Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  wydarzenie
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Model EMBOK (Event Management Body Of Knowledge) jako narzędzie zarządzania wydarzeniami w sektorze kreatywnym

100%
Kopeć K., Sobótka W.
Kultura i Polityka
|
2015
|
issue 17
157-167
PL
Model zarządzania wydarzeniami EMBOK został opracowany przez Williama O’Toole’a i Julię Rutherford Silvers. Zamierzeniem autorów modelu jest systematyczne doskonalenie jego założeń na podstawie bieżących doświadczeń menedżerów wydarzeń (event managers). Trzy główne wymiary modelu EMBOK (obszary, fazy i procesy) stanowią podstawę opracowania koncepcji wydarzeń, planowania i ich realizacji (m.in. festiwali, targów, konferencji, spotkań etc.). Niezwykle istotną wydaje się możliwość stworzenia podłoża dla zarządzania projektami eventowymi w sektorze kreatywnym na podstawie wskazówek zawartych w EMBOK. Ważnym tego powodem jest rosnące znaczenie profesjonalizacji w zakresie zarządzania wydarzeniami, w tym również w sektorze kreatywnym. Pytanie o możliwości adaptacyjne modelu EMBOK w obszarze zarządzania eventami w kulturze w Polsce jest punktem wyjścia dla podjętej analizy. Celem artykułu jest wskazanie mocnych i słabych stron modelu EMBOK, jak również rekomendacja działań doskonalących niezawodność tego modelu na gruncie zarządzania wydarzeniami w sektorze kreatywnym.
EN
The Event Management Body of Knowledge (EMBOK) has been developed by William O’Toole and Julia Rutherford Silvers. The intention behind this framework is to systematically review and improve its principles on the basis of the experience of event managers. The three EMBOK dimensions (Domains, Phases and Processes) are fundamental for the creation, development and delivery of an event (a festival, a fair, a conference, a meeting, etc.). It is of great significance for the creative sector to work out a solid foundation for event management based on the EMBOK Guide Matrix. A growing importance of the professionalization in event management generates new challenges also in the creative sector. The paper’s departure point is to consider the prospects of adapting the EMBOK model in Poland. The main objective of this article is to outline both strengths and weaknesses of the EMBOK model and also to recommend improvements to enhance the EMBOK reliability in the scope of event management within the creative sector.
2
Publication available in full text mode
Content available

Dorosłe dzieci rozwiedzionych rodziców – przegląd teorii i badań

100%
Sokołowska E.
Ogrody Nauk i Sztuk
|
2013
|
issue 3
PL
Współcześnie w środowisku naukowym trwa dyskusja dotycząca przeobrażeń instytucji rodziny. Statystyki pokazują od lat wzrastającą liczbę rozwodów w państwach rozwijających się i rozwiniętych, co potwierdza zasadność zajmowania się problematyką rozwodu i konsekwencjami jakie za sobą niesie dla członków rodziny. Rozwód jest tematem licznych publikacji, lecz skupiają się one głównie na radzeniu sobie z tą sytuacją osób rozwodzących się i ich dzieci. Coraz częściej dostrzega się jednak konieczność poznania długoterminowych konsekwencji rozwodu dla dzieci rozwodników. Artykuł zawiera przegląd wybranych podejść i badań na temat rozwodu, dzieci osób rozwiedzionych, ale przede wszystkim tych dotyczących dorosłych dzieci rozwiedzionych rodziców.
EN
The scientifi c world is currently engaged in a discussion regarding the transformation of the institution of family. For many years now statistics have shown an increasing occurrence of divorce in both well-developed and developing countries, which underlines the legitimacy of concentrating on the fi eld of divorce and the consequences of it for the family. Divorce is the main topic of many publications, but these focus mainly on situation-coping of the divorcees and their children. The need for recognising the long-term consequences of divorce for the children of the divorced people is more oft en perceived these days. The article includes a review of chosen approaches and researches in the area of divorce, children of divorced parents and, above all, the adult children of divorced parents.
3
Publication available in full text mode
Content available

