Search results

1

Zarys dziejów klasztoru oo. karmelitów w Sąsiadowicach

100%

Franczyk-Cegła A.

Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce

|

2016

|

vol. 125

75-126

PL

W 1603 r. biskup przemyski Maciej Pstrokoński na prośbę Jana Szczęsnego Herburta przedłożoną w imieniu jego niepełnoletniego krewnego Wojciecha Erazma Herburta zezwolił na sprowadzenie do Sąsiadowic karmelitów dawnej obserwacji. Zakonnicy założyli tam swój pierwszy na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczpospolitej klasztor, który przetrwał najazdy tatarskie w XVII wieku, kasaty klasztorne w XVIII-XIX wieku oraz wojny światowe i przymusowe wysiedlenie w wieku XX zakończone w 2011 r. powrotem braci do klasztoru. Celem artykułu jest przedstawienie historii klasztoru sąsiadowickiego począwszy od 1603 r. aż do czasów współczesnych.

EN

In 1603 the Bishop of Przemyśl, Maciej Pstrokoński – at the request of Jan Szczęsny Herburt, made in the name of his underage relative Wojciech Erazm Herburt – allowed for the settlement in Sąsiadowice of Carmelites of the Old Observance. The monks established the first monastery on the eastern lands of the Polish-Lithuanian Commonwealth. The monastery withstood the Tatar invasions in the 17th century, mo-nastic dissolutions in the 18th-19th centuries as well as world wars and compulsory expulsion in the 20th century, which ended in 2011 with the return of monks to the mon-astery. The aim of the article is to present the monastery history from 1603 until the present time.

2

Szkoła jakich mało. Słownik „wybranych” absolwentów Gimnazjum i Liceum w Wadowicach (1866 – 2016), E. Staniek, Stowarzyszenie Absolwentów Liceum Ogólnokształcącego im. Marcina Wadowity, Kraków 2016

84%

Talaga M. K.

Wadoviana. Przegląd historyczno-kulturalny

|

2016

|

issue 19

184 - 185

3

Kierownictwo duchowe alumnów seminariów duchownych i zakonników w prawie kanonicznym (I). Forma sakramentalna i pozasakramentalna

84%

Domaszk A.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2015

|

vol. 36

|

issue 3

21-31

EN

The study discusses the topic of the Canon Law, which determines requirements for spiritual directors in seminars and formational religious houses. The first part of the study presents standard requirements for confessors in the above mentioned context. Spiritual guidance is also a separate issue from holding the sacrament of reconciliation and that was the subject of the second part of the study. The Church Law strongly emphasizes the necessity to separate the internal forum from the external one. It is also vital to consider the needs of seminarists, religiouses and nuns in order to ensure their unrestrained use of confession and spiritual guidance.

4

Bibliografia piśmiennictwa zakonników z sekularyzowanych klasztorów działających na obszarze diecezji kieleckiej i sandomierskiej w XIX w.

84%

Krześniak-Firlej D., Firlej W.

Hereditas Monasteriorium

|

2016

|

vol. 8

159-239

PL

Artykuł stanowi biograficzno-bibliograficzne zestawienie prezentujące życiorysy i publikacje 16 zakonników – siedmiu pijarów, po dwóch dominikanów, reformatów i komunistów (zwanych też bartolomitami, bartoszkami lub księżmi życia wspólnego) oraz po jednym przedstawicielu zakonów bernardynów, jezuitów i paulinów – którzy po wystąpieniu z zakonu pracowali w duszpasterstwie na obszarze diecezji kieleckiej i sandomierskiej w latach 1773–1900. Większość z nich opuściła klasztory w wyniku kasat lub działalności patriotycznej. Tylko w nielicznych przypadkach porzucenie zakonu było decyzją samodzielną, być może podyktowaną chęcią prowadzenia pracy naukowej. Duchowni z charakteryzowanej grupy różnią się znacznie liczbą publikacji i podejmowaną w nich problematyką. Część prac ma charakter niewątpliwie naukowy (z zakresu filozofii, historii, nauk społecznych lub przyrodniczych), a ich autorzy byli członkami towarzystw naukowych w Krakowie i Warszawie. Osobny dział w twórczości piśmienniczej omawianej grupy duchownych stanowią kazania, homilie (ciekawostką są homilie ks. Adama Burzyńskiego napisane w języku arabskim podczas pracy misyjnej na Bliskim Wschodzie), mowy okolicznościowe, katechizmy i modlitewniki. W ich spuściźnie piśmienniczej znajdziemy też przekłady na język polski zbiorów kazań autorów włoskich i francuskich, przybliżające szerokiej rzeszy kapłanów zachodnioeuropejską myśl kaznodziejską.

