Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  zatarcie skazania
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
Ius Novum
|
2022
|
vol. 16
|
issue 1
117-132
PL
Przedmiotem artykułu jest problem zatarcia skazania, obejmującego orzeczoną obok kary pozbawienia wolności grzywnę lub karę ograniczenia wolności. W aktualnym stanie praw-nym nie jest możliwe jednoznaczne rozwiązanie tego problemu, z wyjątkiem kary grzywny orzeczonej obok kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, w związku z tym zachodzi konieczność wprowadzenia do Kodeksu karnego przepisów okre-ślających warunki jednoczesnego zatarcia skazania na wszystkie orzeczone kary. Wykorzystu-jąc metodę formalno-dogmatyczną, opierającą się na analizie językowo-logicznej przepisów Kodeksu karnego, regulujących zatarcie skazania, zaproponowano rozwiązanie tych proble-mów, przyjmując, że zatarcie skazania następuje na mocy prawa z chwilą upływu okresu przewidzianego dla zatarcia skazania na karę pozbawienia wolności. Wyrażono pogląd, że co do zatarcia takiego skazania na mocy orzeczenia sądu zarówno kumulatywna grzywna, jak i kumulatywna kara ograniczenia wolności nie stanowią przeszkody do orzeczenia zatar-cia całego skazania. Jednocześnie zaproponowano, by dodać art. 107 § 5a k.k. w brzmieniu: „W razie skazania na podstawie art. 37b lub orzeczenia grzywny obok kary pozbawienia wol-ności, zatarcie skazania następuje z upływem okresów przewidzianych w art. 107 § 1, 4 i 4a”.
EN
The article discusses and evaluates changes in the institution of the expungement introduced by the Act of 20th February 2015 and Act of 11th March 2016. The most important change includes shortening the deadlines for expungement to a fine and restriction of liberty. Moreover nowadays all penal measures stated for life may be recognized executed. This solution allows erasing such conviction
EN
The present analysis aims to present the general standard of the ECtHR with regard to the creation and functioning of a register of criminals, especially sex offenders. The analysis attempts to answer the question of what requirements the state should meet in order to implement the ECtHR standard in this matter. For this reason, attention has been paid to the nature of the protection measure in question, the manner of its implementation, as well as the material scope and conditions of its application.
PL
Przedmiotowa analiza ma na celu przedstawienie ogólnego standardu ETPC w kwestii tworzenia i funkcjonowania rejestru przestępców, a szczególnie przestępców seksualnych. W analizie została podjęta próba odpowiedzi na pytanie, jakie wymogi powinno spełniać państwo, aby realizować standard ETPC w przedmiotowej kwestii. Z tego względu uwaga została zwrócona na charakter przedmiotowego środka ochrony, sposób jego realizacji, zakres przedmiotowy i przesłanki jego stosowania
PL
W niniejszym artykule autor rozważa, czy jest możliwe, mając na uwadze postanowienia artykułu 106 k.k., wykazywanie, że dana osoba nie ma nieskazitelnego charakteru, poprzez powoływanie się właściwego organu na zatarte skazanie. Jak stanowi powołany przepis, z chwilą zatarcia skazania uważa się je za niebyłe. Oznacza to, iż organy władzy publicznej nie mogą wywodzić żadnych skutków prawnych z faktu, że dana osoba została w przeszłości skazana, jeżeli to skazanie uległo już zatarciu. Oczywiście prawo nie może wymazać faktu, iż ktoś dopuścił się w przeszłości czynu nagannego i nielegalnego. Mając to na uwadze, powstaje pytanie, w jaki sposób wykazać, że dana osoba nie cechuje się nieskazitelnym charakterem, ponieważ dopuściła się w przeszłości czynu nagannego i nielegalnego, bez powoływania się na prawomocne skazanie, które uległo już zatarciu.
EN
In this article, the author considers the problem of whether it is possible, with regard to the resolution of Article 106 of the Polish Penal Code, to prove that someone is not a person of impeccable character by using an expunged criminal record as evidence. As this article claims, from the moment of its expungement, the conviction is considered non-existent. It means that the organs of public authority cannot draw any legal consequences from the fact that someone had been convicted in the past if the sentence is already expunged. But the law cannot obliterate the fact that someone had done, in the past, something reprehensible. The question is how to prove that someone is not a person of impeccable character because he or she had done something reprehensible and illegal, without pointing out that this person was validly sentenced in the past, if their criminal record has already been expunged.
EN
Under Polish law a person applying for a firearms license (the author uses the example of a person applying for a firearms license for hunting purposes) is obliged to attach thereto medical and psychological certificates confirming that an applicant may bear a firearm. These certificates may be challenged on appeal by the competent police authority, only on the grounds of an expunged conviction. Police authority can legally state that such conviction itself implies a defectiveness thereof, despite the lack of any other allegations, evidence or information that the candidate should not keep and bear a firearm. According to the law, an expunged conviction should not have any negative legal consequences, the record of the sentence is deleted from the register of offenders, and such conviction shall be considered void. Based on the current jurisprudence, the author discusses the problems of the current wording of the legal provisions, shows possible abuses, indicates the violation of the institution of expungement and proposes changes to the provisions that could reduce the problems mentioned in the article.