The avant-garde as a movement towards the present

80%
Piotrowska M.
Art Inquiry. Recherches sur les arts
|
2017
|
vol. XIX (XXVIII)
107-120
EN
This text attempts to reconsider the threads of topicality and happening as the factors defining the artistic avant-garde movement, understood as a creative formation with identifiable common assumptions that transcend disciplinary divisions and historical classifications. I have decided to assume that a large part of modern art remains faithful to the distinctive avant-garde aspirations. It seems that today, as at the beginning of the 20th century, the present appears to the artists as still difficult to grasp. This phenomenon manifests itself in both the discussion of art’s own borders in the contemporary context, and in its attempts to understand and interpret the changes in the modern life. The intensive focusing of art on the present can be viewed as a lack of reflection, but also as a response to the process of modernisation, i.e. as being unable to separate from it. Some philosophical and anthropological investigations concerning time and the idea of the present (including, above all, the concepts of the “absolute present” of Karl Heinz Bohrer, "modern Constitution" by Bruno Latour and the suspicions concerning the present of the so-called "philosophy of suspicion") will in turn allow for probative diagnoses of the potential causes for anxiety concerning the directions of the contemporary development of art, which can still be observed in its colloquial reception.
PL
Tekst stawia sobie za zadanie namysł nad wątkami aktualności i wydarzeniowości ujmowanymi jako definiujące artystyczny ruch awangardowy, rozumiany w związku z tym jako formacja twórcza o identyfikowalnych wspólnych założeniach przekraczających podziały dyscyplinarne i historyczno- filozoficzne klasyfikacje. Zakładam, że duża część sztuki współczesnej pozostaje w ten sposób wierna pewnym dającym się wyróżnić inicjalnym dążeniom awangardowym. Wydaje się, że także obecnie, podobnie jak na początku XX wieku, teraźniejszość jawi się artystom jako wciąż trudno uchwytna. Zjawisko to dotyczy zarówno komentarzy, które odnoszą się do własnych granic i charakteru sztuki (wypowiadającej się wciąż na nowo o sobie samej wobec zobowiązującego ją wciąż imperatywu nowości), jak i jej prób rozumienia i interpretowania przemian życia współczesnego. Natężone skupienie sztuki na tym, co obecne, może być klasyfikowane jako słabość refleksji, ale także jako reakcja na tempo modernizacji, nieodłączne od niej samej. Filozoficzne i antropologiczne ujęcia czasu i współczesności (m.in. i przede wszystkim koncepcje absolutnej teraźniejszości Karla Heinza Bohrera, nowoczesnej Konstytucji Brunona Latoura i podejrzenia odnośnie współczesności tzw. "filozofii podejrzeń") pozwolą z kolei na próbne diagnozy potencjalnych powodów zaniepokojenia kierunkami rozwoju sztuki współczesnej, które daje się wciąż obserwować w jej powszechnej recepcji.
4
Publication available in full text mode
Content available

Logika sensu: Deleuze’a wprowadzenie do psychoanalizy

80%
Gusin M.
Praktyka Teoretyczna
|
2012
|
vol. 5
33-48
EN
Gilles Deleuze is well known as a philosopher who had a profound debatwith psychoanalysis. This debate cannot be reduced to a critic of psychoanalysisalone because the universe in which Deleuze thinks and writes is heterogeneousand plural. In Logic of Sense, Freud’s project, enriched by Melanie Klein or JacquesLacan, is to point a metaphysical potentiality in the concepts of psychoanalysis.Psychoanalysis is called a “science of events” to create a net of connections betweenvarious series of the psychoanalytical insights. In my paper, I have tried to showhow Deleuze determined the introduction to the debate with psychoanalysis. Thekey concept for his introduction is the notion of “phantasm” that is also rooted inthe philosophical tradition.
PL
Gilles Deleuze znany jest jako filozof, który podjął głęboką debatę z psychoanalizą. Debata ta nie da się zredukować wyłącznie do krytyki, bowiem myślenie i pisanie Deleuze’a dokonuje się w przestrzeni niejednorodnej i wielowymiarowej. W Logice sensu freudowski projekt wzbogacony i przekształcony przez Melanie Klein czy Jacques’a Lacana służy do wskazania metafizycznej potencjalności psychoanalitycznych konceptów. Określając psychoanalizę jako „naukę o wydarzeniach”, Deleuze nie traktuje jej doktrynalnie, ale tworzy sieć powiązań pomiędzy rozmaitymi seriami psychoanalitycznych wglądów. W artykule próbuję pokazać, w jaki sposób Deleuze określa wprowadzenie do debaty z psychoanalizą. Kluczową koncepcją dla tego wprowadzenia jest termin „fantazmat”, który nawiązuje także do tradycji filozoficznej.
5
Publication available in full text mode
Content available

Kerygmat w mieście. Religijny performance czy heideggerowskie wydarzenie?