EN

The article is a biographical-bibliographic compilation presenting the biographies and publications of 16 monastics – seven Piarist Fathers, two Dominicans, Refomati and members of the Apostolic Union of Secular Priests, and one Bernardine Father, one Jesuit and one Pauline Father – who after leaving their orders worked in the Dioceses of Kielce and Sandomierz in 1773–1900. Most of them left their monasteries as a result of dissolutions or patriotic activities. Only in some cases was a decision to abandon the order taken independently and was perhaps motivated by a desire to undertake scholarly work. The clergymen from the analysed group differ significantly when it comes to the number of their publications and topics they tackle. Some of the writings are undoubtedly scholarly (dealing with matters concerning philosophy, history, social or natural sciences) and their authors were members of scholarly societies in Cracow and Warsaw. A separate group of works by the analysed clergymen is made up of sermons, homilies (interesting among them being those by Father Adam Burzyński written in Arabic during his missionary work in the Middle East), occasional speeches, catechisms and prayer books. Their writings also include translations into Polish of collections of sermons by Italian and French authors, translations that gave a large group of priests an insight into Western European preaching.

5

Święcenia zakonników w diecezji kujawskiej w pierwszej połowie XVI wieku

84%

Kaczmarek K.

|

2014

|

vol. 62

|

issue 2: Historia

005-027

PL

Niniejsza praca nawiązuje do ogłoszonych wcześniej wyników badań nad zjawiskiem święceń duchowieństwa zakonnego przez biskupów w diecezjach gnieźnieńskiej oraz płockiej w XV i XVI wieku. Analiza zawartości ksiąg czynności pontyfikalnych biskupów kujawskich z pierwszej połowy XVI wieku, a także kwerenda przeprowadzona w wybranych księgach włocławskiego konsystorza pozwoliła zidentyfikować ponad 100 nieznanych wcześniej przedstawicieli kleru zakonnego, pochodzących głównie z klasztorów położonych na terenie diecezji kujawskiej, którzy odebrali zrąk tamtejszych ordynariuszy i sufraganów niższe oraz wyższe święcenia.

EN

The present paper follows the already published results of research on ordaining monastic clergy by bishops in the Gniezno and Płock Dioceses in the 15th and 16th centuries. Analysis of the contents of the Books of Pontifical Acts of the Kujawy Bishops of the first half of the 16th century as well as a survey of selected books of the Włocławek Consistory has allowed identification of over 100 earlier unknown representatives of monastery clergy coming mainly from monasteries situated in the area of the Kujawy Diocese, who took minor and major holy orders from their Ordinaries and Suffragans.

6

Rola zakonników w dziele misyjnym Kościoła

67%

Szyszka T.

