarzynać, patroszyć i rozszarpywać. Huan ubrany w mięsny kombinezon przechadza się ulicami miasta, na obrazach kobiety i mężczyźni wiją się na podłodze wśród kawałków mięsa i gryzą surowe kawałki kurczaka, Jana Sterbak szyje sukienkę ze steków, Jannis Kounellis rozwiesza wzdłuż ścian na hakach kawały wołowiny, papież pojawia się na tle przepołowionego wołu, Heide Hatry powiada „Heide, ty świnio!”, a Lucien Freud po prostu jest mięsem. Mięso materiałem sztuki! – a bezdomni nie mają co jeść. Na szczęście w wierszach Bartczaka wyłania się nowa forma życia – szczeźnik – już nie człowiek ani nie zwierzę. Różne inne byty i nie-byty nam w tym wszystkim towarzyszą: byt pośledni, byt wyklęty, choć nie żołnierz, kolonialność bytów, mięso bezofiarne, mięso czyste, mięso bezmięsne, 101,4 kg mięsa na osobę, kapitalizm ze zwierzęcą twarzą, tajne wojny wegańskie, stosunek babci do jedzenia, mięsne konotacje męskości, wszystkożerca (wszystko?), 100 słynnych czarnych wegan, bawełna – nieetyczny produkt wegański, „okruchy filozoficzne o kotach”, mięsożerność podmiotowości, człowiek etnoklasowy, nieposłuszeństwo epistemologiczne i ontologiczne, owo-lakto-mięsny nadmiar, kobiety – agentki zmiany, technicznie drukowanie mięsa, nasza potencjalna nie nieludzkość, wewnętrzne życie zwierząt, aktywna ignorancja, realistyczne utopie, celebrytyzacja weganizmu, sploty metodologiczne. Może to byty nie-byty wątpliwe, ale jeden fakt nadal pozostaje bezsporny: fakt mięsożerny. Fakt mięsożerny! Fakt mięsożerny! Fakt mięsożerny! Wojciech Kalagahttps://orcid.org/0000-0003-4874-9734 P.S. Pragniemy poinformować naszych Czytelników i Autorów, iż począwszy od numeru 40 (1/2020) „Er(r)go” stanie się pismem dwujęzycznym: będziemy publikować materiały w języku polskim i angielskim. Zwiastunem tych nadchodzących zmian jest okładka tego numeru.

17

Er(r)go...

38%

Kalaga W.

ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura

|

2019

|

issue 39

5-8

EN

Er(r)go… ,…what a theatre! Help yourselves: intercultural theatre, transcultural theatre, ultracultural theatre, metacultural theatre, multicultural theatre, postdramatic theatre, folk theatre, ritualized theatre and theatrilized rituals, amateur theatre, professional theatre, country theatre, ethnotheatre, anthropological theatre, contaminated by ethnology, theatre of art, avant-garde theatre, Theatre of Sources, polyphonic theatre, multigeneration theatre, indigenous theatre, independent theatre, theatre which-is-not, and on top of that anti-opera, ethno-performance, multiperformance, solo-performance, dreadful pantomime and the Country Housewives Association. It’s clear now – “[t]heatre is not a newspaper!” Among those theatres and non-theatres a variety of cultural ebbs and flows, cultural transfers, transcultural practices, implied transgressions and thematized transgressions, cultural penetrations, liquidity of cultural identities and mutual glances, cultural revivalisms, dramaturgic recyclings, artistic patchworks, progressive over-writings, borrowed stories, intellectual jugglery, tradaptations, chaotic wordplays, rescuing destructions, hybridizations, interpenetrations, renarrations, revocations, reinterpretations, remixes, recontextualizations – in any case, cultural motion is on the rise.A lot is happening, too. Subjects intro-duce and redefine themselves in front of one another, Afro-French citizens are outraged at the treatment of black actors’ bodies, out of darkness emerges Hottentot Venus, and the victims keep staring at us in silence. Meanwhile, an individual is entangled in the dialectical process of historical development, clusters of pedestrians walk down the streets with hyenas on chains, a contemporary Hindu woman flounders between local and global discourses, Europe is growing, getting fat, puffing itself up and gathering steam and then rides and tames the bull, the self-conscious, self-feeling and self-responsible body dances the Odissi dance, dramatic texts pour out unpredictably from pre-defined forms, twenty female extras of different ages declaim a choral poem on fucking, the I asks who is I, Welfare Management Organisation privatizes refugees, gender dynamics leaves a sensual and feminine mark, but unfortunately the spectacle is disrupted by right-wing extremists, and access to the theatre is blocked by the Rosary Crusade. Spectator’s cowardice. Jelinek runs life off the theatre, and in all that stage chaos circulate dramatis personae. A whip would come in handy.There’s more: strange, wild and perverse things happen in the forest. (“What the fuck do you think an English forest is for?” asks Butterworth rhetorically). Brecht puts it in even simpler terms: “To hell with reason!” And so a wealthy and hardworking ant offers food and shelter to a grasshopper, demanding sexual disposal for herself and others, a man shrunk to the size of a dwarf finds himself in a cognac bottle, Jason and Medea’s sons are poisoned by mistake, Tiresias blinds the elite, multiplied Cassandra hosts a popular TV show, Orestes starts up a dance school with his partner, Phaedra sings a hymn to William Blake’s lyrics, some general regularly eats up a historical map of Europe but while biting off the pieces still respects its old borders, and the mythical tradition radiates both in the foreground and the background as it remains unaware of its own downgrading. And in addition, feasting on Shakespeare, brain spiced up with masala in Molière, roasted quails, saffron, sorbet, Ganges water, leishmaniasis and dum-dum fever. Essentially, the spectator is redundant.So what shall we do? Nothing but stimulate, irritate, excite and infuriate.Wojciech Kalagahttps://orcid.org/0000-0003-4874-9734P.S.: The present issue is guest-edited by Professor Eugenia Sojka of the University of Silesia.We also wish to remind our Readers and Authors that – beginning with issue No. 40 (1/2020) – Er(r)go will become bilingual: we will be publishing articles in both Polish and English. The cover of this issue heralds these forthcoming changes.