80%
Regiewicz A.
Collectanea Theologica
|
2019
|
vol. 89
|
issue 3
137-159
EN
For the past few years, on Sundays during the Easter period, groupsof Catholics fill city squares (parks, shopping centres and the like) andcelebrate the liturgy giving a testimony to Christian life. Very often theseplaces are crossroads of trade, leisure, entertainment and commute trails,hence the celebrations raise actual bewilderment in busy passers-by. Suddenly,by imposing sacral references on the spaces of the profanum, theybecome symbolic places, the embodiment of a living Church on the move.The article attempts to read these specific meetings in the context of culturalphenomena: a theatre play, a live performance act, flash mobs, andothers. The article also contemplates the construction of meaning of suchspace interpreted anew through the prism of these forms of evangelisation.
6
Publication available in full text mode
Content available

God, an Event of Proximity, Narrated in Luke 10:25–37

80%
Bedoya Bonilla D. F.
Collectanea Theologica
|
2022
|
vol. 92
|
issue 4
5-37
PL
Tak zwany „zwrot fenomenologiczny” proponuje powrót do świata przeżywanego doświadczenia, przezwyciężając sztywność klasycznej ontologii. W tym sensie również teologia proponuje mówić o migracji Boga ze świata pojęć do samego życia. Pamiętając zatem, że Bóg daje się w historii jako Tajemnica nieskończonej miłości, trzeba znaleźć nową kategorię, która mogłaby Go wyrazić, będąc wierną świadectwu biblijnemu. Wybraną kategorią jest „wydarzenie”, zgodnie z propozycją Claude’a Romano, który rozumie wydarzenie (happening) jako irracjonalność tego, co nieoczekiwane, która w istotny sposób wpływa na wszystko, co się z nią styka. Przypowieść o Samarytaninie (Łk 10,25–37) ukazuje Boga jako wydarzenie miłującej bliskości, która miłosiernie wybucha poprzez działania Samarytanina ratującego życie ciężko rannemu człowiekowi. Potwierdzenie możliwości użycia kategorii „wydarzenia” do mówienia o Bogu daje dopiero metoda narracyjna, do czego wykorzystujemy hermeneutyczny wkład A. Wénina, który czyni narrację najwłaściwszym językiem do wyrażenia cech Boga, w tym przypadku Jego miłosiernej bliskości.
EN
The so-called “phenomenological turn” proposes a return to the world of lived experience, overcoming the rigidity of classical ontology. In this sense, theology also proposes to speak of God migrating from the world of the concept to life itself. Keeping in mind, then, that God gives himself in history as a Mystery of infinite love, it is necessary to find a new category that can express him, being faithful to the biblical testimony. The category chosen is “event,” as proposed by Claude Romano, who understands the event (happening) as the irruption of the unexpected that significantly affects everything that comes into contact with it. The parable of the Samaritan (Luke 10:25–37) reveals God as an event of loving proximity, who mercifully bursts in through the actions of a Samaritan who saves the life of a seriously wounded man. The confirmation of the possibility of using the category “event” to speak of God is given only by means of a narrative method, for which we make use of the hermeneutical contributions of A. Wénin, who makes narrative the most appropriate language to express God’s traits, in this case, his merciful closeness.
7
Content available remote

