Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  wyprawy krzyżowe
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Dekada z wieczności. Wizja władzy i jej funkcjonowanie we wczesnym Królestwie Jerozolimskim

100%
Komarnicki K.
Czasopismo Prawno-Historyczne
|
2018
|
vol. 70
|
issue 2
151-171
PL
Praca dotyczy wizji władzy i jej funkcjonowania podczas pierwszej krucjaty i w pierwszej dekadzie istnienia państw krzyżowców. Skupia się na istocie i teologicznym znaczeniu krucjaty oraz eschatologicznej roli Jerozolimy, które mają ogromny wpływ na pojmowanie władzy i jej realizowanie.Krzyżowcy pojmowali siebie jako nowy Naród Wybrany uważając się za swoistych współodkupicieli świata. Poprzez zdobycie Jerozolimy mieli doprowadzić do ponownego przyjścia Chrystusa. Skutkiem tych idei była postawa Gotfryda, który nie przyjął korony, lecz skupił się na tworzeniu wspólnoty wokół Grobu Bożego, która miała uosabiać Kościół czuwający.Ważnym dziełem w budowaniu Królestwa Niebieskiego były też fundacje i donacje poświęcone dla kościołów i klasztorów na górze Syjon, górze Tabor, w dolinie Jozafata oraz dla szpitala Świętego Jana w Jerozolimie. Wszystkie te nadania związane były z głęboką symboliką mesjańską i eschatologiczną.Na wyprawach krzyżowych w ogromnej mierze skorzystały miasta włoskie. Przywileje wydane w pierwszych latach po zdobyciu Jerozolimy dawały im ogromną ekonomiczną przewagę.Jednocześnie zarówno Gotfryd jak i Baldwin w sprawny sposób zajmowali się polityką wewnętrzną i militarną swojego państwa. Paradoksalnie papiestwo okazało się sojusznikiem Baldwina, który pod pewną przykrywką realizowania idei reformatorskich papiestwa, zapewniał sobie dużą władzę nad Kościołem Jerozolimskim, który swe pierwotne plany supremacji władzy duchowej zamienił na wewnętrzne waśnie, spory i skandale.
2

Jerusalem in the Traditions of the Teutonic Military Order – Symbolism and Uniqueness

86%
Lotan S.
Zapiski Historyczne
|
2010
|
vol. 75
|
issue 4
7-17
PL
Zakon krzyżacki został założony w królestwie krzyżowców w Ziemi Świętej w 1198 r. Miało to miejsce w dobie organizacji wysiłku militarnego i odnowy politycznej po utracie Jerozolimy na rzecz muzułmanów w 1187 r. Zakon krzyżacki i jego nazwa były związane z Jerozolimą. Bracia zakonni próbowali uzyskać własne zbawienie poprzez powiązanie swojej aktywności na Łacińskim Wschodzie z Jerozolimą, która była świętym miastem chrześcijan. Ich działalność może być również łączona z próbą zabezpieczenia środków finansowych i rekrutacji nowych kandydatów do Zakonu. Krzyżacy połączyli również swoją działalność militarną z polityką opiekuńczą oraz z niemieckim szpitalem, który został założony w 1127 r. w południowej części Jerozolimy. W tej placówce niemieccy pielgrzymi korzystali podczas pobytu w mieście ze schronienia, wsparcia moralnego i opieki medycznej. Po upadku Jerozolimy podobna instytucja została założona w Akce i była prowadzona przez Niemców w ten sam sposób, w jaki funkcjonowała placówka w Jerozolimie w XII w. Niemieckie związki duchowe z Jerozolimą osiągnęły apogeum w 1229 r., w okresie krucjaty jerozolimskiej cesarza Fryderyka II. Cesarz przywrócił miasto we władanie chrześcijan na mocy traktatu pokojowego, bez konieczności walki z armiami muzułmańskimi. Układ pokojowy podzielił świat chrześcijański i wywołał niezadowolenie wśród przywódców kościelnych oraz starych zakonów rycerskich. Z kolei Krzyżacy okazali cesarzowi pełne wsparcie i wzięli aktywny udział w ceremonii koronacyjnej, mającej miejsce w kościele Grobu Świętego w Jerozolimie. W zamian za to cesarz przyznał Zakonowi ziemie i posiadłości w mieście. Zakon krzyżacki tworzył forpocztę jerozolimskiego systemu obronnego, a jego członkowie osiedli w zachodniej części miasta i w cytadeli znajdującej się w pobliżu Wieży Dawida. Podczas pobytu Krzyżaków w mieście w latach 1229–1244, wzmocnił się ich związek z miastem i jego biblijnym dziedzictwem. Krzyżacy powiązali się z dynastią króla Dawida oraz innymi postaciami biblijnymi, które były aktywne na terenie Izraela. Rozpatrywali swoją walkę w kategoriach zwycięskiej bitwy Dawida z Goliatem. Militarne zmagania Krzyżaków i ich duchowa misja w Jerozolimie pozostawiły w średniowiecznych źródłach zakonnych różnorodne odniesienia i przekazy dotyczące miasta. O Jerozolimie Krzyżacy myśleli i mówili jeszcze przez długi czas po jej upadku w 1244 r., a nawet po likwidacji Królestwa Jerozolimskiego w 1291 r. W artykule omówiono źródła krzyżackie traktujące o związkach Zakonu z Jerozolimą. Ponadto zbadano wydarzenia historyczne i przemiany polityczne, które pomogły Krzyżakom w usadowieniu się w Jerozolimie. Wreszcie podjęto próbę zbadania przemian geograficznych zachodzących w strukturze miasta i zidentyfikowania centrum zakonu krzyżackiego w średniowiecznej topografii Jerozolimy.
3
Publication available in full text mode
Content available

