Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: wykonywanie i analiza zadań

Sort By:

Limit search:

Ending an MMA combat bout: specific striking techniques which determine the type of outcome

100%

Miarka B., Aedo-Munoz E., Vanenzuela Perez D. I., Guimaraes Teixeira F., Brito C. J.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

2020

vol. 20

issue 3

9-17

Background. A schematic analysis of tactical performance by an MMA athlete is a potential mediator of success, and can help the understanding of how striking actions can be used to organize technical-tactical actions. A specific evaluation of MMA striking actions has not been undertaken in previous studies. Problem and aim. To compare the striking motor actions of MMA athletes by outcome type (Split vs. Unanimous Score Decision vs. KO/TKO vs. Submission) at the Ultimate Fighting Championship (UFC™), and to offer a practical application for MMA training. Methods. Kruskal Wallis and Dunn post hoc tests were applied to compare the effects of the different types of outcome decision (Split Score Decision vs. Unanimous Score Decision vs. KO/TKO vs. Submission). Results. Results showed a higher number of Unanimous than Split Decisions and Submissions after attempted (p≤0.05) and (p≤0.05) landed head strikes during keeping distance and clinch moments. A Split Decision followed a higher frequency of attempted (p≤0.05) and landed (p≤0.05) body strikes during keeping distance and clinch moments rather than an Unanimous Decision. Submission and TKO/KO.TKO/KO were more highly demonstrated than Split Decision after Attempted [0.0 (0.0;2.0); p≤0.05)] and Landed [0.0 (0.0;2.0); p≤0.05)] Head Jabs during groundwork combat. Conclusions. These results are interesting because they show the singularities of two situations (Split and Unanimous Scores) in which the bout must continue until the end of the round. Unanimous decisions were made in respect of attacks to the head during stand up combat, while split decisions were determined by the number of strike actions oriented to the body, and TKO/KO outcomes were determined by jabs to the head made in the ground situation.

Tło. Schematyczna analiza wyników taktycznych sportowca MMA jest potencjalnym mediatorem sukcesu i może pomóc w zrozumieniu, jak uderzenia mogą być wykorzystane w organizacji techniczno-taktycznych działań. W poprzednich badaniach ta szczegółowa ocena uderzeń w MMA nie została przeprowadzona. Problem i cel. Porównanie działań uderzeniowych zawodników MMA w sytuacji różnych typów wyników (decyzja dot. wyniku podzielona i decyzja jednogłośna oraz nokaut// techniczny nokaut [KO/TK] i poddanie się) w mistrzostwach Ultimate Fighting Championship (UFC™), przeprowadzenie praktycznego zastosowania w treningu MMA. Metody. Testy post hoc Kruskala Wallisa i Dunna zostały zastosowane w celu porównania efektów typów wyników (decyzja dot. wyniku podzielona i decyzja jednogłośna oraz nokaut//techniczny nokaut [KO/TK] i poddanie się). Wyniki. Wyniki wykazały większą liczbę prób uderzeń głową (p≤0,05) i udanych uderzeń głową (p≤0,05) podczas utrzymywania dystansu i momentów klinczujących w sytuacji decyzji jednogłośnej niż w przypadku decyzji podzielonej i poddania się. W przypadku decyzji podzielonej wykazano wyższą częstotliwość prób uderzeń ciała (p≤0.05) i udanych uderzeń ciała (p≤0.05) podczas utrzymania odległości i momentów klinczujących niż w przypadku decyzji jednogłośnej, poddania się i nakautów. Nokaut/techniczny nokaut wykazały wyższą częstotliwość prób uderzeń głową [0.0 (0.0;2.0); p≤0.05)] i udanych uderzeń głową [0.0 (0.0;2.0); p≤0.05)] podczas walki w parterze niż w przypadku decyzji podzielonej. Wnioski. Wyniki te są interesujące, ponieważ pokazują cechy szczególne dwóch sytuacji (decyzja dot. wyniku podzielona i decyzja jednogłośna), w których walka musi trwać do końca rund. Jednogłośnie podejmowano decyzje w sytuacji atakach na głowę w czasie walki na stojąco, natomiast decyzje podzielone determinowane były liczbą akcji uderzeniowych zorientowanych na ciało, a wyniki TKO/KO determinowane były uderzeniami w głowę wykonywanymi w czasie walki w parterze.