Pierwszy krok w chmurach: o teorii siedliska wydarzeniowego Alaina Badiou

71%
Kuźniarz B.
Diametros
|
2013
|
issue 37
69-84
PL
Zgodnie z tytułem najważniejszej książki Alaina Badiou, L’être et l’événement, jego myśl rozpada się na dwie części: tę dotyczącą bytu oraz tę, w której na pierwszy plan wysuwa się to, co wobec bytu inne, czyli kategoria wydarzenia. Pierwsza część ogranicza się do ustaleń nauki, przepisując na język ontologii aksjomaty teorii zbiorów, by na pewnym etapie, wyczerpawszy swój koncepcyjny potencjał, ustąpić miejsca filozofii. Zadanie tej ostatniej polega na metodycznym opisie możliwości zawartych w wykraczającym poza ontologię „cudzie” wydarzenia. Na pograniczu ontologii i filozofii Badiou umieszcza siedlisko wydarzeniowe. Stanowi ono rodzaj matematycznego odpowiednika kartezjańskiej „szyszynki”, a zarazem ostatnie pojęcie systemu francuskiego filozofa, którego zrozumienie nie wymaga skoku w metafizyczne zaświaty, jakim jest w swej istocie kategoria wydarzenia. Siedlisko wydarzeniowe nie przesądza o możliwości pojawienia się wydarzenia, lecz pozwala określić miejsce, w którym można sensownie oczekiwać jego nadejścia. W swoim artykule podejmuję się rekonstrukcji tego kluczowego pojęcia systemu teoretycznego Badiou.
EN
In line with the title of Alain Badiou’s main book, Being and Event, his thought breaks down into two components: one that deals with being, and another where pride of place is given to the being’s other, namely the category of event. The former involves scientific findings, which rewrite the axioms of the set theory for the purposes of ontology. Only the second part is properly philosophical, describing the possibilities provided by the otherworldly “miracle” of the event. On the very border between ontology and philosophy Badiou places the evental site: the last concept of Badiou’s system that is fully intelligible without resorting to the metaphysical leap known as the event. The evental site does not settle the matter of the event’s actual occurrence but it allows us to sensibly determine the place or site of its coming. In my paper I undertake the task of reconstructing this crucial concept of Badiou’s system.
8
Publication available in full text mode
Content available

Homo orans. Między mową a milczeniem

61%
Klimowski P.
Logos i Ethos
|
2015
|
issue 2(39)
137–154
PL
Celem artykułu jest ukazanie aktu modlitwy jako wydarzenia, które dokonuje się na dwóch podstawowych biegunach, jakimi są mowa i milczenie. W pierwszej kolejności artykuł analizuje fenomen mowy, określa jej warunki, wskazując przede wszystkim na dystans i bliskość. Analizuje również skupienie i kontemplację oraz poczucie tego, co niewysłowione, jako różne warianty modlitewnego milczenia. W artykule został również podkreślony paradoks, iż modlitewny dialog może opierać się na wzajemnym milczeniu Boga i człowieka. Artykuł wskazuje ponadto, że dialektyka mowy i milczenia określa w modlącym się człowieku sposób samorozumienia oraz sposób rozumienia Boga. Z jednej strony Bóg jest Kimś niewysłowionym, z drugiej strony istnieje religijna konieczność wysławiania Boga.
9
Publication available in full text mode
Content available

Od ontologii do etyki wydarzenia

61%
Herer M.
Praktyka Teoretyczna
|
2012
|
vol. 5
69-82
EN
The text is an attempt of a double reading of Gilles Deleuze’s Logic of Sense as an otology of incorporeal events as well as an ethics calling for “being worthy of what happens to us”. The first aspect refers to the necessity of overcoming phenomenology and revisiting the foundations of transcendentalism, while in his ethics of the event Deleuze draws inspiration from stoics and Nietzsche, as well as writers like Bousquet, Lowry and Fitzgerald. It is an ethics based on the imperative of affirmation of the world as becoming – an affirmation both on the level or surfaceof the pure thought and in one’s own body, for which such an act means alwaysa kind of wound or the threat of breakdown.
PL
Tekst stanowi próbę podwójnej lektury Deleuzjańskiej Logiki sensu jako, z jednej strony, ontologii niecielesnych wydarzeń, z drugiej zaś – etyki wzywającej do „bycia godnym tego, co nam się przydarza”. Ten pierwszy aspekt wiąże się z koniecznością przezwyciężenia fenomenologii i zrewidowania założeń filozofii transcendentalnej. Z kolei swoją etykę wydarzenia Deleuze rozwija, nawiązując do stoików i Nietzschego, a także pisarzy takich jak Bousquet, Lowry czy Fitzgerald. Opiera się ona na imperatywie afirmacji świata jako stawania się – afirmacji zarówno na płaszczyźnie albo powierzchni czystej myśli, jak i we własnym ciele, dla którego jednak oznacza to zawsze ranę, zagrożenie rozpadem.
10
Content available remote

