Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  zaburzenia równowagi
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Assessment of mobility, body balance and risk of fractures in the elderly

100%
Agnieszka Ćwirlej-Sozańska A., Anna Wilmowska-Pietruszyńska A., Agnieszka Wiśniowska A., Agnieszka Guzik A., Bernard Sozański B.
Medical Review
|
2016
|
issue 2
134-147
EN
ABSTRACT Introduction. In recent years, we have seen significant changes in the highly dynamic process of ageing amongst the population of Europe, leading to increasing life expectancy. Prolonging the life of the elderly, in which full independence and functional performance are maintained, is a challenge facing modern medicine. It is necessary to take actions to improve health and quality of life during old age. Purpose. The aim of this research is to assess the differences in mobility level and static/dynamic balance, as well as the risk of bone fractures between people aged 50 and 65 years and the elderly aged between 66 and 80 years. An analysis of the suitability of selected clinical tests is conducted to assess the above mentioned parameters. Material and methods. The study included a group of 200 randomly selected people living in Rzeszów, a city in southeastern Poland, who were aged between 50 and 80 years. All the results of the research, which ultimately involved 138 people – 103 women and 35 men – have been analysed. To assess the mobility and static/dynamic balance, the following clinical tests were used: Timed Up and Go, Functional Reach, Tandem Stance, Tandem Walk and Tandem 180° Pivot. For the assessment of fracture risk, the Fracture Risk Assessment Tool (FRAX) calculator was used, while the data were collected on the basis of direct interviews. Results. It was found that, with age, the frequency of dynamic balance, mobility disorders and the risk of bone fractures significantly increase. In a group of people aged 66 to 80 years, a decrease in the efficiency level of mobility and balance was observed in 30% of respondents on average, depending on the kind of functional test used (20-60%), in relation to people whose age did not exceed 65 years. Conclusions. It is necessary to take preventive actions, especially amongst a group of people aged over 65 years, in order to improve functional efficiency and balance, thereby reducing the risk of fractures.
PL
Wprowadzenie. W ostatnich latach obserwujemy w Europie postępujący z dużą dynamiką proces starzenia się ludności. Wobec stałego wzrostu średniej długości życia zadaniem współczesnej medycyny staje się wydłużenie czasu życia w pełnej niezależności, a co za tym idzie sprawności funkcjonalnej osób starszych. Koniecznością jest podjęcie działań na rzecz poprawy stanu zdrowia i jakości życia w okresie starości. Cel pracy. Celem pracy jest ocena różnic w poziomie mobilności, równowagi statycznej i dynamicznej oraz ryzyka złamania kości pomiędzy osobami w wieku 50–65 lat a osobami starszymi w wieku 66–80 lat, jak również analiza przydatności wybranych testów klinicznych do oceny wyżej wymienionych parametrów. Materiał i metoda. Badaniem objęto grupę 200 losowo wybranych osób zamieszkujących teren miasta Rzeszowa (południowo-wschodni region Polski), w wieku 50–80 lat. Ostatecznie analizie poddano kompletne wyniki badań 138 osób, w tym 103 kobiety i 35 mężczyzn. Do oceny mobilności, równowagi statycznej i dynamicznej wykorzystano testy kliniczne, w tym m.in.: Timed Up & Go Test, Functional Reach Test, Tandem Stance Test, Tandem Walk Test oraz Tandem Pivot 180°. Do oceny ryzyka złamania posłużono się kalkulatorem FRAX, a dane zebrano na podstawie wywiadu bezpośredniego. Wyniki. Stwierdzono, że wraz z wiekiem istotnie wzrasta częstość zaburzeń równowagi dynamicznej, mobilności oraz ryzyka złamania kości. W grupie osób w wieku 66–80 lat zaobserwowano obniżanie się poziomu sprawności w zakresie mobilności i równowagi u średnio 30% badanych, zależnie od rodzaju przeprowadzanego testu funkcjonalnego (20– 60%), w stosunku do osób, których wiek nie przekraczał 65 lat. Wnioski. Niezbędne jest podjęcie działań profilaktycznych, zwłaszcza w grupie osób powyżej 65 r.ż., mających na celu poprawę sprawności funkcjonalnej i równowagi, a tym samym obniżających ryzyko wystąpienia złamania
2
Publication available in full text mode
Content available

