Search results

1

Ojca Bernarda Łubieńskiego zawierzenie Bogurodzicy

100%

Piech S.

Folia Historica Cracoviensia

|

1996

|

vol. 3

EN

The article takes a closer look at the life and work of Father Bernard Łubieński (1846–1933) on the 150th anniversary of his birthday.

PL

W 150 rocznicę urodzin autor podejmuje próbę studiów nad życiem i dziełem o. Bernarda Łubieńskiego (1846 - 1933).

2

Miłość większa niż śmierć w doświadczeniu mistycznym św. siostry Faustyny

84%

Chmura M. N.

Polonia Sacra

|

2018

|

vol. 22

|

issue 3(52)

29-57

PL

Obchody 80-lecia śmierci św. siostry Faustyny Kowalskiej, polskiej świętej, inspirują do pochylenia się nad jej duchową spuścizną, jaką pozostawiła w Dzienniczku, pisanym przez ostatnie cztery lata swego życia. Jawi się nam jako apostołka Bożego miłosierdzia, inspiratorka ruchu apostołów Bożego miłosierdzia, obejmującego wszystkie kontynenty, mistyczka i mistrzyni życia duchowego. Jej doświadczenie Boga miłosierdzia daje nowe spojrzenie także na człowieka w kontekście jego umierania, śmierci i wieczności. Siostra Faustyna pozostaje ciągle wiarygodnym świadkiem, a zarazem niedościgłym wzorem zawierzenia Bogu, który nieustannie pochyla się nad człowiekiem. Jej Dzienniczek to dobra szkoła uwielbienia Boga w jego miłosierdziu i przygotowania się do spotkania z Nim w godzinie śmierci.

EN

Celebration of the 80th anniversary of the death of saint sister Faustina Kowalska, the Polish saint, inspire us to take a closer look at her spiritual heritage she left in the Diary, written during the last four years of her life. She appears to us as an apostle of the Divine mercy, as the inspirer of the movement of the apostles of Divine mercy, embracing all continents, as the mystic and the master of spiritual life. Her experience of God of mercy gives a new look also to a man in the context of his dying, death and eternity. Sister Faustina is still a reliable witness, and at the same time an unattainable model of entrusting to God, who constantly bends over a man. Her Diary appears as a good school of praising God in His mercy and preparing to meet Him at the hour of death.

3

Teologia modlitw maryjnych Jana Pawła II

84%

Warzeszak J.

Teologia w Polsce

|

2021

|

vol. 15

|

issue 2

33-79

EN

The author of this article analyzes the theology present in several dozen Marian prayers that John Paul II prayed in Rome, Italy and in various Marian shrines around the world. The author points out that a specific Mariology has been preserved in them; on onehand, very theologically rigorous, based on biblical and theological foundations, and on the other hand, tinged with love, piety and childlike devotion. All Mariological dogmas are recalled, although God’s motherhood and motherhood towards the Church are most frequently invoked. It is therefore a well-founded Mariology, though not abstract, distant from an being, but one that motivates action, prayer, contemplation, moral and pastoral effort, and filial love for the heavenly Mother. It is also Mariology practiced in a way in the context of experienced matters and problems, and therefore extremely existential, as evidenced by the requests addressed to “our Mother” for support in life’s difficulties. The entrustments made by the pope in various shrines or in front of the icons or statues of the Mother of God were undoubtedly intended to leave the local people under the protectionof the Mother of God. They also had educational significance: they taught to pray to Our Lady, to call upon Her help, to ignite among the people love for Her. It is not necessary to show how his Marian attitude had a profound effect on Marian devotion in the universal Church and in every local Church he visited.

