Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  zapobieganie konfliktom
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Artykuł prezentuje wyniki badań empirycznych dotyczących konfliktów społecznych przeprowadzonych wśród młodzieży szkół ponadgimnazjalnych w Niepołomicach. Pytania dotyczyły sposobów doświadczania konfliktów przez młodzież w różnych sferach życia – rodziny, szkoły, społeczności lokalnej, a także relacji między różnymi grupami młodzieży oraz relacji międzypokoleniowych. Na częste występowanie konfliktów w tych dziedzinach wskazywało ogółem 12–30% respondentów. Częstym źródłem nierówności i dyskryminacji w opinii badanych są: religia (6,5%), poglądy polityczne (12%), odmienne systemy wartości (15%), przynależność do subkultur (23%) oraz nierówności majątkowe (28%). Uzyskane wyniki analizowane są w kontekście problemu zapobiegania konfliktom.
EN
In this article, the author presents empirical research on social conflicts among youth in the small town of Niepołomice, near Cracow. It discusses different ways social conflict is experienced in everyday life, especially in family, school, the local community, relationships between different groups of youth, and intergenerational relations. 12–30% of respondents indicated that social conflicts are common in the area. Participants in the research stated that frequent sources of inequality and discrimination include religion (6,5%), political opinions (12%), different value systems (15%), participation in subcultures (23%), and financial inequality (28%). The results of this research are analysed from the perspective of conflict prevention.
|
2016
|
vol. 8(44)
|
issue 3
115-129
PL
W dążeniu do realizacji celów Unii Europejskiej w zakresie działań zewnętrznych traktat lizboński wzywa do zachowania ich spójności, także z innymi politykami Unii. Po wejściu w życie traktatu i powstaniu nowego kontekstu instytucjonalnego wzrósł zarówno potencjał, jak i ambicje Unii Europejskiej, które może realizować ona przez wykorzystanie pełnej gamy instrumentów i zasobów – w dążeniu do działań bardziej skutecznych i o większym znaczeniu strategicznym. Uznano zatem, że koncepcje i zasady regulujące kompleksowe podejście zyskać muszą rangę zasad przewodnich działań zewnętrznych UE we wszystkich dziedzinach, w szczególności w odniesieniu do zapobiegania konfliktom i reagowania w sytuacjach kryzysowych. Z tego względu instytucje europejskie określają wiele konkretnych działań, które podejmuje Unia, dążąc do osiągnięcia coraz bardziej kompleksowego podejścia w polityce i działaniach z zakresu stosunków zewnętrznych. Dla realizacji tego zadania (co precyzyjnie analizuje powyższy tekst) zajęto się wszystkimi etapami cyklu konfliktu i kryzysów zewnętrznych – od wczesnego ostrzegania i gotowości poprzez zapobieganie konfliktom oraz reagowanie i zarządzanie kryzysowe aż po wczesny etap wychodzenia z kryzysu, budowania stabilizacji i pokoju, mający pomóc dotkniętym kryzysem państwom w powrocie do zrównoważonego długofalowego rozwoju.
EN
In the pursuit of the objectives of the external action of the European Union the Lisbon Treaty calls for consistency between the different areas of EU external action and between these and its other policies. Following the entry into force of the Treaty and the new institutional context it created, the EU has both the increased potential and the ambition – by drawing on the full range of its instruments and resources – to make its external action more consistent, more effective and more strategic. The ideas and principles governing the comprehensive approach have yet to become, systematically, the guiding principles for EU external action across all areas, in particular in relation to conflict prevention and crisis resolution.The European institutions sets out a number of concrete steps that the EU, collectively, is taking towards an increasingly comprehensive approach in its external relations policies and action. This covers all stages of the cycle of conflict or other external crises; through early warning and preparedness, conflict prevention, crisis response and management to early recovery, stabilisation and peace-building in order to help countries getting back on track towards sustainable long-term development.
EN
The UN Security Council issued several resolutions over the last fifteen years regarding the role of women in conflict prevention and peacebuilding. Resolution 1325 (2000) came first and marked a watershed stressing the importance of equal and full participation of women in the prevention and resolution of conflicts and building and maintaining peace. The participation of women in peace negotiations or broader activities for peace and security is important, among other things, because there is a 35% greater chance that peace agreements negotiated by women will last at least 15 years. The article focuses on the UN Security Council instruments to ensure greater participation of women in maintaining peace and security and the results of mplementing these instruments.