Ocena równowagi i koordynacji ruchowej dzieci z młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów

100%
Wiśniowska A., Zajkiewicz K.
Medical Review
|
2014
|
issue 1
25-35
PL
Wstęp: Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów (MIZS) jest najczęstszą przewlekłą artropatią wieku rozwojowego. Według kryteriów International League Against Rheumatism jest to zapalenie stawów rozpoczynające się przed 16 rokiem życia i trwające przynajmniej 6 tygodni. Cel pracy: Celem pracy była ocena równowagi i koordynacji ruchowej dzieci z młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów. Materiał i metoda: Badania przeprowadzono na grupie 68 osób. Z tego grupę badaną stanowiło 34 pacjentów leczonych w Oddziale Ogólnoustrojowym w Regionalnym Ośrodku Rehabilitacyjno-Edukacyjnym dla Dzieci i Młodzieży w Rzeszowie, grupę kontrolną – 34 dzieci z Zespołu Szkól w Niechobrzu. Do badań wykorzystano wybrane próby z Fullerton Advanced Balance Scale (9 prób), test koordynacji wolnej, step test, skale bólu VAS oraz kwestionariusz zawierający kilka pytań własnych. Uzyskane wyniki poddano analizie statystycznej za pomocą testu t-Studenta oraz testu p-U Manna Whitneya. Wyniki: W grupie badanej 24 dzieci chorowało na MIZS o typie nielicznostawowym, natomiast 10 - wielostawowym. Analiza testem t- Studenta wykazała, że dzieci z MISZ wykazują niższe średnie w 7 próbach testu Fullerton oraz w przypadku testówoceniających koordynacje szybką i wolną w porównaniu do dzieci zdrowych. Pacjenci z typem choroby wielostawowym znacznie gorzej radzili sobie w teście Fullerton oraz w testach na koordynację. Zajęcie 2 lub więcej stawów kkd powodowało gorsze wyniki w próbach obrotu, chodzie tandemowym, staniu na jednej nodze z zamkniętymi oczami oraz w step teście. Ból powyżej 4 w skali bólu VAS powodował osiąganie gorszych wyników w poszczególnych próbach testu Fullerton oraz w testach na koordynację niż u dzieci, które oceniały swoje dolegliwości bólowe na 3 i mniej. Wnioski: Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów wpływa na równowagę i koordynację ruchową dzieci. Na pogorszenie równowagi i koordynacji ruchowej dzieci chorych na MIZS istotnie statystycznie wpływa typ choroby, ilość zajętych stawów oraz odczuwanie dolegliwości bólowych.
EN
Background: Juvenile idiopathic arthritis (JIA) is the most common chronic arthropathy of developmental age. According to the criteria of the International League Against Rheumatism, JIA is arthritis with the onset before the age of 16 and lasting at least 6 weeks. Aim: The aim of the study was to assess balance and motor coordination of children with juvenile idiopathic arthritis. Material and Methods: The study was conducted on a group of 68 people. The test group consisted of 34 patients treated at the inpatient rehabilitation unit in the Regional Education and Treatment Centre for Children and Youth (Regionalny Ośrodek Rehabilitacyjno- Edukacyjny dla Dzieci i Młodzieży) in Rzeszów, whereas the control group included 34 children from the School Complex in Niechobrz. Chosen tests from Fullerton Advanced Balance Scale (9 tests), slow coordiction test, step test, Visual Analog Scale (VAS) and a questionnaire containing some questions prepared by the authors’ were used in the study. The results were statistically analyzed using Student’s t-test and Mann Whitney p-U test. Results: In the test group 24 children suffered from oligoarthritis and 10 from polyarticular arthritis. T-test analysis revealed that children with JIA had lower average in 7 tests in Fullerton test as well as in the tests evaluating rapidand slow coordination in comparison to healthy children. Patients with polyarticular arthritis obtained much worse results in Fullerton and coordination tests. When two or more joints in the lower limb were affected, it resulted in problems with performing turn round, tandem gait, standing on one leg with eyes closed and step test. Pain above 4 in VAS caused worse performance of the subjects in Fullerton and coordination tests than in case of children who rated their pain 3 or less. Conclusions: Juvenile idiopathic arthritis affected the balance and motor coordination of children. The deterioration of balance and motor coordination in children with JIA was influenced in a statistically significant way by the type of disease, the number of joints affected and pain perception.
3
Publication available in full text mode
Content available

