Search results

1

Wycena bilansowa obligacji w zamortyzowanym koszcie – wybrane aspekty

100%

Szydełko Ł.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2018

|

issue 503

464-472

PL

Wycena bilansowa obligacji zakwalifikowanych do kategorii aktywów finansowych utrzymywanych do terminu wymagalności lub pożyczek udzielonych i należności własnych odbywa się na podstawie zamortyzowanego kosztu. Takie rozwiązanie może być również zastosowane przy wycenie bilansowej zobowiązań finansowych emitentów obligacji. Obliczenie zamortyzowanego kosztu wiąże się z koniecznością ustalenia efektywnej stopy procentowej. Przyjmuje się, że z matematycznego punktu widzenia jest ona wewnętrzną stopą zwrotu określoną na podstawie przepływów pieniężnych związanych z obligacją. Przy jej obliczaniu mogą wystąpić pewne problemy, co również bezpośrednio przekłada się na estymację zamortyzowanego kosztu obligacji. Jest wiele czynników, które w istotny sposób oddziałują na te parametry. Szczególne znaczenie w tym zakresie mają występujące dyskonta, premie czy okres inwestycji lub czas, na jaki zostały wyemitowane obligacje. Kluczowe są również opłaty i prowizje brokerskie. Nie bez znaczenia jest także zmienność kuponów odsetkowych, która w wielu przypadkach prowadzi do korekty efektywnej stopy procentowej i poziomu zamortyzowanego kosztu. Celem artykułu jest przedstawienie sposobów wyceny bilansowej obligacji ze szczególnym uwzględnieniem zamortyzowanego kosztu i efektywnej stopy procentowej. Przyjęty cel zdeterminował wybór metod badawczych. W opracowaniu wykorzystano krytyczny przegląd literatury oraz przepisów prawnych obowiązujących w roku 2017 i metodę rozumowania przez analogie.

2

Emisja obligacji zamiennych na akcje – wybrane aspekty prawne, finansowe i rachunkowe

88%

Szydełko Ł.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2017

|

issue 484

216-224

PL

W Polsce mogą być emitowane obligacje zamienne na akcje. Cena tych obligacji jest kształtowana przez trzy parametry: wartość inwestycyjną, wartość konwersji oraz wartość opcji zamiany. Obligacje zamienne na akcje są złożonym instrumentem finansowym. Przy początkowym ujęciu w księgach emitenta należy ustalić część bieżącą nominału i odsetek od tych obligacji – odzwierciedlenie w zobowiązaniach finansowych oraz część kapitałową (powstaje poprzez odjęcie kwoty zobowiązania finansowego od wartości obligacji zamiennych na akcje w cenie emisyjnej). Wycena bilansowa obligacji zamiennych na akcje powinna odbywać się przede wszystkim w zamortyzowanym koszcie. Różnice z wyceny są rozliczane wynikowo. Celem artykułu jest przestawienie wybranych problemów prawnych, finansowych i rachunkowych związanych z emisją obligacji zamiennych na akcje. W opracowaniu wykorzystano krytyczny przegląd literatury oraz przepisów prawnych i metodę rozumowania przez analogię.

3

Empiryczna weryfikacja modeli ekonomiczno-finansowych wyceny akcji spółek giełdowych

63%

Bielawski P.