O cesarzowych Cesarstwa Łacińskiego (1204–1261) (1). Maria hrabina Szampanii

72%
Pentek Z.
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
|
2020
|
vol. 27
47-56
FR
O cesarzowych Cesarstwa Łacińskiego (1204-1261) Maria hrabina Szampanii
EN
This article is the first one in the planned series “On the Empresses of the Latin Empire (1204-1261)”. This one is dedicated to Maria, the countess of Champagne, who, having set off on a crusade, reached Akka, and there she learned about the election of her husband, Count Baldwin Flanders to be the first Latin emperor. The text presents her biography and highlights her participation in the crusades of her relatives.
PL
Artykuł jest pierwszym z planowanego cyklu „O cesarzowych Cesarstwa Łacińskiego (1204-1261)”. Ten jest poświęcony Marii hr. Szampani, która wyruszywszy na krucjatę, dotarła do Akki, i tam dowiedziała się o wyborze jej męża Baldwina hr. Flandrii na pierwszego cesarza łacińskiego. W tekście przybliżono jej życiorys i naświetlono udział w krucjatach jej krewnych.
4
Publication available in full text mode
Content available

Społeczna i polityczna rola kobiet z kręgów władzy w państwach krzyżowych i Bizancjum w okresie od pierwszej do czwartej krucjaty, ss. 353

72%
Kossakowski K.
Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych
|
2022
|
issue 1(12)
213-225
EN
The PhD dissertation “Social and political roles of Women connected with power and authority in Crusader States and Byzantium from the first to the fourth Crusade” was written under the supervision of dr hab. Rafał Kosiński prof. UwB. The work concerns women’s participation in power and authority and their hidden influence in Crusader States and Byzantium in the twelfth century. Its purpose is to compare women’s roles in politics in Western Europe, Outremer and Byzantine Empire. Moreover this work is concentrated on establishing differences and similarities between overmentioned countries and it attempts to explain their causes. It uses mostly narrative sources in Latin and Greek. Sociological theory of social roles (created by Florian Znaniecki and Erving Goffman) was used as an analytical method. Thanks to it the work established nine basic tasks connected to the social role of queen, empress or generally female ruler. Based on that were created models of ideal female ruler in the West, Crusader states and Byzantium, which could be compared relatively easily.
PL
Rozprawa doktorska pod tytułem „Społeczna i polityczna rola kobiet z kręgów władzy w państwach krzyżowych i Bizancjum w okresie od pierwszej do czwartej krucjaty” została napisana pod kierunkiem dr. hab. Rafała Kosińskiego prof. UwB. Praca dotyczy udziału kobiet we władzy oraz ich zakulisowych wpływów w państwach krzyżowych i cesarstwie bizantyńskim w XII w. Jej celem jest porównanie znaczenia w polityce kobiet na Zachodzie Europy, w Outremer i Bizancjum, ustalenie różnic, a także próba wyjaśnienia ich przyczyn. Wykorzystano w niej przede wszystkim źródła narracyjne w językach łacińskim i greckim. Do analizy użyta została socjologiczna teoria ról społecznych w ujęciu Floriana Znanieckiego i Ervinga Goffmana. Dzięki temu udało się wyodrębnić dziewięć podstawowych zadań związanych z rolą społeczną władczyni. Na tej podstawie powstały modele idealnej władczyni obowiązujące w państwach Europy Zachodniej, w państwach krzyżowych i w Bizancjum, które można było porównywać między sobą.
5
Publication available in full text mode
Content available