PL
Rada Bezpieczeństwa ONZ wydała na przestrzeni ostatnich piętnastu lat kilka rezolucji dotyczących roli kobiet w zapobieganiu konfliktom oraz budowaniu pokoju. Pierwszą i przełomową była rezolucja 1325 (2000), w której podkreślono istotne znaczenie równego i pełnego uczestnictwa kobiet w zapobieganiu i rozwiązywaniu konfliktów, budowaniu i utrzymaniu pokoju. Udział kobiet w negocjacjach pokojowych czy szerzej działaniach na rzecz pokoju i bezpieczeństwa jest istotny m.in. dlatego, że istnieje o 35% większa szansa, że porozumienia pokojowe wynegocjowane z udziałem kobiet potrwają co najmniej 15 lat. Artykuł skupia się na instrumentach Rady Bezpieczeństwa ONZ w zakresie zapewnienia większego udziału kobiet w utrzymaniu pokoju i bezpieczeństwa oraz rezultatach wdrażania tych instrumentów.
EN
Resolving conflicts and achieving durable peace is one of the main goals of the United Nations (UN). For many years the UN has been engaged in peace building efforts. Until the creation of the Peace Building Commission in 2006, however, no part of the UN system had been directly responsible for assistance to States in the post-conflict reality or in the efforts aimed at achieving durable peace. The Peace Building Commission managed to fill in this vacuum through systematic and institutional links between peace keeping, post-conflict operations and international network of assistance as well as activities undertaken by donors, including the World Bank. The aim of this article is to present the functioning of the UN Peace Building Commission: its rules of procedure, composition and the tasks is has been given. First, the normative aspect will be delineated, followed by brief characteristics of concrete cases in which the Commission has been engaged. Based on that analysis, the question whether the work of the Commission has been a success of a failure will be examined and an attempt will be made to determine factors that condition effective work of the Peace Building Commission.
PL
Rozwiązywanie konfliktów i dążenie do ustanowienia trwałego pokoju jest jednym z nadrzędnych celów Organizacji Narodów Zjednoczonych. Przez lata angażowała się ona w działalność na rzecz budowania pokoju. Do chwili powstania Komisji Budowania Pokoju w 2006 r. żadna część systemu ONZ nie była bezpośrednio odpowiedzialna za pomoc krajom w okresie pokonfliktowym i w dążeniach do budowania trwałego pokoju. Komisja Budowania Pokoju pozwoliła wypełnić tę lukę przez zapewnienie instytucjonalnego i systematycznego połączenia między utrzymywaniem pokoju, operacjami pokonfliktowymi oraz międzynarodową siecią pomocy i działaniami darczyńców, w tym Banku Światowego. Celem artykułu jest przedstawienie funkcjonowania Komisji Budowania Pokoju: zasady jej działania, skład oraz zadania jej postawione. Po przedstawieniu strony normatywnej pokrótce opisano konkretne przypadki zaangażowania Komisji. Podjęto też próbę odpowiedzi na tytułowe pytanie – czy działalność Komisji to sukces czy porażka oraz jakie czynniki mają wpływ na sprawne i skuteczne działanie Komisji Budowania Pokoju.