Wpływ oświetlenia lampami jarzeniowymi na równowagę ciała.

100%
Maciej Kochman M., Gabriela Domańska G., Julian Skrzypiec J.
Medical Review
|
2015
|
issue 1
41-46
PL
Wstęp: W pozycji stojącej każda aktywność organizmu, łącznie z biciem serca, krążeniem krwi czy oddychaniem, ma wpływ na niewielkie zakłócenia równowagi, które obserwowane są jako przypadkowe oscylacje środka ciężkości. Zmiana tych oscylacji może być również wywołana przez zewnętrzne czynniki fiykalne. Cel badań: Celem pracy była ocena wpływu światła jarzeniowego na parametry równowagi człowieka. Materiał i metoda: Badaniami objęto 60 losowo wybranych studentów w wieku od 20 do 25 lat, u których nie stwierdzono defiytów neurologicznych lub ortopedycznych. Do badań wykorzystano tensometryczną platformę stabilometryczną ALFA. Badanie składało się z dwóch prób: testu stabilometrycznego w ciemności oraz testu stabilometrycznego po zapaleniu światła jarzeniowego. Wyniki: Wpływ światła jarzeniowego na parametry równowagi jest statystycznie istotny. Wnioski: W pomieszczeniach, w których przebywają osoby ze zwiększonym ryzykiem upadku (np. sale chorych w szpitalu), nie zaleca się stosowania oświetlenia lampami jarzeniowymi.
EN
Introduction: In a standing body position all body activities including heart beating, blood circulation or breathing produce little imbalances that are observed as an accidental oscillations of the centre of gravity. A change in the oscillation may be also caused by external physical factors. The aim of the research: The aim of this research is to evaluate an inflence of florescent lightening on a human balance parameters. Subject and methods: The research included 60 randomly selected students between the ages 20-25 years, without no neurological and orthopedic defiits. In the research strain gauge platform ALFA was used. The research included both stabilometric tests, in the darkness and when the florescent light was turned on. Results: The inflence of florescent lightening on a human balance parameters is statistically signifiant. Conclusion: In the rooms where there are people with higher risk of falling (e.g. hospital wards), the use of florescent lightening is not recommended.
4
Publication available in full text mode
Content available

Badanie czynnościowe osób z zawrotami głowy i zaburzeniami równowagi dla potrzeb medycyny pracy