PL

Er(r)go… ,… co za teatr! Do wyboru: teatr interkulturowy, teatr transkulturowy, teatr ultrakulturowy, teatr metakulturowy, teatr multikulturowy, teatr międzykulturowy, teatr postdramatyczny, teatr ludowy, teatr obrzędowy i steatralizowane obrzędy, teatr amatorski, teatr zawodowy, teatr wiejski, etnoteatr, teatr antropologiczny, zarażony etnologią, teatr artystyczny, teatr awangardowy, Teatr Źródeł, teatr polifonii głosów, teatr wielopokoleniowy, teatr indygenny, teatr niezależny, teatr, który zawsze jest na niby, a na dodatek antyopera, etnoperformans, multiperformans, solo-performans, przerażająca pantomima i Stowarzyszenie Kół Gospodyń Wiejskich. Widać wreszcie – „[t]eatr to nie gazeta”! Pośród tych teatrów i nie-teatrów różne kulturowe wpływy i przepływy, transfery kulturowe, transkulturowe praktyki, transgresje implikowane i transgresje tematyzowane, penetracje kultur, płynność kulturowych tożsamości i wzajemnych spojrzeń, rewiwalizmy kultury, dramaturgiczne recyklingi, artystyczne patchworki, progresywne nadpisania, zapożyczone historie, żonglerka intelektualna, tradaptacje, chaotyczne sploty słów, ocalające destrukcje, hybrydyzacje, interpenetracje, renarracje, rewokacje, reinterpretacje, re-mixowania, rekontekstualizacje – jakby nie było, ruch w kulturze przyspiesza.Sporo się też dzieje. Podmioty wzajemnie się sobie przed-stawiają i redefiniują, afrofrancuscy obywatele oburzają się sposobem potraktowania ciał czarnoskórych aktorów, z ciemności wyłania się półnaga Hotentocka Wenus, a ofiary patrzą na nas uporczywie w milczeniu. Tymczasem jednostka wikła się w dialektyczny proces rozwoju dziejów, grupki ludzi przechadzają się po ulicy z hienami na łańcuchu, współczesna Hinduska plącze się pomiędzy dyskursem globalnym i lokalnym, Europa rozrasta się, tyje, puchnie i rośnie w siłę, a potem ujeżdża i ujarzmia byka, samo-świadome, samo-czujące, samo-ruszające i samo-odpowiedzialne ciało tańczy taniec odissi, teksty dramatyczne wylewają się w sposób nieprzewidywalny z ustalonych wcześniej form, dwadzieścia statystek w różnym wieku wygłasza chóralny poemat o rżnięciu, ja pyta kim jest ja, Organizacja Zarządzania Dobrem prywatyzuje uchodźców, dynamika płciowa pozostawia kobiecy i zmysłowy akcent, ale niestety przebieg spektaklu zakłócają prawicowi ekstremiści, a dostępu do teatru broni Krucjata Różańcowa. Tchórzostwo widza. Jelinek wypędza życie z teatru, a w całym tym scenicznym bałaganie krążą główne postacie dramatu. Lepiej jest wziąć ze sobą pejcz.Mało tego: w lesie dzieją się rzeczy dziwne, dzikie i przewrotne („Do czego innego, kurwa, potrzebny jest las w Anglii?”, pyta retorycznie Butterworth). Brecht wykłada to klarownie: „Niech diabeł weźmie rozsądek!”. A zatem zamożna i pracowita mrówka daje konikowi polnemu dach nad głową i wyżywienie, żądając w zamian seksualnej dyspozycji dla siebie i innych, mężczyzna zmniejszony do rozmiarów krasnala odnajduje się w butelce po koniaku, przez niedopatrzenie otruci zostają synowie Jazona i Medei, Tejrezjasz oślepia elitę, zmultiplikowana Kasandra prowadzi popularny program rozrywkowy, Orestes zakłada ze swoim partnerem szkołę tańca, Fedra śpiewa hymn do słów Williama Blake’a, jakiś generał regularnie zjada mapę historyczną Europy, jednak przy podziale na kęsy respektuje jej dawne granice, a tradycja mityczna promieniuje sobie w planie bliskim, jak również dalekim, bo nie wie, że mit został zdegradowany. I jeszcze biesiadne spożywanie Szekspira, a u Moliera móżdżek przyprawiony masalą, przepiórki z pieca, szafran, sorbet, woda z Gangesu, leiszmanioza i gorączka dum-dum. Zasadniczo widz nie jest konieczny.I co tu robić? Pozostaje tylko stymulować, irytować, ekscytować i rozwścieczać.Wojciech Kalagahttps://orcid.org/0000-0003-4874-9734PS Numer ten ukazuje się pod gościnną redakcją dr hab. Eugenii Sojki z Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.Pragniemy także przypomnieć naszym Czytelnikom i Autorom, iż począwszy od numeru 40 (1/2020), „Er(r)go” stanie się pismem dwujęzycznym: będziemy publikować materiały w języku polskim i angielskim.

18

Er(r)go...

32%

Kalaga W. w.

ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura

|

2018

|

issue 37

EN

Er(r)go…,the time of masks we conceal up our sleeves. No, it is rather they who conceal us up their sleeves. And behind them loiter and hide identities: national identity, leprous identity, true identity, madmen’s identity, heroic nationalist-romantic identity, Jewish identity, web identity, multiplied identity, European identity, nomadic identity, own identity, identity from transitory stages, multiple identity, posthumanist identity, player’s identity, probabilistic identity as a result of biomedicalization, doors opening and closing between selves. Inner and outer self. What of death? Death is only a door, too.Fortunately, there is also the body and common dress-ups-what to cover, what to conceal? The naked body cannot be easily tamed, as it is innately half-closed, capricious and irrational. The military arrives to assist us-perfectly synchronized corporals, experts in vodka, copulation and sudden death. Oh, the fragility of naked, ephemeral military bodies, those military buttocks; yet they are only living archives of learned gestures. Biopolitics and biopower: a private body turns into a public one, and in spite of this, five Cezarys wearing sport clothing face the commission in pursuit of the unreachable A category. All of this is between theater, ballet and military range.In the meantime, an ongoing debate between the Id and the Superego, the reality ferments to become panmasquarade, and pan-irony emanates from monistic substance, the depth covers the surface, secular humanism scrutinizes and questions itself, making the effort at a non-binary being “in-between,” Tłuja masturbates on the rubbish dump, Pan defecates in the wild garden, and a mentally handicapped peripatetic philosopher wanders among the Drohobian youth, a priest does not believe in his religion and steals his lover’s money to buy vodka, outstanding artists offer empty shells, Schulz as a fluid authorial substance stands against a (broken) mirror, then he writes and covers, here and there rove pathetic carriers of barrel organs, antecedents have their “consequences which crowd thickly, step on one another’s toes, with no space and no gap,” patient no. 23 quietly spins his yarn, then screams something to the scoundrels, fluid substances laugh at the mask, Thoreau plays house, endowment fund of the spirit brings no interest, aesthetic values become polarized, postsecular confessions of faith remain uncertain, scarred and ambiguous, the play of inner beauty and external ugliness continues. And the limits of humanity keep on extending.Various characters wander among these tales: masked avengers, bats and spiders, constructions of vapours and rags, Thoreau’s avatar, liminal heroes, a circulatory semiotic system, the boundlessness of potential semiosis, cancerous growths of chaotic potentiality and the dark, life-giving womb, Schulz-hereticrat, proud fryers of Jews, Henri Michaux as fuel for argument (ugh!), clones, avatars, self-aware artificial intelligence, genetically modified mutants, a face devoid of gender, individuals separated from their time-space continuum, pointillist mosaic, an insubordinate child of modernism-fascinated Taishō era, a dwarf as a beautiful and fascinating monstrosity, a dwarf within us, Japanese vodyanoys: kappas and uberkappas, a nameless nebula, an avatar of nothing which carries within a promise of everything, a nagging absence of studies on a dwarf (so nagging, indeed!), hybrid psyche, probabilistic subjectivity, souls like clouds, semi-anthropoid creatures, divine pulsations of influx and ebb, a performative mask, the humps of exile, a negative of the righteous man, religious fundamentalism and secular mind, the blackmail of the Enlightenment, a Jew dressed up as a Jew, calumnies, an aged back of a Jewish child, a neurasthenic back crowned with a hump, multimedia diet, downwards and upwards conflation, medicalization of childhood, mixed aphasia as a loss of a mask, a vulpine physiognomy of the father, fanatically dialectical thinking, voluntary eugenics, oppressiveness of history and progress, the archetypal meaning of a basement and uberpuppet.Such times! Mechanistic time, linear time, human time, physics’ time, evolutionary time, digital time, compressed time, cybertime, the web’s time, digitime, now-time, empty time, messianic time, the mythical time of the Great Return-the return of difference and contingency, and finally, the eternal present. Meanwhile, the subject is naked.Somebody shouts: “Without a costume I am nothing!” What about us?Wojciech Kalaga