Aktualność historiozofii

61%
Kieliszek Z.
Studia Warmińskie
|
2013
|
issue 50
41-54
PL
W artykule Aktualność historiozofii autor porusza problem aktualności filozofii dziejów. Tekst składa się z czterech części. W pierwszej części autor dokonuje krótkiego przeglądu wybranych przez siebie koncepcji historiozoficznych. Kolejno przybliżona zostaje myśl Tukidydesa, św. Augustyna, Georga W.F. Hegla, Karola Marksa, Oswalda Spenglera, Arnolda J. Toynbee’ego, Feliksa Konecznego, Francisa Fukuyamy oraz Samuela P. Huntingtona. Część druga artykułu jest poświęcona najważniejszym zarzutom, jakie we współczesnym dyskursie filozoficznym są wysuwane wobec myślenia historiozoficznego. Autor zwięźle omawia pięć zarzutów: 1. brak powodów, dla których należałoby rozwijać tradycję historiozoficzną; 2. zupełna nieprzewidywalność dziejów; 3. zbytni katastrofizm myślenia historiozoficznego; 4. ahistoryczna postawa współczesnego człowieka; 5. nie istnieje pozahistoryczna, jednolita i niezmienna rama odniesienia dla procesu dziejowego. W części trzeciej autor kolejno odpiera przywołane zarzuty, wskazując na ich najważniejsze słabe punkty. Przytoczone zostają ponadto odpowiednie kontrargumenty. W ostatniej części autor dokonuje podsumowania przeprowadzonych analiz. Dochodzi również do konkluzji, że problematyka historiozoficzna jest wciąż aktualna, a jej dalsze rozważanie jest celowe zarówno ze względów teoretycznych, jak i praktycznych.
EN
In this paper the author discusses the problem of researching the sense of human history and laws which govern it. The paper has four parts. In the first the author briefly outlines the historiosophical issues. The second part of the article is devoted to the most important reproaches that in contemporary philosophical discourses are extended to historiosophic thinking. The author briefly discusses the five grounds: 1) There are no reasons for developing the historiosophical tradition; 2) Complete unpredictability of history; 3) Excessive catastrophism of the historiosophic thinking; 4) A-historical attitude of modern man; 5) There is no a-historic, uniform and constant frame of reference for the historical process. In the third installment these objections are rebutted. Their major weaknesses and counter-arguments are identified. In the last paragraph the author summarizes the analysis. He also comes to the conclusion that the historiosophical issue is still valid, and it is imporatant for theoretical and practical reasons.
DE
In diesem Artikel diskutiert der Autor das Problem der Forschung nach dem Sinn der menschlichen Geschichte und ihrer Gesetze. Der Aufsatz besteht aus vier Teilen. Im ersten Teil beschreibt der Autor kurz die historiosophischen Probleme. Der zweite Teil des Artikels wird den wichtigsten Vorwürfen, die sich in dem zeitgenössischen philosophischen Diskurs befinden, gewidmet. Der Autor beschreibt fünf Sachen: 1) es gibt keinen Grund für die Entwicklung der historiosophischen Tradition; 2) es gibt komplette Unberechenbarkeit der Geschichte; 3) übermäßiger Katastrophismus des historiosophischen Denkens; 4) ahistorische Haltung des modernen Menschen; 5) es gibt keinen ausserhistorischen, gleichmäßigen und konstanten Bezugsrahmen für den historischen Prozess. In der dritten Tranche der Folge werden manche Beschwerden abgewiesen. Der Autor identifiziert auch ihre großen Schwächen und manche Gegenargumente. Im letzten Absatz fasst der Autor die Analysen zusammen. Er kommt zu dem Schluss, dass die historiosophische Frage auch heute gültig ist und die weiteren Überlegungen sinnvoll sind aus theoretischer und praktischer Sicht.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.