Artykuł jest próbą stworzenia narzędzia pozwalającego na określenie długofalowej strategii organizacji terrorystycznej. Analizuje kategorie: zamachu terrorystycznego, efektu bezpośredniego, efektu pośredniego i celu ostatecznego. Rekonstruuje niektóre strategie terrorystyczne.
The biblical tradition has preserved many variants of the Judahite royal names. Some of these variations can be classified as orthographic irregularities, scribal confusions or the misinterpretations of the archival sources. However, there are also some examples that cannot be explained philologically. This applies particularly to the names of the following Judahite kings: Uzziah aka Azariah, Jehoahaz aka Shallum and Mattaniah aka Zedekiah. I suggest that in all three cases we are not dealing with a diversity of onomastic variants, but with six different pretenders to the David’s throne.
Zamach stanu jako zjawisko polityczne w perspektywie XXI w. przechodzi swoisty renesans. Spośród licznych prób jedne kończą się sukcesem (np. Egipt w 2013 r., Tajlandia w 2014 r.), podczas gdy inne prowadzą do porażki (Ekwador 2001 r., Turcja 2016 r.). Celem opracowania jest odpowiedź na pytanie: Jakie są przyczyny przegranej puczystów w Turcji w 2016 r. oraz zwycięstwa w Egipcie w 2013 r.? Ze względu na nieznaczną liczbę publikacji dotyczących teoretycznych aspektów omawianego zagadnienia pomocniczo niezbędne będzie również wyklarowanie odpowiedzi na pytanie czym właściwie jest zamach stanu oraz różne jego odmiany? Podstawą sukcesu egipskich zamachowców były zarówno problemy gospodarcze, wewnątrzspołeczne konflikty o podłożu religijnym i kulturowym, jak dominująca rola armii w przestrzeni społecznej i politycznej tego kraju. Zaś niepowodzenie tureckich wojskowych w lipcu 2016 r. wynikało przede wszystkim ze stopniowo ograniczanego wpływu sił zbrojnych na życie polityczne Turcji w okresie rządów AKP tj. od 2002 r. Dodatkowo systemowe usytuowanie wojska jako swoistego strażnika dziedzictwa Ataturka” w okresie względnej stabilności ekonomicznej i społecznej ograniczyły możliwości operacyjne zbuntowanej części armi
EN
The paper purpose is to answer the research question: what are the reasons of the putchists failure in Turkey in 2016, and of the triumph in Egypt in 2013? Because of lack of publications concerning coup d’etat theoretical aspects it will be necessary to clarify answer about these concept’s defining. Author claims that the base of Egyptian putchists success were economic stagnation, internal social conflicts with religious and cultural groundwork, as well as the dominating role of the army in social and political space of this state. While Turkish military’s failure on July 15th 2016 mostly resulted from the fact, that the influence of Turkish army was consequently reduced during the period of the AKP governments, that is to say from 2002. Moreover the systemic location of the armed forces as the Ataturk legacy’s guardian in term of economical and social stability was limited along with the operational capacity of revolting part of the army.
The subject of consideration is the political myth of Józef Piłsudski, one of the most controversial figures of Polish politics in the 20th century. The historical, social and psychological background of the legend’s birth, and the influence of this figure, or rather personal myth, on successive political formations in Poland up to the present day, are briefly presented. The essence of the argument is to show the connection between the „legionary legend” and the „genius of the commander” during the Bolshevik war, and the legitimisation of power obtained by overthrowing legitimate parliamentary rule through a coup d’état. The author looks at the paradoxes in perceiving the consequences of the unreflective worship of Piłsudski, and critically assesses the pathology of the Polish national identity based on a falsification of history. He points to the need to deal with hypocritical historiography and harmful legends.
