Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 11

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  zarządzanie dokumentacją
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
W artykule przedstawiono system do zarządzania dokumentacją patentową w Wyszehradzkim Instytucie Patentowym (VPI) pełniącym funkcję Międzynarodowego Organu Poszukiwań (ISA) i Międzynarodowego Organu Badań Wstępnych (IPEA). Zadaniem systemu jest obliczanie terminów na sporządzenie międzynarodowego raportu i opinii wstępnej oraz przydzielenie zespołu ekspertów do sprawy. Każdy z ekspertów wyznaczony w danej sprawie otrzymuje informacje o przydzielonej sprawie, w szczególności o terminach, w których powinien wykonać raport międzynarodowy i opinię wstępną. Dane prezentowane są na zmodyfikowanym wykresie Gantta. Jeśli termin się zbliża, wyznaczeni eksperci otrzymują odpowiednie powiadomienia wysyłane e-mailem. Dotychczasowy system nie miał takiej funkcjonalności. Omawiany system stanowi jedynie archiwum przechowujące zbiory plików.
PL
Recenzja: Andrzej Regliński, Archiwizacja dokumentacji w jednostkach państwowych i samorządowych, PRESSCOM Sp. z o.o., Wrocław 2016, ss. 294
EN
Review: Andrzej Regliński, Archiwizacja dokumentacji w jednostkach państwowych i samorządowych, PRESSCOM Ltd., Wrocław 2016, pp. 294
PL
Recenzja: Archiwa przejściowe i zbiorcze w Polsce. Organizacja i funkcjonowanie, red. D. Drzewiecka, M. Jabłońska, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, Toruń 2016, ss. 150
EN
Review: Archiwa przejściowe i zbiorcze w Polsce. Organizacja i funkcjonowanie, ed. by D. Drzewiecka, M. Jabłońska, Nicolaus Copernicus University Publishing, Toruń 2016, pp. 150
Archeion
|
2020
|
vol. 121
102-121
EN
In December 2018, Minister of Justice issued an order with instructions on the organization and scope of activities of institutional archives, e.g. in courts of general jurisdiction. It must have been welcomed with enthusiasm because the previous archive instruction came into force in 1985. The changing political system in Poland, a significantly higher level of social awareness on the significance of documentation management, also in courts, and the development of modern technologies made the 30-year old instruction outdated, which started causing considerable problems to archivists employed in court archives. The aim of this article is to review legal and normative acts implemented in the years 1985–2019 which concerned documentation management in institutional archives in courts of general jurisdiction. Due to the variety of cases considered by courts and the fact that these institutions compile documentation in massive numbers, the number of applicable legal acts is also impressive. The author analyses in detail key excerpts from the current archive instruction and Minister of Justice Regulation of 5 March 2004 on storing case files and transferring them to state archives or to be destroyed.
PL
W grudniu 2018 r. opublikowano zarządzenie Ministra Sprawiedliwości wprowadzające instrukcję w sprawie organizacji i zakresu działania archiwów zakładowych m.in. w sądach powszechnych. Fakt ten przyjęto zapewne z wielkim entuzjazmem, bowiem poprzednia instrukcja archiwalna obowiązywała od 1985 r. Zmieniający się ustrój państwa, znacznie wyższy poziom świadomości społeczeństwa w kwestii roli prawidłowego zarządzania dokumentacją, w tym także sądową, oraz rozwój nowoczesnych technologii sprawiły, że instrukcja, obowiązująca przez ponad 30 lat, nie przystawała już do rzeczywistości i dostarczała sporych problemów archiwistom zatrudnionym w sądowych archiwach zakładowych. Celem artykułu jest przegląd aktów prawno-normatywnych w zakresie zarządzania dokumentacją obowiązujących w archiwach zakładowych sądów powszechnych w latach 1985–2019. Ze względu na różnorodność załatwianych przez sądy spraw oraz masowość wytwarzanej przez te jednostki dokumentacji, liczbę aktów prawnych regulujących wyżej wspomniane zagadnienia należy uznać za imponującą. Szczegółowej analizie poddano kluczowe dla zarządzania fragmenty aktualnej instrukcji archiwalnej oraz rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 marca 2004 r. w sprawie przechowywania akt spraw sądowych i ich przekazywania do archiwów państwowych lub do zniszczenia.
PL
Sprawozdanie z międzynarodowej konferencji, zorganizowanej przez Państwowy Rosyjski Uniwersytet Humanistyczny w Moskwie oraz Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, przeprowadzniej zdalnie w dniach 15 i 16 września 2020 r.
XX
Report on the international conference organized by the Russian State University of the Humanities in Moscow and the Maria Curie-Skłodowska University in Lublin, carried out on line on 2020, September 15–16.
