Search results

1

Muzyczna złożoność i pewna specyficzna forma doświadczenia estetycznego

100%

Moraczewski K.

Zeszyty Naukowe Centrum Badań im. Edyty Stein

|

2016

|

issue 15

289-307

PL

The main topic of the article is the explanation of repeatable interpretationsof the experience of music in terms of the experience of eternity. The problem is approachedby introducing Kant's concept of the mathematical/dynamic sublime and then by suggesting that the experience of the mathematical sublime can be also achived on a waywhich Kant did not analyze, i.e. thanks to the contact with aesthetical complexity. Theconditions of such an experience are being researched. The second point of delibarationconcerns the transition from experiencing the complex as sublime to interpreting it assymbol of the eternal. The examples used are coming mainly from the field of music,including J.S. Bach and O. Messiaen.

2

„Opowieść się opowiedziała. Tylko to było jej i moim celem [...]”. O „tetralogii polskiej” Jarosława Marka Rymkiewicza

84%

Czardybon M.

Pamiętnik Literacki

|

2023

|

vol. 114

|

issue 3

155-168

PL

Kolejne tomy „tetralogii polskiej” Jarosława Marka Rymkiewicza budziły kontrowersje, które dalece wykraczają poza standardową debatę krytycznoliteracką. Odbiór cyklu, również ze względu na jawne poparcie autora dla opcji narodowo-katolickiej na polskiej scenie politycznej, był naznaczony przez ostry podział na afirmatorów, widzących w poecie nowego wieszcza narodowego, oraz często motywowanych politycznie krytyków nacjonalistycznej (krwawej) wizji polskości. Temu sporowi towarzyszyła dyskusja dotycząca tego, czy pisarstwo Rymkiewicza – kunsztowne, a zarazem pełne sygnałów ironii – rzeczywiście poddaje się wykładniom politycznym, czy takie odczytania jego opowieści nie powodują pewnej symplifikacji. Powołując się na prace Haydena White’a, badacz dowodzi, że właśnie literackość stanowi o politycznym potencjale tetralogii.

EN

Subsequent volumes of Jarosław Marek Rymkiewicz’s “Polish tetralogy” have raised controversies that reach far beyond the standard literary-critical debate. The reception of the cycle, also due to its author’s open support for national-catholic wing on the Polish political stage, was marked by sharp distinction into affirmers, who saw in the poet a new national poet-prophet, and politically-motivated critics of nationalist (bloody) vision of Polishness. The dispute was accompanied by a discussion concerning whether Rymkiewicz’s writing—inventive and abound in irony—is indeed subject to political interpretations, and whether or not such readings of his stories lead to certain simplifications. Referring to Hayden White’s papers, the researcher shows that it is literariness that makes up the tetralogy’s political potential.

3

Narzędzia Norwidowskiej moralistyki. Wzniosłość, pàthos, éthos i paideia w Wielkich słowach i w Modlitwie

84%

Pniewski D.

Studia Norwidiana

|

2011

|

vol. 29

119-133

EN

The aim of the analyses presented in the article is an attempt to prove that Norwid's moralizing may be explained by his conscious referring to the ancient categories of pàthos, éthos, paideia and to the category of sublimity that had been reinterpreted for centuries. According to the principles of rhetoric a sudden emotion, that is pàthos, that is revealed during a speech, was supposed to ensure the public that the speaker was earnest. In Great words Norwid explicitly indicates that he speaks for idealistic reasons. In this way he behaves like an orator: he exposes an idea, and not himself; he does not appear as a master, a prophet, someone who is initiated into something; he also does not pronounce himself to be the discoverer of that idea. A bombastic emotionality of an utterance indicates involvement of the orator who considers himself a guard or defender of everlasting values coming from the Absolute. The speaker's personal éthos is tantamount to a universal law. Defined in this way pàthos is given a moral sanction. Norwid's moralizing approach may also be explained by paideia – the ancient idea of spiritual and emotional development of an individual. Origen, transferring this category into the area of Christianity, recognized it as a concept describing the way of the Christian spirit in time. The development of civilization and culture was to be the trace of this passage. In the tradition of paideia reflections concerning the role of writing in education occupied an important place. Because of the fact that it conveyed and constructed personal models, literature was perceived as a form of paideia. Reference to the written culture in the poem was supposed to lead Norwid's contemporaries to this trace. In ancient times pàthos i éthos were connected with sublimity understood as an experience of the absolute or an attempt to “show” transcendence, “an inexpressible expression”, and speaking “for idealistic reasons”. Interest in sublimity in the period of European Romanticism also helped to remind the categories that supported it. Sublime became popular in the last quarter of the 18th century and proved to be exceptionally long-lived. The inspiring power of this category was to a large extent due to Immanuel Kant's reflections. The Author of the article looked for arguments supporting the suggested interpretation of Great words in such opinions voiced by Kant in which he connected sublimity with ethics (although the Author remarked that the Königsberg thinker was attracted by amorality of sublimity). Among others, because of the influence of Kant's conception sublimity was significantly reinterpreted in the third quarter of the 19th century, especially by Mallarmé. The article is first of all an attempt at indicating the causes of Norwid's moralizing approach and at describing the tools he used for it. Interpretations conducted along these lines also reveal the analysis of the way the poet used the convention of sublimity and they give a reconstruction of his own original formulas of sublimity. For this reason the Author subjected to analysis its diametrically opposed definitions. Great words are an example of one of them; the Author explains its persuasive emphasis by its connections of sublimity with pàthos, éthos and paideia. The intimate, subjective sublimity of Modlitwa that is rather close to its modernistic version, is an example of the other one.

