Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: zasada proweniencji

Sort By:

Limit search:

Is the public principle a new paradigm of archival science?

100%

Chorążyczewski W., Rosa A.

Archiwa – Kancelarie – Zbiory

2014

issue 5(7)

11-22

Współczesna teoria archiwalna jest systemem zasad podporządkowanych zasadzie naczelnej, paradygmatowi, którym jest zasada publiczności archiwów. Obecnie zasada publiczności archiwów oznacza, że każdy człowiek ma dostęp do wszystkich archiwów na świecie. Zrozumiałość archiwaliów jest zapewniona przez zasadę proweniencji; zachowanie nienaruszonego zespołu gwarantuje przejrzystość i stabilność uporządkowania zasobu. Inne zasady rządzą rozmieszczeniem zasobu archiwalnego: zasada terytorialności (też jako: zasada proweniencji lub pertynencji terytorialnej); zasada poszanowania historycznie ukształtowanego zasobu archiwalnego; zasada wspólnego dziedzictwa archiwalnego; jak również zasada pertynencji funkcjonalnej.

Contemporary archival theory is a coherent system of principles subordinated to the superior principle, or the paradigm, which is the public principle of archives. Nowadays the public principle of archives means that every person can access every archive and record in the world. The understanding of records is guaranteed by the principle of provenance, while their keeping a fond intact guarantees transparency and stability of the distribution. The other principles govern the location of archival holdings: the principle of territoriality (also as: the principle of territorial provenance or pertinence); the principle of respecting historical holdings; and the principle of common heritage; as well as the concept of functional pertinence. Not without significance for the speed of access is the existence of several methods of accessing collections; and so we have, besides provenance, subject pertinence, which is not a system of arranging archival records but of ordering the description of the information.

Teoretyczna myśl archiwalna Kazimierza Konarskiego (1886–1972)

88%

Jędrzejewska K.

Archiwa – Kancelarie – Zbiory

2014

issue 5(7)

23-92

Kazimierz Konarski był przede wszystkim metodykiem. Jednak jego duże doświadczenie archiwalne pozwalało mu na wyciąganie teoretycznych wniosków i uogólnień. Praca archiwalna Konarskiego skupiała się przede wszystkim na opracowaniu zasobu archiwalnego i jego organizacji, co przyniosło wymierne korzyści metodyczne w postaci tworzenia systematyki pomocy archiwalnych oraz wytycznych metodycznych do opracowania różnych typów dokumentacji. Opracowanie zasobu archiwalnego zawsze pozostawało dla Konarskiego zagadnieniem centralnym w działalności archiwów. Jego doświadczenie w małym stopniu obejmowało problemy brakowania czy udostępniania archiwaliów. Za to sprawowanie funkcji kierowniczych w archiwach pozwoliło mu na poznanie organizacji archiwów i mechanizmów funkcjonowania służby archiwalnej. Działalność archiwów wyznaczała w myśli Konarskiego zakres archiwistyki. Wiodącą rolę odgrywała oczywiście problematyka porządkowania i inwentaryzacji zasobu, a wynikało to z centralnej roli zespołu archiwalnego, który był dla Konarskiego przedmiotem badań. Zakres archiwistyki widział Konarski bardzo szeroko. Włączał do niego wszystkie czynności, jakie wykonują archiwiści, w tym nawet problematykę tworzenia i prowadzenia biblioteki archiwalnej czy atmosferę w archiwum. Sam przedmiot archiwistyki zasadniczo się nie zmieniał, przeobrażeniom natomiast ulegał punkt ciężkości, nacisk, jaki Konarski kładł na poszczególne zagadnienia. Początkowo kluczową kwestią była zasada proweniencji, następnie skupił się bardziej na pojęciu samego zespołu, by ostatecznie uznać, że kamieniem węgielnym archiwistyki jest wykrystalizowanie się pojęcia aktu. Podejście takie jest ewidentnie uleganiem pewnym modom. Widać początkowe zachłyśnięcie się zasadą proweniencji, a następnie przejście, bez wątpienia pod wpływem Meissnera, na pozycje aktoznawcze. Konsekwentnie Konarski utrzymywał pogląd o konieczności stworzenia polskiej odmiany archiwistyki. Uważał, że archiwistyka nie jest nauką uniwersalną i musi posiadać swój lokalny charakter i wydaje się, że tego dokonał. Walnie przyczynił sią do stworzenia polskiej specyficznej archiwistyki, skupiającej się na zagadnieniach aktu i kancelarii, żądającej szczegółowego opisu archiwaliów, różniącej się przynajmniej w tym zakresie od archiwistyki światowej. Postać Kazimierza Konarskiego trwale wpisała się historię polskiej archiwistyki. Jednak czy może to dziwić, skoro jest on twórcą, pierwszym i być może głównym propagatorem polskiej odmiany archiwistyki?

Kazimierz Konarski was most of all a methodologist. But his wide experience in archives enabled him to draw theoretical conclusions and generalizations. The archival work of Konarski was focused mostly on arrangement and description of archival holdings and on organizing it, which gave notable methodological effects in the form of systematics of archival aids and methodological guidelines for arrangement and description of various types of documents. For Konarski arrangement and description of archival holdings was always a central problem in archives’ activity. To a small degree his experience involved problems of disposal and providing access to archival materials. But performing leading functions in archives enabled him to get to know the organization of archives and mechanisms of functioning of the archival service. In the thought of Konarski, the scope of archival science was outlined by activities of archives. Problems of arrangement and inventorying of archival holdings occupied a crucial role. It was a consequence of the central position of a fonds, which was, for Konarski, the subject of archival science. Konarski understood the scope of archival science very widely. In this scope he included all the activities performed by archivists, even issues of building up and running an archival library or the atmosphere of an archive. The subject of archival science itself did not change. What did change was emphasis placed by Konarski on particular problems. First, the crucial issue for him was the principle of provenance, then he focused on the understanding of an archival fonds. Finally Konarski recognized that the cornerstone to archival studies is the process of crystallizing the term “record” (“akt”). This approach is clearly an effect of being influenced by some fashion. What can be seen is, at first, relishing the principle of provenance, and then turning towards diplomatics, certainly under the influence of Meissner. Konarski consequently held his view on the necessity of creating the Polish version of archivistics. He thought that archival science is not a universal discipline and that it has to have a local character, what he probably achieved. He made a key contribution to creating the specific, Polish archival science, focused on issues of records and office, demanding a detailed archival description, at least in that different from the world archivistics. Kazimierz Konarski has become an inherent part of history of Polish archival science. But could it be a surprise, if he is the creator, the first and maybe the main promoter of the Polish version of archivistics?

Refine search results

2 Archiwa – Kancelarie – Zbiory

2 2014

1 Chorążyczewski W.

1 Jędrzejewska K.

1 Rosa A.

Search results

Is the public principle a new paradigm of archival science?

Teoretyczna myśl archiwalna Kazimierza Konarskiego (1886–1972)