Technical report on a time-motion analysis of male judo cadets’ combats between weight divisions

100%

Miarka B., Valenzuela Perez D. I., Aedo-Munoz E., Fernandes da Costa L. O., Mota Barreto L. B., Brito Ciro J.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

2022

vol. 22

issue 1

9-14

Methods. Time-motion analysis data of cadet-athletes (age: 15.95 ± 0.68 years-old) were grouped by weight divisions, according to the following criteria: lightweight Lighters (n = 224 combats of -50kg, -55kg and -60kg), middleweight Middlers (n = 76 combats of -66kg, -73kg and -81kg) and heavyweight Heavies (n = 50 combats of -90kg and +90kg) at four state judo championships. Total and sequential time-motion analyses were observed, according to each combat phase (i.e. standing combat, approach, gripping, attack, groundwork combat, and pause phases) and compared by weight divisions, p ≤ 0.05. Results. The main results indicated significant differences between combat time, with lightweight Lighters (234.4s ± 122.3s) > middleweight Middlers (191.6s ± 118.2s) and heavyweight competitors Heavies (176.8s ± 131s), standing combat time, with Lighters (125.4s ± 67.4s) > Middlers (99.6s ± 70.8s) and Heavies (91.1s ± 63.6s), approach phase, with Lighters (41.5s ± 26s) > Middlers (27.2s ± 18.2s) and gripping phase, with Lighters (75.5s ± 49.2s) >Heavies (51.3s ± 36.9s). Conclusions. Our results suggest that individual training programs should be adjusted for cadets according to their weight divisions with consideration given to the temporal structure of the competitive environment.

Tło. Schematyczna analiza ruchu w czasie dla zawodników kadetów jest potencjalnym mediatorem sukcesu i może pomóc w rozwoju treningu judo. Problem i cel. W niniejszym badaniu porównano fazy walk judo u kadetów-sportowców płci męskiej w różnych kategoriach wagowych. Metody. Dane analizy ruchu w czasie kadetów-sportowców (wiek: 15,95 ± 0,68 lat) pogrupowano według kategorii wagowych, według następujących kryteriów: waga lekka (n = 224 walki -50 kg, -55 kg i -60 kg), średnia ( n = 76 walk z wagami -66kg, -73kg i -81kg) oraz ciężka (n = 50 walk z wagami -90kg i +90kg) w czasie czterech stanowych mistrzostw w judo. Obserwowano całkowitą i sekwencyjną analizę ruchu w czasie, zgodnie z każdą fazą walki (tj. walka w pozycji stojącej, zbliżanie się, chwytanie, atak, walka w parterze i faza pauzy) i porównywano je w podziale wagowym, p ≤ 0,05. Wyniki. Główne wyniki wskazują na istotne różnice między czasem walki zawodników wagi lekkiej (234,4s ± 122,3s) > średniej (191,6s ± 118,2s) i ciężkiej (176,8s ± 131s), czasem walki stojącej u zawodników wagi lekkiej (125,4s ±67,4s) > średniej (99,6 s ± 70,8 s) i ciężkiej (91,1 s ± 63,6 s), fazą zbliżania, u zawodników wagi lekkiej (41,5 s ± 26 s) > średniej (27,2 s ± 18,2 s) i faza chwytania u zawodników wagi lekkiej (75,5 s ± 49,2 s) >ciężkiej (51,3s ± 36,9s). Wnioski. Wyniki autorów sugerują, że indywidualne programy treningowe powinny być dostosowywane dla kadetów zgodnie z ich podziałami wagowymi, z uwzględnieniem czasowej struktury środowiska rywalizacji.

Refine search results

2 Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

1 2022

1 2020

2 Aedo-Munoz E.

2 Miarka B.

1 Brito C. J.

1 Brito Ciro J.

1 Fernandes da Costa L. O.

1 Guimaraes Teixeira F.

1 Mota Barreto L. B.

1 Valenzuela Perez D. I.

1 Vanenzuela Perez D. I.

Search results

Ending an MMA combat bout: specific striking techniques which determine the type of outcome

Technical report on a time-motion analysis of male judo cadets’ combats between weight divisions