PL
Zagadnienie usprawniania administracji ma w Polsce długą i bogatą historię. Proces ten odbywał się głównie periodycznie i w związku z działalnością specjalnie powołanych do zaprojektowania reform ciał kolegialnych. Komisje, którym powierzono szeroko pojęte zadanie usprawnienia administracji, tworzono od początku okresu międzywojennego oraz już w pierwszych miesiącach po zakończeniu II wojny światowej. Postacią, która łączy oba okresy w dziejach polskiego zarządzania dokumentacją, jest Stefan Stosyk. Jego aktywny udział w wieloletnim procesie usprawniania administracji można podzielić na trzy główne obszary: pracę w komisjach, działalność edukacyjną oraz publikacyjną. Głównym celem niniejszego artykułu jest przybliżenie tych właśnie aktywności Stosyka, które mogły pozytywnie wpłynąć na efektywność działania polskich biur i urzędów. Artykuł składa się z czterech zasadniczych części. W pierwszej opisano działalność Komisji dla Usprawnienia Administracji Publicznej, z ramienia której Stosyk zaangażował się w przygotowanie reformy biurowości z 1931 r., przygotował projekt instrukcji dla referentów, brał udział w opracowaniu przepisów o przechowywaniu akt oraz odbywał podróże zagraniczne. Druga część dotyczy wkładu Stosyka w pracę komisji opracowujących instrukcję kancelaryjną dla ministerstw z 1947 r. Jako jeden z głównych projektantów nowych przepisów przyczynił się znacznie do powtórnej próby wdrożenia na szczeblu centralnym kancelarii bezdziennikowej. Dwie kolejne części poświęcono na przedstawienie jego działalności edukacyjnej oraz dorobku publikacyjnego.
EN
The problem of making the Polish administration more efficient has got a long and rich history. The process occurred mainly periodically, in connection with specific collegial bodies created to design reforms. Commissions, entrusted with a general task of expediting administration, were created since the beginnings of the mid-war period, as well as in first months after the World War II. Stefan Stosyk is a person, who connects these two periods in the history of Polish records management. His active participation in the long-standing process of expediting administration can be divided into three main spheres: work in commissions, education, and publishing. The main aim of the article is to describe these activities of Stosyk that could have a positive impact on effectiveness of Polish offices. The article consists of four parts. The first one describes activity of the Commission for Expediting Public Administration. As part of participating in works of this commission, in 1931 Stosyk engaged in preparation of bureaucracy reform, drafted an instruction for clerks, took part in creating regulations on records storage, and travelled internationally. The second part describes Stosyk’s engagement in works of commission for preparing office works instruction for ministries (1947). As one of main designers of new regulations, Stosyk significantly contributed to another attempt at implementing non-journal office system in central state offices. Two latter parts are devoted to presentation of Stosyk’s activity in education and publishing.
EN
The aim of the study is to show the barriers to the implementation of electronic documentation management systems in public administration units, based on the example of the City Hall in Świebodzice, in which the e-Document Management (eZD) system was implemented. An indepth interview method was conducted with the office employees, during which they talked about their experiences with the use of the system. The results obtained show that the employees are not fully satisfied with the introduction of the eZD. The analysis of the respondents’ answers allowed to state that the causes of problems with the implementation and operation of the eZD system were both system imperfections and the negative attitude of employees. However, there are solutions in the form of, for example: e-learning, user satisfaction surveys or other forms of assistance suggested by employees.
PL
Celem badania jest ukazanie barier wdrożenia w jednostkach administracji publicznej systemów elektronicznego zarządzania dokumentacją. Posłużono się przykładem Urzędu Miejskiego w Świebodzicach, w którym wdrożono system e-Zarządzanie Dokumentacją (eZD). Wśród pracowników urzędu przeprowadzono badanie metodą wywiadu pogłębionego, w ramach którego opowiadali o swoich doświadczeniach związanych z użytkowaniem systemu. Otrzymane wyniki pokazują, że pracownicy nie są w pełni usatysfakcjonowani wprowadzeniem eZD. Analiza odpowiedzi respondentów pozwoliła stwierdzić, że przyczyną problemów z wdrożeniem i funkcjonowaniem systemu eZD były zarówno niedoskonałości systemu, jak i negatywne podejście pracowników. Istnieją jednak rozwiązania w postaci na przykład e-learningu, badania satysfakcji użytkowników czy innych form pomocy sugerowanych przez pracowników.