4

Romance as a Remedy for History: Robert McLiam Wilson’s Eureka Street

84%

Klonowska B.

Roczniki Humanistyczne

|

2013

|

vol. 61

|

issue 5: Neofilologia

251-265

EN

The article analyses the 1996 novel Eureka Street by the Northern Irish writer Robert McLiam Wilson as an example of historical novel discussed in the context of its evolution influenced by the developments in the theory of historiography. Set in the 1990’s Belfast, the novel is both a panorama of the Northern Irish society divided religiously and politically, and a satire on Northern Irish reality and politics. Most importantly, however, it is a romance, which constitutes the generic dominant of the novel and which on the one hand locates it in the venerable tradition of historical romance à la Walter Scott, and on the other introduces essential modifications. The most important of them is the changed concept of history, whose elevated status of an explicatory, unified metanarrative is substituted with several micro-histories; important, too is metafiction which exposes the inevitable constructedness of any historical narrative, both academic and fictional; and the shift of accents from history to romance and love, both presented as a remedy for the traumatic past. Discussing various concepts of the sublime, the essay argues that Wilson’s novel defines it in a different way: the sublime of history perceived as chaos and terror is substituted in the novel with the sublime of love perceived as order and beauty, thus providing hope for the overcoming of the past, its religious and political divisions, and hate.

PL

Artykuł analizuje powieść współczesnego północnoirlandzkiego pisarza, Roberta McLiama Wilsona pt. Ulica marzycieli w kontekście ewolucji gatunku powieści historycznej. Osadzona w Belfaście powieść jest zarówno panoramą podzielonego społeczeństwa Irlandii Północnej, jak i satyrą na północnoirlandzką rzeczywistość i obyczaje. Przede wszystkim jednak jest romansem, który stanowi gatunkową dominantę powieści, sytuując ją z jednej strony w tradycji romansu historycznego à la Walter Scott, z drugiej wprowadzając doń istotne modyfikacje. Najważniejsze z nich to odmienna koncepcja historii, podważająca jej rangę i eksplifikacyjne możliwości i zastępująca jedną meta-narrację Historii wieloma mikro-historiami; metafikcyjność tekstu, zwracająca uwagę na konstruowalność każdej narracji historycznej, tak powieściowej jak i akademickiej; oraz przesunięcie akcentu z historii i przygody na romans i miłość, które przedstawiane są jako schronienie przed traumą przeszłości. Przywołując różne koncepcje wzniosłości artykuł dowodzi, iż w stosunku do tradycyjnej powieści historycznej Wilson definiuje ją odmiennie: wzniosłość historii, postrzegana jako chaos i terror, zastąpiona jest wzniosłością miłości, przedstawianej jako porządek piękna i nadzieja na przezwyciężenie bagażu przeszłości i nienawiści.

5

Fear and Anxiety in the Dimensions of Art

67%

Popczyk M.

ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal

|

2012

|

vol. 2

|

issue 2

333-346

PL

Lęk i niepokój w wymiarach sztuki. W artykule zainteresowana jestem różnymi manifestacjami estetycznej trwogi i strachu, tj. trwogi i strachu wywoływanych przez dzieła sztuki, które omawiam w perspektywie zarówno estetycznej, jak i antropologicznej. Analizuję powiązanie międzt trwogą i przyjemnością w katharsis, w pojęciu wzniosłości Edmunda Burke’a j w odniesieniu do Czarnego Malarstwa Goyi oraz myśli Paula Virilio. Estetyczna trwoga i strach współistnieją wraz z innymi emocjami takimi jak litość, smutek, a szczególnie przyjemność, która pozostaje autonomiczna bądź wyrasta z fascynacji złem.

6

Wzniosłe i cielesne pożywienie w sztuce jedzenia i nie-jedzenia

67%

Dobrowolski R.

Prace Kulturoznawcze

|

2017

|

vol. 21

|

issue 2

55-68

PL

Przenikające współczesną sztukę rozmaite, często przeciwstawne, strategie estetyczne manifestują się w kulinarnym artyzmie nowoczesnej kuchni, a także w zmieniających się pod jej wpływem postawach i zwyczajach żywieniowych. Z jednej strony — abiektualizacyjny porządek dadaistycznej dezynwoltury, perwersyjna obrona przed całkowitym nihilizmem, w perwersyjny sposób dekonstruuje estetykę jedzenia w kuchni fusion; z drugiej — zupełnie odmienna i szczególnie zaskakująca w wypadku sztuki jedzenia, charakterystyczna dla kuchni molekularnej, estetyka wzniosłości, zbliżająca się niekiedy do anorektycznej awersji wobec ciała, ale też nigdy nieporzucająca perspektywy smaku i związanej z nią zmysłowej przyjemności.

EN

Various aesthetic strategies present in modern art, often contradictory, are not only manifested in culinary art of modern cuisine, but also in changing dietary attitudes and habits. On the one hand — abject order of dadaistic unceremoniousness, defense against complete nihilism, perversely deconstructs the food aesthetics in fusion cuisine; on the other hand — completely surprising in the context of food art, characteristic of molecular cuisine, aesthetics of sublime acquires sometimes anorectic aversion to the body, but never abandons the taste and connected with it sensual pleasure.

7

Brakująca granica: wizualność a estetyczna wzniosłość w tekstach popularnonaukowych przełomu XIX i XX wieku

67%

Pąkciński M.

Napis. Pismo poświęcone literaturze okolicznościowej i użytkowej

|

2014

|

issue 20

197-218

EN

The article contains an analysis of the rhetoric of selected texts from Polish popular press of the late nineteenth and early twentieth century (“Tygodnik Ilustrowany”, “Ogniwo”, “Niwa”, and “Ateneum”), mainly related to the visual aspect of astronomical phenomena. The interpretation of these texts has been carried out here in the context of modern philosophy (especially of the notion of the sublime from Kant’s "Critique of Judgement", as well as one of the last attempts to create metaphysical “myth” in "The Ages of the World" treatise by Friedrich Wilhelm Joseph von Schelling) and contemporary interpretation of Plato’s philosophy created by Eric Voegelin and Paul de Man (interpretation of Kant’s transcendental aesthetics in the "Aesthetic Ideology"). Creating such a constellation of texts is used to answer the question: how the specific presentation of the findings of science (via the mathematical and the dynamical sublime forms) becomes a tool for promoting a modern worldview with its characteristic features: depersonalization of views on the cosmic order, depriving them of emotional components, as well as displacement of existential issues (related to the philosophical “myth of the soul”) in the private sphere, without the effects on the social dimension of morality and politics.

8

Adonais: Shelleya płacz w Italii

67%

Lipska A.

Prace Literaturoznawcze

|

2016

|

issue 4

922

EN

Several months after John Keatss untimely death Percy Bysshe Shelley, another exile in Rome, penned Adonais. An Elegy on the Death of John Keats. Central to the poem are Shelleys tears, and the present article discusses this multi-faceted motif. Written in an elegiac tone, the poem expresses grief over Shelleys compatriot, whom the author both knew and respected. The speakers emotions are amplified by the memories of fierce criticism Keats was unjustly subject to. Shelley clearly sympathised with Keats, leading a similar life in exile and having come into criticism himself. The present article, however, also argues that the motif of tear the poem can be studied not only from a biographical but also from a strictly literary perspecti- ve as a manifestation of Romantic conventions, especially those governing travel writing on the Grand Tour of Italy. Tears in Adonais reflect the speakers grief, nostalgia, melancholy and terror, all of which emotions were typical of the literary experience of ruins, as well as the interrelated notions of the sublime and the Gothic. The motif of tears is thus a multi-layered one, constituted

9

At the interplace: Giant, Tino Villanueva and America’s promise of diversity

67%

Welizarowicz G.