Sympozjum

|

2019

|

issue 2(37)

55-75

PL

Misyjne zaangażowanie zakonników reprezentujących rozmaite zakony oraz zgromadzenia misyjne stanowi w dużej mierze o dynamizmie misyjnym Kościoła. Od dawien dawna bowiem, zakony są postrzegane jako awangarda w dziele misyjnym. W tym kontekście jawią się zasadne pytania: jaka jest ich rola i czym się konkretnie zajmują? Nie mniej frapującym zagadnieniem jest to, czy konsekracja zakonna, czyli życie ślubami, przekłada się czy też ułatwia albo utrudnia misyjne zaangażowanie? Czy monastyczny tryb życia ma rację bytu na obszarach misyjnych? Poniższy tekst stara się odpowiedzieć na powyższe kwestie. Zarazem pragnie zachęcić czytelnika do dalszej pogłębionej refleksji nad rolą zakonników we współczesnym dziele misyjnym Kościoła. Nie ulega bowiem wątpliwości, że nowe paradygmaty misyjne, wskazane przez ostatnich papieży, stanowią wielkie wyzwanie również dla zakonników, zaangażowanych w dzieło misyjne.

EN

The missionary commitment of religious men and women representing different religious orders and mission societies are seen as the source of the missionary dynamism of the Church. In fact, the religious orders have been seen as the vanguard (avant-garde) of the missionary work. These realities cause arising of some well-founded questions like; What is the role of the missionary orders and mission societies in evangelization and what exactly these religious bodies do? No less puzzling issue is whether consecrated life, or life in the religious vows, helps or hinders missionary activities? Does the monastic life make any sense in the missionary territories? The following text looks for answers for the above questions. At the same time, the author wishes to encourage the readers to go into reflection on the role of the religious and monks in the Church’s contemporary mission work as there are no doubt that the new missionary paradigms, indicated by the recent popes, are a great challenge for the religious and monks who are involved in the missionary work.

7

Osoby życia konsekrowanego w służbie katechezy

67%

Goliszek P. T.

Roczniki Teologiczne

|

2015

|

vol. 62

|

issue 11: Katechetyka

119-134

EN

Catechesis should lead to the formation of a personal bond with God following the model of Christ, and to professing the faith in the Church for a full personalization of man and of the world. For this service, in a special way, in all the history, the Church has always called consecrated persons to devote the maximum of their abilities and possibilities to the work of teaching, educating and of initiation that is realized by catechesis in various circles. The contribution of monks to catechization is most fully realized by making the Person of Christ present with the use of the example of one's life, and by following the example of the Son of God, by the profession of evangelic councils and by the testimony of one's Christian life in agreement with the Gospel, revealing Christ and showing the face of the Church, as well as by monastic charismas involved in the process of catechization, giving it a special emphasis and a telling character. Involvement in catechization on the part of monks, nuns, and members of associations of apostolic life is of utmost importance at the present moment in the history of the new evangelization of the new Europe and the new world.

PL

Katecheza powinna prowadzić do osobowej więzi z Bogiem na wzór Chrystusa i do wyznawania wiary w Kościele dla pełnej personalizacji człowieka i świata. Do tej posługi w ciągu dziejów Kościół w sposób szczególny wzywa osoby życia konsekrowanego, aby zechciały poświęcić maksimum zdolności i możliwości dziełu nauczania, wychowania i wtajemniczenia, jakie realizuje w różnych środowiskach katecheza. Wkład osób zakonnych w katechizację najpełniej dokonuje się poprzez uobecnianie Osoby Chrystusa przykładem życia i naśladowaniem Syna Bożego, przez profesję rad ewangelicznych oraz poprzez świadectwo życia chrześcijańskiego zgodnie z Ewangelią, objawiające Chrystusa i pokazujące oblicze Kościoła, a także poprzez charyzmaty zakonne włączone w proces katechizacji, które nadają jej specyficzny akcent i wymowny charakter. Zaangażowanie w katechizację ze strony zakonników, zakonnic i członków stowarzyszeń życia apostolskiego jest niezmiernie cenne w obecnym dziejowym momencie nowej ewangelizacji nowej Europy i nowego świata.

8

Inwentarz materiałów archiwalnych dotyczących klasztorów i zakonów w zesp. Generalne Dyrektorium. Departament Prus Nowowschodnich w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie

67%

Buczyło A.

