W krajach wielokulturowych, takich jak Kanada, środki masowego przekazu informują o problemach rasowych i etnicznych przestrzegając zasad politycznej poprawności. Nie oznacza to jednak eliminacji treści rasistowskich i negatywnych stereotypów etnicznych z dyskursu publicznego, a tylko zakodowanie ich w języku pozornie neutralnym lub posługiwanie się formami takimi, jak cytaty lub satyra. Nie można w sposób poważny myśleć o zwalczaniu marginalizacji mniejszości, jeśli zamiast poszukiwania źródeł dyskryminacji będzie się jedynie ukrywać jej objawy. Posługiwanie się językiem dyskryminacji etnicznej jest najłatwiejszym sposobem wykluczania “innych” z życia społecznego. Tam, gdzie poprawność polityczna kształtuje dyskurs publiczny, retoryka wykluczania społecznego znajduje inne, pośrednie sposoby wyrazu. Są one najczęściej symptomem głębokich problemów społecznych, których wykrywanie i badanie przy pomocy aparatu diagnostycznego lingwistyki powinno być ważnym obszarem badawczym.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.