PL
Przedmiotem rozważań jest mit polityczny Józefa Piłsudskiego, jednej z najbardziej kontrowersyjnych postaci polskiej polityki w XX w. W skrótowej formie pokazano tło historyczne, społeczne i psychologiczne narodzin legendy oraz wpływ tej postaci, a raczej mitu personalnego, na kolejne formacje ustrojowe Polski, aż do czasów współczesnych. Istotą wywodu jest pokazanie związku między „legendą legionową” i „geniuszem wodza” podczas wojny bolszewickiej i legitymizacją władzy, uzyskanej na drodze obalenia legalnych rządów parlamentarnych poprzez coup d’état. Autor spogląda na paradoksy w postrzeganiu konsekwencji bezrefleksyjnego kultu Piłsudskiego, krytycznie ocenia patologizację polskiej tożsamości narodowej, opartej na fałszowaniu historii. Wskazuje na konieczność rozprawienia się z zakłamaną historiografią i szkodliwą legendą.
Zamach stanu (przewrót) jest zjawiskiem o wysokim stopniu złożoności oraz tendencji do powtarzalności. Celem artykułu jest sprawdzenie prawdziwości teorii „zaraźliwości”, „pułapki” oraz „kaskady” przewrotu, w kontekście autorskich ustaleń ilościowych za okres 1946-2017. Ponadto autor podejmuje się próby odpowiedzi na pytanie o rzeczywiste zależności występowania zamachu stanu i jego powtarzalność. W wyniku przeprowadzonych dociekań wykazano, że w określonych warunkach społecznych i politycznych przewrót może powodować uwikłanie się danego państwa w „pułapkę” zamachu stanu, jak również może stać się ogniskiem „zakażenia” innych krajów regionu, a nawet przyjąć wymiar globalny. Wartym uwagi jest także fenomen przewrotu „kaskadowego”, gdzie w krótkich odstępach czasowych - maksymalnie 3 lat – mają miejsce kolejne zamachy stanu.
EN
Coups d’etat are highly complicated processes with noticeable tendency to recurrence. The paper purpose is to verify „coup contagion” theory, „coup trap” theory and „coup cascade” theory in perspective of the author’s quantitative arrangements concerning the period 1946-2017. Moreover author takes an attempt to answer the question about real correlations of a coup d’etat appearance and it’s recurrence. As a result of the analysis it has been confirmed, that in specific historical circumstances and social and political conditions, coups may cause the „coup trap”, to become a source of „contagion” for regional neighborhood, and even global dimension. Worth of attention is also „cascade coup” phenomenon, where in short term – maximally 3 years between last events – occurs serial coups d’etat.
The August 19, 1953 coup in Tehran was a joint British-American secret intelligence operation, planned and executed with the assistance of a group of Iranian royalists. The main objective of the British and US governments was to maintain political influence in Iran without revealing their involvement. These events, regarded as a manifestation of external interference in state policy, occupy an extremely important place in contemporary Iranian historical and political consciousness, determining Iran’s relations with the United States, and thus affecting the security of the entire Middle East region. The author focuses on presenting the three main determinants of the 1953 coup. These include the British-Iranian conflict over the nationalisation of the oil sector carried out by Prime Minister Mohammad Mosaddegh, the threat of the country falling into the communist sphere of influence, as well as internal factors, including disputes within the ruling coalition. The paper seeks to answer the questions of how the British policy towards Iran was shaped in relation to the problem of oil exploitation, what were the reasons for American involvement in the clandestine operations of the SIS in Tehran in 1952–1953, and whether the coup could have been the result of the actions of purely internal opposition to Mohammad Mosaddeg
PL
Zamach stanu, do którego doszło 19 sierpnia 1953 r. w Teheranie, był brytyjsko-amerykańską tajną operacją wywiadowczą, zaplanowaną i wykonaną przy udziale grupy irańskich rojalistów. Głównym celem rządów Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych było utrzymanie wpływów politycznych w Iranie bez ujawniania swego zaangażowania. Wydarzenia te, uznawane za przejaw zewnętrznej ingerencji w politykę państwa, zajmują niezwykle ważne miejsce we współczesnej irańskiej świadomości historycznej i politycznej oraz determinują stosunki Iranu ze Stanami Zjednoczonymi, a tym samym wpływają na bezpieczeństwo całego regionu Bliskiego Wschodu. Autorka przedstawia trzy główne uwarunkowania tego zamachu. Zalicza do nich: brytyjsko-irański konflikt na tle nacjonalizacji sektora naftowego, dokonanej przez premiera Mohammada Mosaddegha, niebezpieczeństwo związane z włączeniem Iraku w strefę wpływów komunistycznych, a także czynniki wewnętrzne, w tym spory w ramach rządzącej koalicji. Autorka stara się odpowiedzieć na pytania: jak kształtowała się brytyjska polityka wobec Iranu dotycząca eksploatacji ropy naftowej, jakie były przyczyny zaangażowania się Amerykanów w tajne działania Secret Intelligence Service w Teheranie w latach 1952–1953, a także czy zamach stanu mógł być wynikiem działań wyłącznie wewnętrznej opozycji wobec Mohammada Mosaddegha.