67%
Zamysłowska-Szmytke E., Szostek-Rogula S., Śliwińska-Kowalska M.
Medycyna Pracy
|
2018
|
vol. 69
|
issue 2
179-189
EN
Background Balance assessment relies on symptoms, clinical examination and functional assessment and their verification in objective tests. Our study was aimed at calculating the assessment compatibility between questionnaires, functional scales and objective vestibular and balance examinations. Material and Methods A group of 131 patients (including 101 women; mean age: 59±14 years) of the audiology outpatient clinic was examined. Benign paroxysmal positional vertigo, phobic vertigo and central dizziness were the most common diseases observed in the study group. Patients’ symptoms were tested using the questionnaire on Cawthworne-Cooksey exercises (CC), Dizziness Handicap Inventory (DHI) and Duke Anxiety-Depression Scale. Berg Balance Scale (BBS), Dynamic Gait Index (DGI), the Tinetti test, Timed Up and Go test (TUG), and Dynamic Visual Acuity (DVA) were used for the functional balance assessment. Objective evaluation included: videonystagmography caloric test and static posturography. Results The study results revealed statistically significant but moderate compatibility between functional tests BBS, DGI, TUG, DVA and caloric results (Kendall’s W = 0.29) and higher for posturography (W = 0.33). The agreement between questionnaires and objective tests were very low (W = 0.08–0.11).The positive predictive values of BBS were 42% for caloric and 62% for posturography tests, of DGI – 46% and 57%, respectively. Conclusions The results of functional tests (BBS, DGI, TUG, DVA) revealed statistically significant correlations with objective balance tests but low predictive values did not allow to use these tests in vestibular damage screening. Only half of the patients with functional disturbances revealed abnormal caloric or posturography tests. The qualification to work based on objective tests ignore functional state of the worker, which may influence the ability to work. Med Pr 2018;69(2):179–189
PL
Wstęp W ocenie układu równowagi istotne znaczenie mają objawy, zaburzenia w badaniu klinicznym i czynnościowym oraz ich weryfikacja w testach obiektywnych. Celem pracy było określenie zgodności oceny kwestionariuszowej i funkcjonalnej z badaniami obiektywnymi. Materiał i metody Badaniem objęto 131 pacjentów poradni audiologicznej (średni wiek: 59±14 lat), w tym 101 kobiet. Wśród rozpoznań klinicznych dominowały łagodne położeniowe zawroty głowy, zawroty psychogenne i zawroty pochodzenia ośrodkowego. Objawy oceniano, korzystając z kwestionariusza dotyczącego ćwiczeń Cawthworne’a-Cookseya (CC), kwestionariusza DHI (Dizziness Handicap Inventory) i Skali Lęku-Depresji Duke’a. Do oceny czynnościowej zastosowano Skalę Równowagi Berg (Berg Balance Scale – BBS), dynamiczny indeks chodu (dynamic gait index – DGI), test Tinetti, test TUG (Timed Up and Go – „wstań i idź”) oraz test dynamicznej ostrości wzroku (DOW). Badania laboratoryjne obejmowały próbę kaloryczną i posturografię statyczną. Wyniki Wyniki BBS, DGI, TUG i DOW wykazały istotną statystycznie, lecz umiarkowaną zgodność z wynikami badań obiektywnych – zarówno próby kalorycznej (W Kendalla = 0,29), jak i posturografii statycznej (W = 0,33). Dla badań kwestionariuszowych zgodność ta była bardzo niska (W = 0,08–0,11). Wartości predykcyjne dodatnie dla skali BBS wynosiły 42% (próba kaloryczna) i 62% (posturografia), dla DGI odpowiednio: 46% i 57%. Wnioski Wyniki testów czynnościowych BBS, DGI, TUG i DOW wykazują istotną statystycznie zależność od badań obiektywnych, jednak niskie wartości predykcyjne nie pozwalają na zastosowanie tych testów jako screeningowych dla zaburzeń przedsionkowych. Jedynie połowa osób, u których stwierdzono zaburzenia funkcji układu równowagi w testach czynnościowych, ma nieprawidłowe wyniki próby kalorycznej i/lub posturografii statycznej. Kwalifikując do pracy na podstawie wyników badań obiektywnych, pomija się zaburzenia funkcjonalne, które mogą wpływać na zdolność do wykonywania pracy. Med. Pr. 2018;69(2):179–189
5
Publication available in full text mode
Content available

Ocena skuteczności rehabilitacji przedsionkowej u pacjentów z dysfunkcją błędnika