Beyond Philology: An International Journal of Linguistics, Literary Studies and English Language Teaching

|

2017

|

issue 14/2

141-157

EN

The two founding conceptions of the “sublime” are Burke’s and Kant’s. Drawing from Casey (and Buber), the article introduces a third concept of the “interplace”, an in-between, relational space of mutuality. Building on this notion, it is argued that Tino Villanueva’s collection Scene from the Movie GIANT, written in response to the climactic scene of the film Giant, enacts an intervention into the scene’s interpellating force and, in so doing, doubly embodies the interplace. Further, it is argued that the film’s two scenes stage allegorically an interplace of the white American patriarchy’s dilemmas of the 1950s. The scenes problematize America’s ability to change and follow through on the promise of reconciliation in diversity. The last section of the paper reviews a number of paradigmatic challenges America has been rehearsing in the past decades and argues that the current backlash against the transformative agenda constitutes a disappointment of the hopes expressed by Giant and Villanueva. The divisive rhetoric of today represents a retreat from the interplace of dialog.

PL

Dwie założycielskie koncepcje pojęcia “sublime” pochodzą od Burke’a i Kanta. Czerpiąc z propozycji Casey’a (i Bubera), artykuł wprowadza trzecią koncepcję interplace jako przestrzeni dialogu w miejscu „pomiędzy”. Pojęcie to zastosowane jest do analizy zbioru poetyckiego Scene from the Movie GIANT Tino Villanuevy, który powstał w odpowiedzi na kulminacyjną scenę filmu Gigant. W dalszej części artykuł dowodzi, że dwie sceny filmu można traktować jako alegoryczne przedstawienie interplace dylematów białego amerykańskiego patriarchatu w latach 50. XX wieku. Sceny te problematyzują zdolność Ameryki do zmiany i pojednania w różnorodności. W ostatniej części zarysowane są wyzwania paradygmatyczne, z jakimi zmagała się Ameryka w ostatnich dekadach, a zwrot ku konserwatyzmowi zinterpretowany jest jako zawiedzenie nadziei Giganta i Villanuevy. Rozłamowa retoryka współczesności stanowi ucieczkę od dialogicznego interplace.

10

“Cathedral Builders”: Mathematics and the Sublime

67%

Shaposhnikov V.

Edukacja Filozoficzna

|

2019

|

issue 68

195-226

EN

The paper deals with aesthetic and religious dimensions of mathematics. These dimensions are considered as closely connected, though reciprocally non-reducible. “Mathematical beauty” is already firmly established as a term in the philosophy of mathematics. Here, an attempt is made to bring forward two additional candidates: “mathematical sublime” and “numinous mathematics”. The last one is meant to designate the recognition of some mathematical practices as inspiring anticipation of the meeting with the divine reality or producing a feeling of its presence. The first one is used here to designate the related feelings in disguise, i.e., being reinterpreted or transferred from the straightforwardly religious to the aesthetic sphere. Taking Kant’s theory of the sublime as a starting point, the paper introduces a related account of it that treats mathematical beauty through mathematical sublimity as a more fundamental category. Within this account, religious experience, the aesthetics of the sublime and mathematical practice are closely interlinked through an appropriate interpretation of the idea of the infinite. Both mathematical and art symbolism are seen as an endeavour to represent the infinite within the finite, which correlates well with the definition of mathematics as “the science of the infinite” (Hermann Weyl).