PL
W dążeniu do realizacji celów Rady Europejskiej w zakresie działań zewnętrznych traktat lizboński stworzył nowy kontekst instytucjonalny. Opiera się on na wzroście zarówno potencjału jak i ambicji RE, które może realizować ona przez wykorzystanie pełnej gamy instrumentów i zasobów – w dążeniu do działań bardziej skutecznych i o większym znaczeniu strategicznym. Uznano zatem, że koncepcje i zasady regulujące kompleksowe podejście Rady Europejskiej zyskać muszą rangę zasad przewodnich działań zewnętrznych UE we wszystkich dziedzinach, w szczególności w odniesieniu do bezpieczeństwa, zapobiegania konfliktom i reagowania w sytuacjach kryzysowych. Z tego względu Rada Europejska określiła szereg konkretnych działań, które podejmuje, dążąc do osiągnięcia coraz bardziej kompleksowego podejścia w polityce i działaniach z zakresu stosunków zewnętrznych. Dla realizacji tego zadania (co precyzyjnie analizuje powyższy tekst) zajęto się wszystkimi aspektami zagrożeń dla bezpieczeństwa płynących z konfliktów i kryzysów zewnętrznych – od wczesnego ostrzegania i gotowości, poprzez zapobieganie konfliktom oraz reagowanie i zarządzanie kryzysowe, aż po wczesny etap wychodzenia z kryzysu oraz budowania stabilizacji i pokoju. Zdaniem Rady Europejskiej – co wykazuje niniejszy tekst – konieczność wzajemnie uzupełniających się interwencji w obszarach bezpieczeństwa zewnętrznego i zagrożeń dla Unii Europejskiej jest efektem nowych problemów międzynarodowych w skali globalnej. Rada Europejska konsekwentnie podkreśla, że bezpieczeństwo jest niezbędnym warunkiem stabilności UE i że trwały pokój nie jest możliwy bez rozwoju i eliminacji zagrożeń i ryzyk. Dla Rady Europejskiej tworzenie i wzmacnianie warunków politycznych, społecznych i gospodarczych dla stabilności ma zasadnicze znaczenie dla bezpieczeństwa i jest warunkiem wstępnym zmian w unijnej polityce zewnętrznej. Ta współzależność między bezpieczeństwem i stabilnością odgrywa kluczową rolę w zwiększaniu skuteczności działań zewnętrznych UE. Każde państwo, które dąży do zapewnienia bezpieczeństwa i pokoju, musi posiadać lub nabyć odpowiednie zdolności we wszystkich istotnych obszarach, w tym w obszarz  bezpieczeństwa i obrony. Umożliwi to nie tylko ustabilizowanie sytuacji na świecie, ale również przyczyni się w sposób konstruktywny do zaprowadzenia pokoju, uzyskania stabilizacji i zapobiegania kryzysom. Na przestrzeni ostatnich lat UE w coraz większym zakresie wspierała tę współzależność między bezpieczeństwem i antykryzysową stabilnością, prowadząc interwencje w różnych obszarach polityki unijnej i korzystając z różnych instrumentów. Działania te obejmują m.in. dostęp do instrumentów międzynarodowych, dialog polityczny, współpracę techniczną (w tym wspólne badania naukowe i innowacje) oraz szkolenia (transfer wiedzy oraz rozwój umiejętności).
EN
In order to accomplish the goals of the European Council with respect to external activities, the Treaty of Lisbon has provided a new institutional context. It is based on boosting the European Council’s potential and ambitions. These may be realized by making use of the vast array of instruments and resources for the operations to be more effective and of a bigger strategic importance. It has been assumed that the concepts and principles underpinning the European Council’s comprehensive approach need to become the rules underlying the EU’s external activities in all areas, in particular with respect to security, preventing conflicts and responding to crises. To this end, the European Council has identified a number of specific activities to pursue in its quest to adopt an even more comprehensive approach to politics and external relations. In order to complete the task (as precisely analyzed in the article), efforts have been made to take care of all the aspects of the threats to security stemming from conflicts and external crises, from early warning and readiness through preventing conflicts, responding to them and crisis management to the early stage of getting over a crisis and reaching stability and peace. According to the European Council – as the article proves – the requirement of complementary interventions in the area of external security and threats to the European Union results from new international problems on a global scale. The European Council consistently emphasizes that security is a prerequisite for the EU’s stability and that lasting peace is not possible without eliminating threats and risks. To the European Council, creating and reinforcing the political, social and economic conditions for stability is of key importance to security and is a prerequisite for changes to the EU’s external policy. This interdependence between security and stability plays a vital role in enhancing the effectiveness of the EU’s external activities. Any country striving to ensure security and peace needs to have or acquire the necessary skills in all the important areas including security and protection. These efforts will both contribute to increased global stability and to bringing peace in a constructive way, to achieve stability and to prevent crises. In the past few years, the EU increasingly supported the correlation between security and anti-crisis stability, initiating interventions in various areas of the EU policy and resorting to different instruments. These activities include access to international instruments, a political dialogue, technical cooperation (like common scientific research and innovations) and training (knowledge transfer and development of skills).
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.