Hereditas Monasteriorium

|

2014

|

vol. 4

205-219

EN

The units of the Central Archives of Historical Records in Warsaw include fonds 170, Directorate General. Department of New East Prussia. It contains documents relating to the department, which existed at the turn of the 19th century. Among the numerous archive documents kept there we will find those concerning monasteries dissolved by the Prussian authorities in the New East Prussia period: the Dominicans in Liškiava, Płock, Sejny and Virbalis; the Franciscans in Wyszogród; and the Carmelites in Władysławowo, also known as Nowe Miasto (New Town). The documents make it possible to examine various aspects of the functioning of the monasteries under Prussian rule, which lasted just over ten years. Important papers include documents concerning the monks, also those who decided to leave their orders.

9

Archiwalia na temat skasowanych klasztorów w zbiorach państwowych archiwów w Kijowie i Żytomierzu na Ukrainie w świetle kwerendy przeprowadzonej w dniach 5–23 VIII 2013 r.

67%

Rosowski W.

Hereditas Monasteriorium

|

2014

|

vol. 5

269-294

EN

The sources and material for the study of the history of Catholic monasteries in Podolia, Volhynia and the Kiev region, dissolved throughout the 19th century by the Russian government, are greatly dispersed. Documents of interest to the project can be found in several state archives in Ukraine. The biggest collections are kept in the Central State Historical Archives of Ukraine in Kiev (Центральний державний історичний архів України, м. Київ) and the State District Archives in Kiev (Державний архів Київської області) and Zhytomyr (Державний архів Житомирської області). In the article the author presents the results of a survey of these archive holdings, pointing to the most interesting documents. He has managed to make a detailed inventory of several archive units – associated with dissolutions of monasteries (including the 1832 dissolution) of greatest importance to the project, to analyse a dozen or so files documenting the dissolutions of the various monasteries (of the Franciscan Observants (Bernardines) in Dubno, the Franciscans in Mezhyrich, the Discalced Carmelites in Berdychiv and Kamyanets-Podilsky, or the Capuchins in Brusyliv, Khodorkiv, Starokostiantyniv and Vinnytsia), as well as to collect a lot of material dealing with the fate of friars from the dissolved monasteries and to indicate fonds in which interesting documents might be found.

10

Losy franciszkanów w Prusach Zachodnich w okresie kasaty ich klasztorów

67%

Zawadzki W.

Hereditas Monasteriorium

|

2013

|

vol. 2

95-107

EN

After 1772 the Prussian state set about the planned and definite dissolution of the Catholic monasteries in West Prussia. Particularly in this area, formerly belonging to the Commonwealth (Royal Prussia), the monasteries were perceived by the authorities in Berlin as the mainstay of Polish culture and tradition. Up to the middle of the 19th century out of 35 male and female functioning monasteries only a few remained. Out of 16 Franciscan posts survived only two. Their history as well as stages and methods of secularization, especially in the context of the law being formed at that time, are well recognized in historiography. However, there are no studies devoted to the fate of the Franciscans from the dissolved monasteries, their difficult religious, financial and social situation. The author fills this gap by analysing the psychological context accompanying the dissolutions as well as a feeling of loneliness, hopelessness and bitterness which dominated among friars. As a basis of the research he uses (and quotes extensively) rare, personal and emotional letters written by friars. A great amount of information about the life of friars in the dissolved monasteries was provided by the abundance of correspondence with Prussian authorities and offices of different levels as well as with the church authorities. The awareness of being left, even by the local bishops, the sight of monasteries falling into decay, illnesses and poverty, permanent invigilation by Prussian authorities – this was the reality accompanying the friars in the dissolved monastic houses in West Prussia.

11

Władza ludowa contra brat Kloc. Z frontu walki z nielegalnym handlem dewocjonaliami w powiecie kozielskim w 1965 r.

59%

Szymański A.