PL

Artykuł poświęcony jest estetycznemu wymiarowi matematyki, a także jego wymiarowi religijnemu. Wymiary te rozważane są jako silnie ze sobą powiązane, choć nie są do siebie sprowadzalne. „Piękno matematyczne” ugruntowało się już jako termin w filozofii matematyki. Podjęto tu próbę wysunięcia dodatkowych kandydatów: „matematyczna wzniosłość” i „matematyka numinotyczna”. Drugi z nich odnosi się do uznania pewnych praktyk matematycznych jako inspirujących do antycypacji spotkania z boską rzeczywistością lub jako wywołujących poczucie jej obecności. Z kolei pierwszy – do związanych z tym odczuć w „przebraniu”, to jest zreinterpretowanych i przeniesionych ze sfery wprost religijnej do estetycznej. Wychodząc od teorii wzniosłości Kanta, artykuł proponuje ujęcie matematycznego piękna poprzez matematyczną wzniosłość jako kategorię podstawową. W tym zakresie doświadczenie religijne, estetyka wzniosłości i praktyka matematyczna są wzajemnie silnie powiązane poprzez odpowiednią interpretację idei nieskończoności. Zarówno symbolizm matematyczny, jak i symbolizm w sztuce są tu postrzegane jako próba przedstawienia nieskończoności w tym, co skończone, co dobrze koreluje z definicją matematyki jako „nauki o nieskończoności” (Hermann Weyl).

11

Czas „czarnego słońca”

67%

Pniewski D.

Studia Norwidiana

|

2019

|

vol. 37

263-273

PL

Tematem tekstu jest charakterystyczne dla romantyków literackie przedstawienie doświadczenia czasu. O czasie jako problemie rozważanym przez XIX-wiecznych twórców napomyka kilkakrotnie w swojej najnowszej książce Piotr Śniedziewski. W artykule kwestię tę zaprezentowano, wykorzystując aktualną refleksję na temat doświadczenia („historical sublime experience” Franka Ankersmita) i ustalenia dotyczące wpływu gwałtowanie rozwijającej się po 1839 r. fotografii na sposób kształtowania literackiego świata przedstawionego, a także używania fotografii jak narzędzia analizy czasu („wizualnego modelu czasu”).

EN

The text concerns the literary presentation of experiencing time that was characteristic of Romantics. In his latest book, Piotr Śniedziewski mentions time as a problem considered by 19th-century artists several times. The article presents this issue using the current reflection on the experience (Frank Ankersmit’s “historical sublime experience”) and the findings concerning the impact of photography that has been developing rapidly since 1839, on the way the literary represented world is shaped, as well as the use of photography as a tool of analysing time (“the visual model of time”).

12

The time of the “black sun”

67%

Pniewski D.

Studia Norwidiana

|

2019

|

vol. 37 English Version

261-270

EN

The text concerns the literary presentation of experiencing time that was characteristic of Romantics. In his latest book, Piotr Śniedziewski mentions time as a problem considered by 19th-century artists several times. The article presents this issue using the current reflection on the experience (Frank Ankersmit’s “historical sublime experience”) and the findings concerning the impact of photography that has been developing rapidly since 1839, on the way the literary represented world is shaped, as well as the use of photography as a tool of analysing time (“the visual model of time”).

13

Ontologia piękna i wzniosłości w architekturze. Inspiracje Heideggerowskie

59%

Benisz H.

Kultura i Wartości

|

2020

|

issue 29

DE

Nach der griechischen Auffassung von Kunst als Technik (techne) ist Architektur eine Baukunst, die festen Regeln des Kunstschaffens unterliegt. Die Idee der Schönheit geht jedoch über einen starren Rahmen des Kanons hinaus, da kalón nicht nur einen ästhetischen, sondern auch einen ethischen und religiösen Charakter hat. Religiöse Objekte sind offen für die Welt und andere Menschen (horizontale Dimension) und für das Jenseits und Götter oder Gott (vertikale Dimension). Die Fundamentalontologie von Heidegger führt uns zur wahren Natur der Schönheit, die die Beziehungen zwischen Erde und Himmel, zwischen den Göttlichen und Sterblichen erneuert. Sie lehrt uns, dass Bauen, Wohnen und Denken im Wesentlichen die gleiche Quelle haben. Um dem Bedürfnis nach Schönheit und Benutzerfreundlichkeit gerecht zu werden, müssen beim Entwerfen nicht nur Maße und Proportionen, sondern auch diese Beziehungen berücksichtigt werden. Auf diese Weise werden das Haus des Seins und die Behausung des Menschenwesens gehütet.