Nierówności społeczne a wzrost gospodarczy

|

2016

|

vol. 46

449-465

PL

Rozwiązania zawarte w standardach rachunkowości dopuszczają do wyceny instrumentów finansowych zasadę kosztu historycznego i kategorię wartości godziwej. Oznacza to, że współcześnie w rachunkowości do wyceny instrumentów finansowych wykorzystuje się model mieszany wyceny, bazujący na zasadzie kosztu historycznego i kategorii wartości godziwej. Zagadnienie wyceny akcji, jak i innych instrumentów finansowych (zarówno podstawowych, jak i pochodnych), stwarza wiele problemów w teorii i praktyce rachunkowości. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest stosowanie do wyceny instrumentów finansowych kategorii wartości godziwej. Wedle tej kategorii rozróżnia się dwa podstawowe rodzaje akcji, a mianowicie akcje posiadające ceny z aktywnego rynku oraz akcje, dla których takie ceny i rynek nie istnieją. Pierw-sze wycenia się na podstawie zasad i kategorii rachunkowych. Do wyceny drugich stosuje się modele ekonomiczno-finansowe i techniki szacowania wartości. Kategoria wartości godziwej została wprowadzona do rachunkowości po to, aby w większym stopniu można było zbliżyć do rzeczywistej wartości wyniki pomiarów pozycji ujętych w sprawozdaniach finansowych przedsiębiorstw. Przedstawione w niniejszym artykule wyniki badań prowadzą do wniosku, że jeśli nie można do wyceny bilansowej akcji zastosować wartości godziwej pochodzącej z aktywnie handlowego rynku, to stosując metody i techniki szacowania wartości należy w badanym okresie zastosować model CAPM oparty na stopie zwrotu indeksu WIG20 i model HEV wykorzystujący stopę zwrotu wolną od ryzyka.

EN

Financial instruments pose a number of problems in economic sciences, especially in ac-countancy which deals with continuous measurements of these instruments in practice. The contemporary accounting standards accept two basic methods for valuating financial instruments: historical costs and fair value. Historical costs constitute a basis for valuations in all accounting standards, and the application of international standards suggests that historical costs represent the most frequently applied method in preparing financial statements. It implies that financial instruments are valuated on the basis of mixed models. The valuation of shares and other financial instruments poses a number of problems in theoretical and practical accounting. These problems result from the application of the fair value category in share valuation. This concept makes a distinction between two basic types of shares: those for which prices are determined in active markets and those for which such prices and markets do not exist. The former shares are valuated on the basis of accounting principles and categories. The valuation of the latter ones is based on valuation models and techniques. The results presented in the paper indicate that if balance sheet valuations of shares cannot rely on fair value determined by active markets, valuation methods and techniques should make use of the CAPM model based on WIG20 returns and HEV model based on risk-free returns.

4

Wycena aktywów i pasywów zakładów ubezpieczeń a wymogi wypłacalności

63%

Spigarska E.

Problemy Zarządzania

|

2013

|

issue 2/2013 (42)

31-44

PL

Celem artykułu jest zwrócenie uwagi, że prawo bilansowe i Dyrektywa Wypłacalność II to dwa różne systemy wymagające prezentacji odpowiednich danych finansowych i sporządzania określonego rodzaju raportów. W obu regulacjach wymagana jest wycena aktywów i pasywów oparta na Międzynarodowych Standardach Sprawozdawczości Finansowej. Jednak zakres ich stosowania różni się ze względu na fakt, że prawo bilansowe opiera się przede wszystkim na zasadzie memoriału, Dyrektywa Wypłacalność II kładzie zaś nacisk na problemy płynności. Natomiast zakłady ubezpieczeń będą zobowiązane prowadzić podwójną sprawozdawczość, w zależności od celu, jakiemu będzie ona służyła.

EN

This article presents the main differences in the valuation of insurance companies in terms of accounting and reporting for solvency purposes. However, it is worth mentioning that the solutions in the measurement of assets and liabilities for solvency purposes are only proposed by supervisory authorities in identifying fair value. Only entry into force of all legislation related to the Solvency II Directive will set the directory of authorized methods of valuation for the solvency purposes.

Refine search results

2 Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

1 Nierówności społeczne a wzrost gospodarczy

1 Problemy Zarządzania

1 2018

1 2017

1 2016

1 2013

2 Szydełko Ł.

1 Bielawski P.

1 Spigarska E.

Wycena bilansowa obligacji w zamortyzowanym koszcie – wybrane aspekty

Emisja obligacji zamiennych na akcje – wybrane aspekty prawne, finansowe i rachunkowe

Empiryczna weryfikacja modeli ekonomiczno-finansowych wyceny akcji spółek giełdowych

Wycena aktywów i pasywów zakładów ubezpieczeń a wymogi wypłacalności