PL

Wojciech KalagaInstytut Kultur i Literatur AnglojęzycznychUniwersytet Śląski w KatowicachEr(r)go…,the time of masks we conceal up our sleeves. No, it is rather they who conceal us up their sleeves. And behind them loiter and hide identities: national identity, leprous identity, true identity, madmen’s identity, heroic nationalist-romantic identity, Jewish identity, web identity, multiplied identity, European identity, nomadic identity, own identity, identity from transitory stages, multiple identity, posthumanist identity, player’s identity, probabilistic identity as a result of biomedicalization, doors opening and closing between selves. Inner and outer self. What of death? Death is only a door, too.Fortunately, there is also the body and common dress-ups-what to cover, what to conceal? The naked body cannot be easily tamed, as it is innately half-closed, capricious and irrational. The military arrives to assist us-perfectly synchronized corporals, experts in vodka, copulation and sudden death. Oh, the fragility of naked, ephemeral military bodies, those military buttocks; yet they are only living archives of learned gestures. Biopolitics and biopower: a private body turns into a public one, and in spite of this, five Cezarys wearing sport clothing face the commission in pursuit of the unreachable A category. All of this is between theater, ballet and military range.In the meantime, an ongoing debate between the Id and the Superego, the reality ferments to become panmasquarade, and pan-irony emanates from monistic substance, the depth covers the surface, secular humanism scrutinizes and questions itself, making the effort at a non-binary being “in-between,” Tłuja masturbates on the rubbish dump, Pan defecates in the wild garden, and a mentally handicapped peripatetic philosopher wanders among the Drohobian youth, a priest does not believe in his religion and steals his lover’s money to buy vodka, outstanding artists offer empty shells, Schulz as a fluid authorial substance stands against a (broken) mirror, then he writes and covers, here and there rove pathetic carriers of barrel organs, antecedents have their “consequences which crowd thickly, step on one another’s toes, with no space and no gap,” patient no. 23 quietly spins his yarn, then screams something to the scoundrels, fluid substances laugh at the mask, Thoreau plays house, endowment fund of the spirit brings no interest, aesthetic values become polarized, postsecular confessions of faith remain uncertain, scarred and ambiguous, the play of inner beauty and external ugliness continues. And the limits of humanity keep on extending.Various characters wander among these tales: masked avengers, bats and spiders, constructions of vapours and rags, Thoreau’s avatar, liminal heroes, a circulatory semiotic system, the boundlessness of potential semiosis, cancerous growths of chaotic potentiality and the dark, life-giving womb, Schulz-hereticrat, proud fryers of Jews, Henri Michaux as fuel for argument (ugh!), clones, avatars, self-aware artificial intelligence, genetically modified mutants, a face devoid of gender, individuals separated from their time-space continuum, pointillist mosaic, an insubordinate child of modernism-fascinated Taishō era, a dwarf as a beautiful and fascinating monstrosity, a dwarf within us, Japanese vodyanoys: kappas and uberkappas, a nameless nebula, an avatar of nothing which carries within a promise of everything, a nagging absence of studies on a dwarf (so nagging, indeed!), hybrid psyche, probabilistic subjectivity, souls like clouds, semi-anthropoid creatures, divine pulsations of influx and ebb, a performative mask, the humps of exile, a negative of the righteous man, religious fundamentalism and secular mind, the blackmail of the Enlightenment, a Jew dressed up as a Jew, calumnies, an aged back of a Jewish child, a neurasthenic back crowned with a hump, multimedia diet, downwards and upwards conflation, medicalization of childhood, mixed aphasia as a loss of a mask, a vulpine physiognomy of the father, fanatically dialectical thinking, voluntary eugenics, oppressiveness of history and progress, the archetypal meaning of a basement and uberpuppet.Such times! Mechanistic time, linear time, human time, physics’ time, evolutionary time, digital time, compressed time, cybertime, the web’s time, digitime, now-time, empty time, messianic time, the mythical time of the Great Return-the return of difference and contingency, and finally, the eternal present. Meanwhile, the subject is naked.Somebody shouts: “Without a costume I am nothing!” What about us?Wojciech Kalaga

19

Er(r)go...

32%

Kalaga W.

ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura

|

2016

|

issue 33

EN

Wojciech KalagaInstitute of English Cultures and LiteraturesFaculty of PhilologyUniversity of Silesia in KatowicePoland Er(r)go... failure of speech – please be silent, because silence is the treasure hold of sounds, their saturation, the accumulation of tones. And further: active silence, the energy of silence, poetic language as the music of silence, the landscape of sound, silence of the plants, performativity of silence. Penetrating the silence, we reach the world of sound and of whatever is not silence: intonarumori – rumorarmonio, ululatori, rombator, scoppiatori, sibilatori. Murmurs, humming, noises, knocking, grinding, howling, groans, laughs, human and animal sounds, drones, clatter, din, boom, crash, creaking, scraping, rubbing, wheeze, hiss, gasp, ping, pop, machine music, tonal cords of words, the harmony of murmurs, vibrations and resonances, unwanted sounds. Reversing presence and absence – internal physiology, mute dramatization of the heart and the breath: noises, moaning, breathing in and breathing out, periodic cadence. Moans, grunts, billing, whizzing, blowing, quiet strikes of the upper and lower lips of the diva, quiet rubbing of the body of the instrument. Silence turns to thunder. Industrial noise: machines whizz, howl, boom, crash, groan, hiss, whistle, toll, hammer, clatter, grate, grind, beat, whir, hiss. Music as the effect of silence – it is the silence that gives the sounds their strength, makes the darkness less still, when the tiniest noise becomes a wraith. A silent piano – the art of noise and 4’33”. And several figures: Gerard Manley Hopkins, Salvatore Sciarrino, John Cage, Jacques Lacan, Arnold Schoenberg, Wassily Kandinsky, Maria Pappenheim, Anna O., Georges Bataille, Maurice Blanchot, Michel Leris, Colette Peignot, Francesca Woodman, Bracha L. Ettinger, Tres, Dan Geva, Noit Geva, Gillian Wearing. Muzak. The audiosphere of communism: the singing, mystical body of the collective, the trumpet in the hands of a young ZMP zealot, the buzzing of flies, the jabber of the enemy. In addition, the voice as an incestual object. The transcendence of the sounds of the surrounding, the ringing in the ears, tinnitus, the musical rollercoaster, the funeral march at the burial of the deaf, a second so full that it does not fit into half an hour, cord as discord, the soundness of our bodies, the hum of a gesture, the noise of an object, electronic clatter and clamor, musical loops, drumming of fingers, recital of re-playing, The Banquets of Changing Moods, and, finally, embalming with sound. Friendship as silence; silence that speaks in order to hide better, a muted, ashen sweater, nonverbal torrent of words, reading with the ear, listening to the difference, hearing oneself. One must go beyond the staff. Muteness and dissemblance. Silence as power and a form of shaping bodies, the muting of buildings, the sucking out of sounds. Tacet. Silence does not exist. “In absolute silence, everyone will eventually hear something.” What do I hear? Wojciech Kalaga