EN

According to the Greek approach to art as techne, architecture is the art of construction and is subject to the established rules of art creation. The idea of beauty, however, exceeds the rigid frame of the canon since kalón not only has an aesthetic character, but also an ethical and religious one. Religious buildings are open to the world and other people (the horizontal dimension) and to the afterworld and gods or God (the vertical dimension). The fundamental ontology of Heidegger guides us to the true nature of beauty, one which renews relationships between earth and sky, between divinities and mortals. It teaches us that building, dwelling and thinking share the same source. When designing, it is necessary not only to keep measure and proportions in mind in order to meet the need for beauty and usability, but also to take into account these relationships. In this way, the house of being and the home of man’s essence are protected.

PL

Zgodnie z greckim ujęciem sztuki jako techne, architektura jest sztuką konstrukcyjną podlegającą ustalonym regułom tworzenia. Idea piękna przekracza jednak sztywne ramy kanonu, gdyż kalón ma nie tylko estetyczny, ale także etyczny i religijny charakter. Obiekty sakralne są otwarte na świat i innych ludzi (wymiar horyzontalny) oraz na zaświaty i bogów lub Boga (wymiar wertykalny). Ku prawdzie piękna prowadzi nas ontologia fundamentalna Heideggera, która odnawia związki między Ziemią i Niebem, Istotami Boskimi i Śmiertelnymi. Uczy ona, że budowanie, mieszkanie i myślenie są źródłowo tożsame. Podczas projektowania należy nie tylko zachowywać miarę i proporcje, aby sprostać potrzebie piękna i użyteczności, ale też uwzględniać owe związki. W ten sposób strzeże się domu bycia i domostwa istoty człowieka.

14

Wzniosłość i tajemnica. U źródeł filozofii religii Abrahama J. Heschela

59%

Pawliszyn M.

Studia Warmińskie

|

2012

|

issue 49

23-40

EN

The central issue of the philosophy of Abraham J. Heschel is the issue of religion. It is understood as a bond between man and God. God is a mystery, but not the highest being, philosophical absolute. He is a mystery that astonishes man. This astonishment is not an act of cognition. It is rather a condition in which man discovers that it's not he who asks for God - it is God who asks for man. He is incomprehensible, He cannot be named nor described. He is infinitely close to man and worried about his fate. Those who discover such God live only to respond to His closeness. A mutual harmony is born - the most deeply understood religious bond.

DE

Das zentrale Anliegen der Philosophie von Abraham J. Heschel ist die Frage der Religion. Sie wird verstanden als eine menschliche Beziehung zu Gott. Gott ist ein Mysterium, und nicht das höchste, philosophische Absolute. Sie ist ein Geheimnis, das bei dem Menschen den Zustand des Staunens erwacht. Das Staunen ist kein kognitives Handeln, es ist vielmehr ein Zustand, in dem der Mensch entdeckt, dass es nicht so sehr der Mensch nach Gott fragt, aber der Gott nach dem Menschen. Er ist jemand unvorstellbar, man kann Ihn nicht nennen, nicht beschreiben. Er ist unendlich nah an den Mann und er sorgt sich an sein Schicksal. Derjenige, der solch einen Gott entdeckt, lebt bereits nur dazu, um die Nähe des Gottes zu erwidern. Also so ist das gegenseitige Bündnis geboren, zutiefst verstandene religiöse Bindung.

Refine search results

Muzyczna złożoność i pewna specyficzna forma doświadczenia estetycznego

„Opowieść się opowiedziała. Tylko to było jej i moim celem [...]”. O „tetralogii polskiej” Jarosława Marka Rymkiewicza

Narzędzia Norwidowskiej moralistyki. Wzniosłość, pàthos, éthos i paideia w Wielkich słowach i w Modlitwie

Romance as a Remedy for History: Robert McLiam Wilson’s Eureka Street

Fear and Anxiety in the Dimensions of Art

Wzniosłe i cielesne pożywienie w sztuce jedzenia i nie-jedzenia

Brakująca granica: wizualność a estetyczna wzniosłość w tekstach popularnonaukowych przełomu XIX i XX wieku

Adonais: Shelleya płacz w Italii

At the interplace: Giant, Tino Villanueva and America’s promise of diversity

“Cathedral Builders”: Mathematics and the Sublime

Czas „czarnego słońca”

The time of the “black sun”

Ontologia piękna i wzniosłości w architekturze. Inspiracje Heideggerowskie

Wzniosłość i tajemnica. U źródeł filozofii religii Abrahama J. Heschela