Studia z Prawa Wyznaniowego

|

2019

|

vol. 22

191-200

EN

The article presents the case of one of the monks of the Catholic Church. In the author’s opinion, this case is a good illustration of the realities of the clergy in the period of People’s Republic of Poland. Wojciech Kloc from the Albertine Brothers traded devotional objects in order to earn funds for the renovation of the roof of the monastery. For this reason, he was detained by the militia in the vicinity of one of the churches in Kędzierzyn (the Koźle district). The militia took away both the devotional items he was trading and the money found on him. The monk’s deed was recognised as a crime under the Act of 1958 on the permissions for non-public economic units to be engaged in industry, craft, trade and some services. The District Court in Koźle sentenced Brother Wojciech Kloc to a fine, ordered him to pay the court costs and ordered forfeiture of the devotional items to the State Treasury. The present article is based on the archival documents from the Archives of the Institute of National Remembrance.

PL

W artykule przedstawiony został casus jednego z zakonników Kościoła Katolickiego. Zdaniem autora przypadek ten dobrze ilustruje realia, w jakich przyszło żyć duchowieństwu w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Wojciech Kloc, ze Zgromadzenia Braci Albertynów, prowadził handel dewocjonaliami w celu zarobienia pieniędzy na remont dachu domu zakonnego. Z tego powodu został zatrzymany przez milicję przed jednym z kościołów w Kędzierzynie (powiat kozielski), gdzie odebrano mu dewocjonalia, którymi handlował oraz pieniądze, które przy nim znaleziono. Czyn, którego się dopuścił zakonnik, został zakwalifikowany jako przestępstwo w świetle ustawy z 1958 r. o zezwoleniach na wykonywanie przemysłu, rzemiosła, handlu i niektórych usług przez jednostki gospodarki nieuspołecznionej. Sąd Powiatowy w Koźlu skazał brata Wojciecha Kloca na karę grzywny, nakazał pokrycie kosztów sądowych, a także orzekł przepadek dewocjonaliów na rzecz Skarbu Państwa. Artykuł oparty został na materiałach archiwalnych zgromadzonych w Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej.

12

Sprawa operacyjnego sprawdzenia kryptonim „Zakonnik”. Inwigilacja ks. Henryka Surmy przez Służbę Bezpieczeństwa w latach 1974-1977

51%

Szymański A.

Studia z Prawa Wyznaniowego

|

2018

|

vol. 21

221-238

EN

The aim of the study is to depict, using the case of one of the monks as an example, the operational activity of Security Service towards the clergy, who were the focus of attention of this institution due to suspicions of conducting “anti-state” activity. Such cases of operational investigation were frequently launched by Security Service in the Polish People’s Republic, and they aimed at verifying allegations of activity considered to be hostile to the communist regime. Rev. Henryk Surma, who did not consent to the communist restrictions of human rights and the authorities’ efforts to relegate the Church to the periphery of society, made attempts to gain the resources for the renovation of his parish church using his private connections with citizens of the Federal Republic of Germany. Suspected of conducting anti-state activity, he was subjected to numerous forms of control and pressure. Ultimately, the investigation was closed after several years, and the charges of conducting activity against the Polish People’s Republic were not proved. The records of the case show that Rev. Surma was a good priest whose commitment attracted the attention of Security Service. The present article is based on the archival documents from the Archive of the Institute of National Remembrance.

PL

Celem opracowania jest ukazanie na przykładzie jednego z zakonników sposobu postępowania Służby Bezpieczeństwa wobec duchownych, którzy znaleźli się w spektrum zainteresowania tej instytucji, z uwagi na podejrzenie prowadzenia „antypaństwowej” działalności. Tego rodzaju sprawy operacyjnego sprawdzenia zakładane były przez Służbę Bezpieczeństwa PRL bardzo często i miały na celu sprawdzenie doniesień o prowadzeniu przez duchownych działalności uznawanej przez władze komunistyczne za wrogą ustrojowi PRL. Ks. Henryk Surma, nie godząc się na komunistyczne ograniczenia praw człowieka, ani na dążenia władz PRL zmierzające do marginalizacji Kościoła, próbował na własną rękę pozyskać środki na remont kościoła parafialnego, wykorzystując przy tym swoje prywatne kontakty z obywatelami RFN. Podejrzany o działania antypaństwowe, poddany został przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa wszechstronnej kontroli i naciskom. Ostatecznie inwigilację zakończono po kilku latach, nie udowodniwszy duchownemu działania na szkodę PRL. Akta sprawy pokazują, że ks. Surma był dobrym duszpasterzem, który za swe zaangażowanie zapłacił zainteresowaniem ze strony Służby Bezpieczeństwa. Artykuł oparty został na materiałach archiwalnych zgromadzonych w Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej.