KRÓLOWA MELISANDA I JEJ SIOSTRY

72%
KOSSAKOWSKI K.
Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych
|
2019
|
issue 1(6)
190-210
PL
Artykuł dotyczy czterech córek króla Jerozolimy Baldwina II, stosunków między nimi oraz ich wpływu na wydarzenia w Ziemi Świętej w XII w. Spośród wszystkich czterech sióstr wpływy najstarszej z nich – Melisandy sięgały znacznie dalej niż pozostałych, zarówno w odniesieniu do polityki, jak i relacji rodzinnych. Dlatego w artykule skupiono się na niej. W pierwszej części przedstawiono tło historyczne, polityczne i rodzinne dla dziejów sióstr. W kolejnej scharakteryzowano wykorzystane źródła i ich autorów. Ostatnia dotyczy relacji Melisandy z siostrami, a także z mężem i synem. Niestety przekazy źródłowe nie pozwalają na analizę stosunków panujących bezpośrednio między jej młodszym rodzeństwem.
EN
This article concerns four daughters of Baldwin II, King of Jerusalem, their relations and their impact on the events in the Holy Land in XII c. Amidst all four sisters, the impact of the oldest sister Melisende, both in politics and in the family, was much greater then of others. For this reason, the article focuses on her. In the first part, it shows the historical, political and domestic background for the history of the four sisters. In the next part, there is a short description of the used sources. The last part concerns Melisende’s relations with her sisters, husband and son. Unfortunately, due to the lack of sources, a closer analysis of the relations between other sisters was not possible.
6
Publication available in full text mode
Content available

Baldwin z Boulogne w opinii Anny Komneny na kartach "Aleksjady"