PL
Zgodnie z polskim prawem osoba ubiegająca się o pozwolenie na broń (autor posługuje się przykładem sprawy osoby ubiegającej się o pozwolenie na broń myśliwską do celów łowieckich) musi wraz z wnioskiem przedłożyć orzeczenia lekarskie i psychologiczne, które stwierdzają, że może ona dysponować bronią. Orzeczenia takie mogą zostać zakwestionowane w drodze odwołania przez właściwego komendanta wojewódzkiego policji, który jako podstawę odwołania wskaże wyłącznie fakt zatartego skazania i będzie z tego wywodził rzekomą wadliwość orzeczeń, mimo braku posiadania jakichkolwiek innych zarzutów, dowodów lub informacji o tym, że kandydat nie powinien mieć broni. Zgodnie z prawem zatarte skazanie nie rodzi negatywnych skutków prawnych, wpis o skazaniu usuwa się z rejestru skazanych, a samo skazanie uznaje się za niebyłe. Autor na podstawie aktualnego orzecznictwa omawia kwestie płynące z obecnego brzmienia przepisów, pokazuje możliwe nadużycia, wskazuje na naruszenie instytucji zatarcia skazania oraz proponuje zmiany w przepisach, które mogłyby ograniczyć poruszone w artykule problemy.
PL
Autor komentuje w formie co do zasady aprobującej glosy treść wyroku Sądu Najwyższego z dnia 22 czerwca 2017 r., sygn. akt IV KK 189/17. Na tle tej glosy przedstawia zmiany legislacyjne, jakie zaszły w ostatnim czasie odnośnie do art. 76 k.k., który stanowił główną podstawę rozstrzygnięcia. Omówiona zostaje wzajemna relacja tego przepisu z art. 108 k.k., na przestrzeni zmian nowelizacyjnych, poglądy doktryny i orzecznictwa w tym zakresie. Podjęty zostaje również problem możliwości objęcia wyrokiem łącznym kary pozbawienia wolności orzeczonej z warunkowym zawieszeniem jej wykonania po zakończeniu okresu próby i upływie terminu, o którym mowa w art. 75 § 4 k.k.
EN
The author comments in the form of an approving commentary the content of the verdict of the Supreme Court of 22 June 2017, Ref. No. IV KK 189/17. Against this backdrop, he presents the recent legislative changes on Article 76 of the Criminal Code, which was the main legal basis for the decision. The reciprocal relation of this provision and Art. 108 of the Criminal Code is discussed. Within the scope of the amendments, the views of the doctrine and the case law are discussed. The problem of the possibility of taking in aggregate sentence imprisonment with conditional suspension of punishment after the end of the probation period and the expiry of the period referred to in Art. 75 § 4 of the Criminal Code is discussed.
7
Content available remote

Kara mieszana w polskim prawie karnym

58%
PL
Kara mieszana, wprowadzona nowelizacją Kodeksu karnego z 20 lutego 2015 r. jest nową propozycją ustawodawczą, mającą wypełnić istotną funkcję w systemie środków reakcji na przestępstwo. Polega ona na połączeniu dwóch kar – kary pozbawienia wolności w wysokości od 1 do 3 miesięcy przy skazaniu za występki zagrożone karą do 10 lat pozbawienia wolności lub 6 miesięcy pozbawienia wolności, gdy występek jest zagrożony karą pozbawienia wolności przekraczającą 10 lat, z karą ograniczenia wolności od 1 miesiąca do lat 2. Powstał problem istoty tego rodzaju środka penalnego. Autorka przyjmuje i uzasadnia, że kara mieszana, chociaż jest kombinacją różnorodzajowych kar, jest jednolitą karą, mającą własną treść i cele. Wskazuje również na wątpliwości, które zrodziło wprowadzenie kary mieszanej i na potrzebę ustawowego uregulowania wyraźnych luk w jej normatywnym modelu.
EN
The mixed punishment was introduced into the Penal Code by the amendment of February 20, 2015. This is a new legislative proposal, designed to play an important role in the system of reaction to a crime. It is based on a combination of the two criminal penalties of deprivation of freedom ranging from 1 to 3 months at sentencing for misdemeanors punishable by up to 10 years in prison or six months of deprivation of freedom when the offense is punishable by deprivation of freedom exceeding 10 years with the penalty of restriction of freedom of 1 month to 2 years. A problem arose as to the substance of such a penal measure. The author accepts that the mixed punishment, although it is a combination of different penalties, is consistent punishment, having its own content and goals.
RU
Смешанное наказание ввели изменением Уголовного кодекса oт 20 февраля 2015 гoда. Является оно новым законопроектом, направленным, чтобы выполнить важную роль в системе мер реакции на преступления. Состоит oн из сочетании двух видов наказания - лишение свободы от 1 до 3 месяцев, при вынесении приговора в связи с действиями, которое подлежат наказанию до 10 лет лишения свободы или лишение свободы на 6 месяцев, если преступление наказывается лишением свободы на срок, превышающий 10 лет, с наказанием ограничения cвободы от 1 месяца до 2 лет. Появилась проблема характерa этой меры. Автор принимает и оправдывает, что смешанное наказание, хотя является комбинацией различных наказаний, является равномерным наказанием, имея свое собственное содержание и цели. Указывает на сомнения, которые возникли после введения этого наказания, и необходимость законодательного регулирования четких пробелов в нормативной модели.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.