The aim of this paper is to follow and analyze the public discourse on religious minorities in Turkey after the failed coup d’état of 15th July 2016. However either Turkish state’s policy or social attitudes towards these groups have always been controversial and their real position has always differed from their legal status, the author decided to put a hypothesis that the coup attempt is indeed what has significantly affected the way they are being perceived by mass media in Turkey and hence, by Turkish public opinion. Thus, the purpose of this analysis is to study the chosen media content concerning religious minorities and to answer the question how the post-coup reality affects the situation of persons belonging to these groups. In order to achieve this goal several research methods specific for political science and humanities are applied and Polish, English and Turkish language sources are widely referred in the article.
PL
Celem publikacji jest prześledzenie dyskursu publicznego dotyczącego mniejszości religijnych w Turcji po nieudanej próbie zamachu stanu z 15 lipca 2016 roku. Jakkolwiek polityka tego państwa, jak również społeczne postawy wobec tych grup zawsze budziły kontrowersje, a ich rzeczywiste położenie odbiegało od formalnego statusu, autorka tekstu zdecydowała się na postawienie hipotezy, że to właśnie nieudana próba zamachu stanu wpłynęła szczególnie znacząco na postrzeganie i traktowanie tych grup przez mass media i, co za tym idzie, turecką opinię publiczną. Celem analizy jest więc prześledzenie wybranych treści medialnych i odpowiedź na pytanie o to, jak po-zamachowa rzeczywistość wypływa na sytuację osób należących do tych grup. Osiągnięciu tego celu służy zastosowanie szeregu metod badawczych specyficznych dla nauk społecznych, w tym nauki o polityce, jak również odwołania do źródeł polsko-, angielsko- i tureckojęzycznych, będące warunkiem rzetelnej analizy zjawisk, których tekst dotyczy.
The aim of this article is to analyse the issues related to a political upheaval as a form of the succession of royal power in the monarchy of united Israel in the period that started during the reign of the first king of the Hebrews – Saul – till the last years David spent on the throne. During the period analysed in this article, there were several unsuccessful attempts to seize power through a political coup. Due to the fact that the inheritance based on the principle of primogeniture was never unambiguously introduced in the Kingdom of Israel, the most serious upheaval, described as a palace revolution, took place at the end of King David’s life. As a result, the younger son of David – Solomon – ascended to Israel’s throne, despite the fact that there were no legitimate grounds for him to take power.
PL
Celem niniejszego artykułu jest analiza zagadnień związanych z przewrotem politycznym jako formą sukcesji władzy królewskiej w monarchii zjednoczonej Izraela w okresie panowania pierwszego króla Hebrajczyków – Saula, po czasy ostatnich lat pobytu na tronie Dawida. W okresie, który został poddany analizie, miało miejsce kilka nieudanych prób przejęcia władzy królewskiej w drodze przewrotu politycznego. W związku z faktem, iż w królestwie izraelskim nie wprowadzono w sposób jednoznaczny dziedziczenia tronu na zasadzie primogenitury, doszło pod koniec życia króla Dawida do najpoważniejszego przewrotu, określanego jako przewrót pałacowy. W następstwie tego wydarzenia na tron Izraela wstąpił młodszy syn Dawida – Salomon, mimo że nie było uzasadnionych podstaw do przejęcia przez niego władzy.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.