67%
Rosiak O., Szczepanik M., Woszczak M., Lucas-Grzelczyk W., Józefowicz-Korczyńska M.
Medycyna Pracy
|
2019
|
vol. 70
|
issue 5
545-553
EN
Background Vertigo and instability due to vestibular dysfunction have been a frequent cause of work absence, with a clearly upward tendency observed in recent years. Uncompensated vestibular hypofunction requires vestibular rehabilitation, but access to this form of treatment remains limited. Therefore, innovative methods of rehabilitation utilizing new technologies, which could promote this therapy, are searched for. Virtual reality (VR) is becoming a popular method of rehabilitation used, for example, in the treatment of stroke or schizophrenia. The aim of this study was to compare and evaluate 2 methods of vestibular rehabilitation in patients with unilateral vestibular disorders. Material and Methods Forty-three patients with unilateral vestibular disorders diagnosed at the Balance Disorders Unit, 1st Otolaryngology Department of the Medical University of Lodz, were included in this study. The patients, divided into 2 groups, received 10 sessions of rehabilitation. Group 1 (N = 22) was rehabilitated using a VR unit consisting of a forceplate and a motion sensor, while Group 2 (N = 21) performed training on a static posturography platform under physiotherapist supervision. The patients were examined at the baseline, 1 month and 3 months after rehabilitation. During each assessment, posturography was performed which recorded the center of pressure (CoP) displacement. The patients also filled out a questionnaire to quantify vertigo symptoms. Results The CoP parameters decreased in both groups, with no superiority of either form of training. Analysis of the subjective symptoms reduction revealed a decrease in the Vertigo Syndrome Scale – short form (VSS-sf) score in the second evaluation in both groups, which was slightly greater in the VR group. The improvement remained stable 3 months after rehabilitation. Conclusions Both forms of rehabilitation are effective in increasing postural stability and reducing subjective symptoms. Virtual reality training achieves a slightly greater subjective improvement. Med Pr. 2019;70(5):545–53
PL
Wstęp Zawroty głowy i zaburzenia równowagi spowodowane dysfunkcją błędnika są częstą przyczyną absencji chorobowej o wyraźnej tendencji wzrastającej w ostatnich latach. Brak pełnej spontanicznej kompensacji uszkodzenia wymaga rehabilitacji przedsionkowej, której dostępność jest ograniczona. Dlatego poszukiwane są nowe, innowacyjne metody rehabilitacji, które mogłyby zwiększyć dostęp do tej terapii. Jedną z nich jest wirtualna rzeczywistość (WR), która staje się coraz popularniejszą metodą rehabilitacji, wykorzystywaną np. w leczeniu udarów lub schizofrenii. Celem pracy była ocena i porównanie 2 technik rehabilitacji u pacjentów z jednostronnym uszkodzeniem błędnika. Materiał i metody Badania dotyczyły 43 pacjentów z jednostronnym uszkodzeniem błędnika diagnozowanych w Zakładzie Układu Równowagi I Katedry Otorynolaryngologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Chorych przydzielono do 2 grup, które rehabilitowano w trakcie 10 sesji terapeutycznych za pomocą treningu z zastosowaniem WR (grupa 1, N = 22) lub treningu na platformie posturograficznej (grupa 2, N = 21). Pacjentów badano trzykrotnie: przed rozpoczęciem rehabilitacji oraz miesiąc i 3 miesiące po jej ukończeniu. Podczas każdego badania wykonano testy posturograficzne, a chorzy wypełniali kwestionariusze subiektywnej oceny zawrotów głowy. Wyniki W obu grupach badanych zaobserwowano zmniejszenie całkowitej długości środka ciężkości w kolejnych pomiarach czasowych oraz subiektywne zmniejszenie objawów związanych z zawrotami głowy wyrażone w punktacji i subiektywnej ocenie zawrotów głowy (Vertigo Syndrom Scale – short form − VSS-sf). W porównaniu metod nie wykazano przewagi żadnej formy treningu w poprawie parametrów posturograficznych, natomiast nieznacznie większą poprawę subiektywną stwierdzono w grupie 1. Uzyskana w trakcie rehabilitacji poprawa utrzymywała się w badaniu kontrolnym po 3 miesiącach. Wnioski Obie formy rehabilitacji są skuteczne w zwiększeniu stabilności posturalnej i redukcji objawów subiektywnych. Trening z zastosowaniem WR powoduje większą redukcję objawów subiektywnych. Med. Pr. 2019;70(5):545–553
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.