20

Perceptions of Purpose/Meaning in Life in Relation to Transition and Access to Kenyan Universities. Empirical Research Among First Year Students

32%

Muiruri K. C., Formella Z.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2015

|

vol. 36

|

issue 2

141-158

PL

Artykuł przedstawia wyniki badań przeprowadzonych wśród 1173 studentów pierwszego roku czterech państwowych i jednego prywatnego uniwersytetu w Kenii. Celem badań była analiza poziomu percepcji sensu życia w okresie rozpoczęcia studiów uniwersyteckich (I rok), z uwzględnieniem trzech trybów dostępu obecnych w Kenii: studenci wspierani przez program państwowy (JAB), studenci częściowo finansujący swoje studia (SSP) oraz studenci uczelni prywatnych (PU). W badaniach użyto dwóch testów (PIL i SONG), mierzących percepcję egzystencjalną i sens/znaczenie życia, mających swoje podłoże teoretyczne w teorii V. E. Frankla. Studenci z programu JAB wykazali wyższy poziom percepcji celu/sensu życia od studentów objętych pozostałymi dwoma programami. Wynik ten został otrzymany przy użyciu obu zastosowanych testów, które tym samym okazały się komplementarne; użyte po raz pierwszy w Kenii potwierdziły również swoją wiarygodność transkulturową.

EN

We investigated the perception of meaning/purpose in life in relation to transition and access to Kenyan universities in a sample of 1173 first year students, in the three modes of access namely: Joint Admission Board students (JAB), Self-Sponsored Programs students (SSP) and the Private University students (PU). The Purpose-in-Life Test (PIL) and The Seeking of Noetic Goals Test (SONG) were used to measure Viktor Frankl’s concept of Will to Meaning and existential vacuum in which four interpretable dimensions of satisfaction with life were extracted with 2 factors loading on the PIL and two on the SONG with the Kenyan sample. The JABs attained a higher score than SSPs and PUs and inversely a lower score in SONG than the other two. This result supports assertion that SONG is a complementary scale to PIL contributing two factors that deal with purpose in life and two motivations for meaning in life. The two instruments proved their cross-cultural reliability and validity with the Kenyan sample.

Refine search results

Wstęp

Tam i z powrotem

Od Redaktorów

Współczesna młodzież. Współczesność młodzieży

Rana/męskość

Pensjonaty pamięci, odłamki wspomnień

Izraelskie narracje o Zagładzie

Wstęp

Słowo od Redaktor Tematycznej

Od Redakcji

Słowo od redakcji (tekst wprowadzający do numeru 41/2012 Folia Sociologica)

Historia i bezpieczeństwo: splątane drogi wolności

Wstęp. Czynnik ludzki w przekładzie literackim – teorie, historie, praktyki

Od redakcji

Wstęp

Er(r)go...

Er(r)go...

Er(r)go...

Er(r)go...

Perceptions of Purpose/Meaning in Life in Relation to Transition and Access to Kenyan Universities. Empirical Research Among First Year Students