72%
Pełech T.
Przegląd Nauk Historycznych
|
2021
|
vol. 20
|
issue 1
73-96
EN
The article takes up the issue of Anna Komnene’s opinion of Baldwin of Boulogne in her Alexiad. The daughter of Alexius I represents the Byzantine view of the world, in which the Latins began to play an increasingly greater and more visible role at the end of the 11th c., especially in connection with the crusade movement that began to emerge from 1095. It turned out to be important to involve the Frankish states established in Outremer into the orbit of imperial politics. Baldwin of Boulogne, Count of Edessa from 1097, who in 1100 was crowned the first Latin king of Jerusalem, did not escape Byzantine attention. Baldwin of Boulogne appears four times in Alexiad, giving the opportunity to formulate the opinion about him on the pages of the work. The article presents the thesis that Anna Komnene does not present him as a leading figure in her work. Baldwin of Boulogne plays a rather modest and marginal role, whether related to narrative needs or in connection with the Byzantine political efforts to regain Antioch from the hands of the Normans. This suggests that from the point of view of Constantinople, he was not a particularly important player on the political scene, both during the First Crusade and even after his election as king of Jerusalem. Baldwin emerges from the pages of Alexiad as a character with two faces: on the one hand, he is a confident, energetic commander, characterized by cunning and broader strategic thinking, and on the other hand, he is a greedy barbarian, suffering military defeats. Therefore, Baldwin’s presentation does not differ significantly from the general image of Latins in the Byzantine Empire in the 12th c.
PL
Artykuł porusza kwestię opinii Anny Komneny o Baldwinie z Boulogne w jej Aleksjadzie. Córka Aleksego I reprezentuje bizantyński ogląd świata, w którym pod koniec XI w. coraz większą i widoczniejszą rolę zaczęli odgrywać Łacinnicy, zwłaszcza w związku z rodzącym się od 1095 r. ruchem krucjatowym. Istotne okazało się wciągnięcie państw frankijskich powstałych w Outremer w orbitę cesarskiej polityki. Bizantyńskiej uwadze nie uszedł Baldwin z Boulogne, hrabia Edessy od 1097 r., który w 1100 r. koronował się na pierwszego łacińskiego króla Jerozolimy. Czterokrotne pojawia się w Aleksjadzie, dając możliwość sformułowania jego oceny na kartach dzieła. W artykule została przedstawiona teza, że Anna Komnena nie prezentuje go jako pierwszoplanowej postaci w swoim utworze. Baldwin z Boulogne odgrywa raczej skromną i marginalną rolę, związaną bądź to z potrzebami narracyjnymi, bądź też w związku z bizantyńskimi zabiegami politycznymi, mającymi na celu odzyskanie Antiochii z rąk Normanów. Pozwala to przypuszczać, że z punktu widzenia Konstantynopola nie był on szczególnie ważnym graczem na scenie politycznej, zarówno w czasie I krucjaty, jak i nawet po wyborze na króla Jerozolimy. Baldwin wyłania się z kart Aleksjady jako postać o dwóch obliczach: z jednej strony jest dobrym, energicznym dowódcą, charakteryzującym się sprytem i szerszą myślą strategiczną, a z drugiej to chciwy barbarzyńca, ponoszący jednak porażki militarne. Jego przedstawienie nie odbiega więc znacząco od ogólnego wyobrażenia Łacinników w Bizancjum w XII w.
7
Publication available in full text mode
Content available

Ostatni krzyżowcy – brytyjskie działania militarne w sandżaku Jerozolimy w 1917 r. i ich wybrane aspekty propagandowe

58%
Mroczkowski K.
UR Journal of Humanities and Social Sciences
|
2020
|
issue 2(15)
70-90
PL
Wielka Wojna lat 1914–1918 postrzegana jest dziś głównie jako traumatyczne doświadczenie polityczne i militarne w skali uniwersalnej, dające początek wielkim przemianom w XX w. Powstające wówczas narracje były także wielokrotnie preparowane – w większym lub mniejszym stopniu – przez dziennikarzy, cenzorów, polityków i wojskowych. Sprzyjało to prowadzeniu skutecznej propagandy politycznej, jakże koniecznej w obliczu rozpoczętej latem 1914 r. wojny. Forsowana wówczas propaganda przybierała najrozmaitsze formy, często sięgające po jednoznacznie odbieraną symbolikę z pogranicza wojskowości i religii. Szczególnie widoczne stało się to w trakcie kampanii palestyńskiej gen. Edmunda Allenby'ego i w kontekście roli Świętego Miasta – Jerozolimy.
EN
Today the Great War of 1914–1918 is seen – mainly – as a politically and militarily traumatic experience on a universal scale, which gave rise to great changes in the 20th century. Less often it is perceived as an individual, traumatizing or civic experience. We are not able - as confirmed not only by historians or sociologists but also psychologists – to "comprehend" the overall view of the reality of that time. We try to recreate it for better or worse based on various historical sources, and these largely reflected the personal attitude to events or its propaganda view. They were also prepared – in a larger or smaller way – by journalists, censors, politicians and military personnel. In the years preceding the outbreak of the Great War, many civilization achievements of the era were tested and introduced on a mass scale, such as modern media or fine arts in the services of power, nationalism skilfully controlled through the media. The turn of the twentieth century was an era of the mass press, and thus, faster transmission of transmitted information. This was conducive to the conduct of effective political propaganda – all the more necessary in the face of the Great War. It also took various forms. Often used were the explicitly associated symbols remaining at the interface between the military and religion. This became particularly evident during the Palestinian Campaign of Sir General Edmund Allenby.
8
Publication available in full text mode
Content available