13

Współpracownicy proboszcza w parafii w świetle przepisów prawnych

51%

Adamczyk J.

Studia Prawnicze KUL

|

2014

|

issue 3 (59)

7-28

PL

Niniejszy artykuł poświęcony jest współpracownikom proboszcza w parafii w świetle przepisów prawnych. Zagadnienie dotyczące proboszcza łączy się w sposób naturalny z instytucją parafii, której wspomniany duchowny jest pasterzem. Proboszcz jest pasterzem własnym powierzonej sobie cząstki diecezji. Mimo iż proboszcz jest „pasterzem własnym” parafii, to prawodawca poleca, aby wykonywał zadania nauczania, uświęcania i kierowania, przy współpracy także innych prezbiterów i diakonów, osób zakonnych oraz niosących pomoc wiernych świeckich, zgodnie z przepisami prawa. Wymóg współpracy proboszcza z innymi wynika przede wszystkim z fizycznej niemożliwości dotarcia przez niego do wszystkich parafian, ale również z potrzeby uznania przez proboszcza uprawnień innych osób w realizacji misji Kościoła Współpracownikami proboszcza w parafii są: wikariusz parafialny i inni prezbiterzy, diakoni, osoby życia konsekrowanego oraz wierni świeccy. Wierni ci, mogą także być kooperatorami proboszcza, będą członkami parafialnych gremiów doradczych.

EN

This article is dedicated to the collaborators of the parish priest in the light of the regulations of law. The issue concerning the parish priest combines naturally with the institution of the parish, where the priest is a shepherd. The parish priest is the shepherd of his own over a part of the diocese entrusted to him. Although the parish priest is a "shepherd of his own" at the parish, the legislator recommends that he perform the tasks of preaching, sanctifying and managing in collaboration with other presbyters and deacons, the religious and lay faithful helpers in accordance with the law. The requirement for the parish priest to cooperate with others primarily results from the physical impossibility to reach all the parishioners, and from the need for the parish priest to recognize the powers of other people in the performance of the mission of the Church. Parish priest's collaborators within the parish are: parish vicar and the other priests, deacons, persons of consecrated life and the lay faithful. These faithful, who may also be the collaborators of the parish priest, will be members of the parish advisory bodies.

RU

Эта статья посвящена сотрудникам священослужителя парафии в свете законодательства. Вопросы, касающиеся священослужителей естественно связываются с парафией, в которой упомянутый священник является пастырем. Священослужитель есть пастырем вверенной частицы своей епархии. Хотя священослужитель есть пастырем в своей парафии, но законодатель рекомендует выполнять задачу преподавания, освещения и руководства, в сотрудничестве с другими священослужителями и диаконами, служителями закона и мирян помощников в соответствии с законом. Требование к сотрудничеству священослужителя с другими связано прежде всего с физической невозможностью достижения через него ко всем прихожанам, но и необходимость признания священика полномочия других людей в реализации миссии Церкви. Помощники священослужителя парафии являются парафыальный викарий и другие священники, дьяконы, служители закона и миряне. Эти верующие также могут быть сотрудниками священика, будут членами консультативных органов парафии.

14

Dyskryminacja katechetów zakonnych w prawie oświatowym okresu gomułkowskiego

43%

Wiśniewska J.