PL
Proces odbudowy niepodległej państwowości po ponad 120 latach niewoli w przypadku kraju o kilkusetletniej historii, to zjawisko skomplikowane, obejmujące cały szereg problemów. Jednym z warunków niepodległego bytu państwowego była organizacja archiwów i zapewnienie dostępu do dokumentów dotyczących zarówno odległej przeszłości, jak też bieżącego funkcjonowania administracji przejmowanej po upadku państw zaborczych. Od 1917 r., jeszcze w warunkach okupacji niemieckiej, w Polsce prowadzono prace legislacyjne, w których uczestniczyli wybitni przedstawiciele świata nauki. Byli to archiwiści, historycy i prawnicy. Dzięki temu możliwe było przyjęcie 7 II 1919 r. „Dekretu o organizacji archiwów państwowych i opiece nad archiwaliami”. Był to bardzo nowoczesny akt prawny. Umożliwił stworzenie sieci archiwów państwowych, których zarządzanie i funkcjonowanie cechował wysoki profesjonalizm doceniany w skali międzynarodowej. Dekret z 1919 r. obowiązywał w Polsce do 29 III 1951 r., kiedy w zmienionych warunkach ustrojowych nastąpiło odejście od demokratycznych zasad organizacji i funkcjonowania dziedziny archiwalnej. Zostały one przywrócone w obowiązującym obecnie prawie archiwalnym. Obchodząc jubileusz 100-lecia odzyskania niepodległości, a zarazem jubileusz 100-lecia tego dekretu, musimy być świadomi iż nie jest on „wygasłą” literą prawa. Wyciągnięcie wniosków z dokonań naszych poprzedników i twórcza kontynuacja ich dokonań to najwyższa forma uczczenia tego ważnego faktu historycznego.
EN
The process of rebuilding sovereign statehood after more than 120 years of captivity is a complicated phenomenon for a country with several centuries of history, encompassing a whole range of problems. One of the conditions for independent statehood was organizing archives and providing access to documents concerning both the distant past and the current functioning of the administration taken over after the collapse of the partitioning states. Since 1917, while still under German occupation, legislative works were carried out in Poland with the participation of outstanding representatives of the academic world. They were archivists, historians and lawyers. Thanks to this, it was possible to adopt the Decree on the Organization of State Archives and Care of Archival Materials on 7 February 1919. It was a very modern legal act. It enabled creation of a network of state archives, managed and operated with a high level of professionalism appreciated internationally. The 1919 decree remained in force in Poland until 29 March 1951, when, under changed political conditions, the democratic principles of organizing and functioning of the archival field were abandoned. They were restored in the current archival law. Thus, when celebrating the centenary of the restoration of sovereignty, and at the same time the centenary of the decree, we must be aware that it is not an „expired” letter of the law. Drawing conclusions from the achievements of our predecessors and creatively continuing their achievements is the highest form of commemoration of this important historical fact.
EN
The process of rebuilding sovereign statehood after more than 120 years of captivity is a complicated phenomenon for a country with several centuries of history, encompassing a whole range of problems. One of the conditions for independent statehood was organizing archives and providing access to documents concerning both the distant past and the current functioning of the administration taken over after the collapse of the partitioning states. Since 1917, while still under German occupation, legislative works were carried out in Poland with the participation of outstanding representatives of the academic world. They were archivists, historians and lawyers. Thanks to this, it was possible to adopt the Decree on the Organization of State Archives and Care of Archival Materials on 7 February 1919. It was a very modern legal act. It enabled creation of a network of state archives, managed and operated with a high level of professionalism appreciated internationally. The 1919 decree remained in force in Poland until 29 March 1951, when, under changed political conditions, the democratic principles of organizing and functioning of the archival field were abandoned. They were restored in the current archival law. Thus, when celebrating the centenary of the restoration of sovereignty, and at the same time the centenary of the decree, we must be aware that it is not an „expired” letter of the law. Drawing conclusions from the achievements of our predecessors and creatively continuing their achievements is the highest form of commemoration of this important historical fact.
PL
Proces odbudowy niepodległej państwowości po ponad 120 latach niewoli w przypadku kraju o kilkusetletniej historii, to zjawisko skomplikowane, obejmujące cały szereg problemów. Jednym z warunków niepodległego bytu państwowego była organizacja archiwów i zapewnienie dostępu do dokumentów dotyczących zarówno odległej przeszłości, jak też bieżącego funkcjonowania administracji przejmowanej po upadku państw zaborczych. Od 1917 r., jeszcze w warunkach okupacji niemieckiej, w Polsce prowadzono prace legislacyjne, w których uczestniczyli wybitni przedstawiciele świata nauki. Byli to archiwiści, historycy i prawnicy. Dzięki temu możliwe było przyjęcie 7 II 1919 r. „Dekretu o organizacji archiwów państwowych i opiece nad archiwaliami”. Był to bardzo nowoczesny akt prawny. Umożliwił stworzenie sieci archiwów państwowych, których zarządzanie i funkcjonowanie cechował wysoki profesjonalizm doceniany w skali międzynarodowej. Dekret z 1919 r. obowiązywał w Polsce do 29 III 1951 r., kiedy w zmienionych warunkach ustrojowych nastąpiło odejście od demokratycznych zasad organizacji i funkcjonowania dziedziny archiwalnej. Zostały one przywrócone w obowiązującym obecnie prawie archiwalnym. Obchodząc jubileusz 100-lecia odzyskania niepodległości, a zarazem jubileusz 100-lecia tego dekretu, musimy być świadomi iż nie jest on „wygasłą” literą prawa. Wyciągnięcie wniosków z dokonań naszych poprzedników i twórcza kontynuacja ich dokonań to najwyższa forma uczczenia tego ważnego faktu historycznego.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.