Russian Pilgrims of the 12th–18th Centuries on “The sweet land of Cyprus”

51%
Bliznyuk S. V.
|
2020
|
vol. 30
|
issue 3
63-80
PL
Czas wypraw krzyżowych był także epoką pielgrzymowania do Jerozolimy. Rosyjski świat prawosławny nie zaakceptował idei wypraw krzyżowych i nie uważał zachodnioeuropejskich krzyżowców za pielgrzymów. Jednak Rosjanie również starali się organizować pielgrzymki, których cel upatrywali w osobi­stej skrusze i uwielbieniu Boga. Nawiedzanie chrześcijańskich relikwii znaj­dujących się na Cyprze było pożądane przez pielgrzymów udających się do Jerozolimy. Opierając się na metodzie analizy treści całego kompleksu pism pielgrzymów rosyjskich, a także pism kronikarzy cypryjskich, bizantyjskich, arabskich i rosyjskich, autorka bada historię podróży i pielgrzymek odbywa­nych przez Rosjan na Cypr od XII do XVIII stulecia, genezę rosyjsko-cypryj­skich stosunków religijnych, międzykulturowych i politycznych, a także dyna­mikę ich rozwoju od pierwszych kontaktów w średniowieczu do nawiązania stałych stosunków dyplomatycznych i politycznych między oboma krajami we wczesnej epoce nowożytnej. Począwszy od XVII wieku stosunki rosyj­sko-cypryjskie rozwijały się na trzech płaszczyznach: 1) Rosjanie na Cyprze; 2) greccy Cypryjczycy w Rosji; 3) wiedza o Cyprze i zainteresowanie Cyprem w Rosji. Greccy Cypryjczycy pojawili się w Rosji (na dworze carów rosyjskich) na początku XVII wieku. Znamy stałą korespondencję i wymianę posłów pomiędzy carami rosyjskimi a hierarchami cypryjskiego Kościoła Prawosław­nego, która odbywała się w XVII-XVIII wieku. Obecność greckich Cypryjczy­ków w Rosji, zdobywanie informacji, studiowanie literatury cypryjskiej oraz przekładanie niektórych pism cypryjskich na język rosyjski sprzyjało interak­cjom na płaszczyźnie zarówno politycznej, jak i kulturowej. Niniejszy artykuł podkreśla ważne historyczne, kulturowe, dyplomatyczne i polityczne funkcje pielgrzymek.
EN
The era of the Crusades was also the era of pilgrims and pilgrimages to Jeru­salem. The Russian Orthodox world did not accept the idea of the Crusades and did not consider the Western European crusaders to be pilgrims. However, Russian people also sought to make pilgrimages, the purpose of which they saw in personal repentance and worship of the Lord. Visiting the Christian relics of Cyprus was desirable for pilgrims on their way to Jerusalem. Based on the method of content analysis of a whole complex of the writings of Russian pil­grims, as well as the works of Cypriot, Byzantine, Arab and Russian chroniclers, the author explores the history of travels and pilgrimages of Russian people to Cyprus in the 12th–18th centuries, the origins of the Russian-Cypriot reli­gious, inter-cultural and political relationships, in addition to the dynamics of their development from the first contacts in the Middle Ages to the establish­ment of permanent diplomatic and political relations between the two coun­tries in the Early Modern Age. Starting with the 17th century, Russian-Cypriot relationships were developing in three fields: 1) Russians in Cyprus; 2) Cypri­ots in Russia; 3) knowledge of Cyprus and interest in Cyprus in Russia. Cyp­riots appeared in Russia (at the court of the Russian tsars) at the beginning of the 17th century. We know of constant correspondence and the exchange of embassies between the Russian tsars and the hierarchs of the Cypriot Ortho­dox Church that took place in the 17th–18th centuries. The presence of Cypri­ots in Russia, the acquisition of information, the study of Cypriot literature, and translations of some Cypriot writings into Russian all promoted interactions on both political and cultural levels. This article emphasizes the important histori­cal, cultural, diplomatic and political functions of the pilgrimages.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.