Studia z Prawa Wyznaniowego

|

2014

|

vol. 17

209-232

PL

Dyskryminacja katechetów przynależących do żeńskich i męskich zgromadzeń zakonnych - obecna co prawda w praktyce administracyjnej władz oświatowych już w pierwszej powojennej dekadzie - swoistego usankcjonowania przepisami prawa oświatowego doczekała się dopiero w okresie gomułkowskim. W katechetów zakonnych - których pracę wśród dzieci i młodzieży, komuniści traktowali jako poważną przeszkodę na drodze laicyzacji systemu oświaty i wychowania - wymierzone zostały przede wszystkim dwa akty normatywne ministerstwa oświaty: zarządzenie z dn. 4 sierpnia 1958 r. w sprawie nauczycieli religii, które pozbawiło osoby zakonne możliwości pracy katechetycznej na terenie szkoły oraz zarządzenie z dn. 19 sierpnia 1961 r. w sprawie prowadzenia punktów katechetycznych, stanowiące z kolei podstawę do odsunięcia zgromadzeń zakonnych od pozaszkolnego nauczania religii. Celowe działania o charakterze dyskryminującym, choć pozbawiły osoby zakonne prawa nauki religii w szkole, nie zdołały jednak całkowicie wyeliminować sióstr zakonnych i zakonników z katechizacji, prowadzonej - z punktu widzenia przepisów prawa oświatowego - nielegalnie w punktach katechetycznych.

EN

Although the discrimination catechists belonging to male and female religious congregations had been presenting in administrative practice of the educational authorities in the first postwar decade, it was legitimized by the law of the educational during the reign of Wladyslaw Gomulka. The religious catechists (whose work with children and adolescents was treated by the Communists as a serious obstacle to the laicization of the school system and education) have been directed above all two legislative acts issued by the Ministry of Education: a) the ordinance dated August 4, 1958 concerning the teachers of religion - it deprived the religious possibility of working catchetic work in the school; b) and the ordinance dated August 19, 1961 concerning the conducting catechetic centers - it has become the legal basis for retraction religious congregations from extracurricular teaching of religion. Though intentionally discriminatory action deprived the consecrated persons rights of teaching religious in school, however were unable to completely eliminate nuns and monks from catechesis, which - from the point of view of educational law - was conducted illegally in catechetical centers.

Refine search results

Zarys dziejów klasztoru oo. karmelitów w Sąsiadowicach

Szkoła jakich mało. Słownik „wybranych” absolwentów Gimnazjum i Liceum w Wadowicach (1866 – 2016), E. Staniek, Stowarzyszenie Absolwentów Liceum Ogólnokształcącego im. Marcina Wadowity, Kraków 2016

Kierownictwo duchowe alumnów seminariów duchownych i zakonników w prawie kanonicznym (I). Forma sakramentalna i pozasakramentalna

Bibliografia piśmiennictwa zakonników z sekularyzowanych klasztorów działających na obszarze diecezji kieleckiej i sandomierskiej w XIX w.

Święcenia zakonników w diecezji kujawskiej w pierwszej połowie XVI wieku

Rola zakonników w dziele misyjnym Kościoła

Osoby życia konsekrowanego w służbie katechezy

Inwentarz materiałów archiwalnych dotyczących klasztorów i zakonów w zesp. Generalne Dyrektorium. Departament Prus Nowowschodnich w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie

Archiwalia na temat skasowanych klasztorów w zbiorach państwowych archiwów w Kijowie i Żytomierzu na Ukrainie w świetle kwerendy przeprowadzonej w dniach 5–23 VIII 2013 r.

Losy franciszkanów w Prusach Zachodnich w okresie kasaty ich klasztorów

Władza ludowa contra brat Kloc. Z frontu walki z nielegalnym handlem dewocjonaliami w powiecie kozielskim w 1965 r.

Sprawa operacyjnego sprawdzenia kryptonim „Zakonnik”. Inwigilacja ks. Henryka Surmy przez Służbę Bezpieczeństwa w latach 1974-1977

Współpracownicy proboszcza w parafii w świetle przepisów prawnych

Dyskryminacja katechetów zakonnych w prawie oświatowym okresu gomułkowskiego