PL

W artykule dokonano analizy teologii obecnej w kilkudziesięciu modlitwach maryjnych, które Jan Paweł II odmówił w Rzymie, we Włoszech i w różnych sanktuariach maryjnych na świecie w czasie swych pielgrzymek. Autor wskazuje, że zachowała się w nich specyficzna mariologia – z jednej strony bardzo rygorystyczna teologicznie, oparta na podstawach biblijnych i teologicznych, a z drugiej strony zabarwiona miłością, pobożnością, synowskim oddaniem. Przywołane są wszystkie dogmaty mariologiczne, choć najczęściej Boże macierzyństwo oraz macierzyństwo wobec Kościoła. Jest to zatem mariologia dobrze uzasadniona, choć nie abstrakcyjna, odległa od człowieka, lecz taka, która pobudza do działania, do modlitwy, do kontemplacji, do wysiłku moralnego, duszpasterskiego, do miłości synowskiej wobec Matki niebieskiej. Jest to też mariologia niejako uprawiana w kontekście przeżywanych spraw i problemów, a więc niezwykle egzystencjalna, o czym świadczą kierowane do „naszej Matki” prośby o wsparcie w trudnościach życiowych. Zawierzenia, jakich papież dokonywał w poszczególnych sanktuariach czy przed ikonami lub statuami Najświętszej Maryi Panny, miały zapewne na celu także pozostawienie miejscowego ludu pod Jej opieką. Miały też znaczenie wychowawcze, apostolskie: uczyły modlić się do Matki Bożej, wzywać Jej pomocy, zapalać miłość do Niej wśród ludu. Nie potrzeba wykazywać, jaki ta jego postawa miała ogromny wpływ na pobożność maryjną w Kościele powszechnym i w każdym lokalnym, który odwiedzał.

4

Wychowanie a wolność. Próba wglądu w myślenie pedagogiczne Józefa Tischnera

84%

Wrońska K.

Paedagogia Christiana

|

2018

|

vol. 1/41

97-115

PL

Tekst pisany z perspektywy pedagogiki filozoficznej jest próbą wglądu w myślenie pedagogiczne jednego z filozofów wolności – Józefa Tischnera. Autorka stawia przed sobą zadanie wydobycia i odczytania ze źródłowych tekstów i wypowiedzi Tischnera znaczeń i sensu, jakie nadaje on wychowaniu i nauczaniu. Ma to służyć dwóm celom. Pierwszy z nich odpowiada na zapotrzebowanie pedagogiki, która szuka filozoficznych uzasadnień dla podejmowanej działalności pedagogicznej. Drugi cel ściślej wiąże się z zapotrzebowaniem filozofii; chodzi o sprawdzenie, w jaki sposób refleksja pedagogiczna wkomponowuje się w koncepcję filozoficzną autora Myślenia według wartości oraz co do niej wnosi. Uściślając ten drugi cel, Autorka chce szukać odpowiedzi na pytanie: czy pedagogia Tischnera jest konsekwentną aplikacją jego filozofii wolności, czy może tę filozofię poszerza i uzupełnia o aspekt pedagogiczny, niewidoczny z perspektywy samej filozofii.

EN

The text written from the perspective of philosophical pedagogy is an attempt to understand the pedagogical thought of one of the philosophers of freedom – Józef Tischner. The author poses the task of extracting the meanings and sense present in Tischner’s source texts and statements he gives to education and instruction. It serves two purposes. The first one responds to the needs of pedagogy, which seeks philosophical justifications for undertaken pedagogical activity. The second one is more closely related to the need of philosophy; it is about checking how the pedagogical reflection fits into the philosophical concept of the author of “Thinking by values” and what it brings to it. By specifying the second goal, the author wants to look for the answer to the question: is Tischner’s pedagogy a consistent application of his philosophy of freedom, or does it extend this philosophy and supplement it with pedagogical aspect, invisible from the perspective of philosophy itself.

5

Religacja jako przejaw emanacji Boga. Filozofia Xaviera Zubiriego (1898–1983)

83%

Niziński R. S.

Logos i Ethos

|

2017

|

vol. 44

89-113

6

Retrieving the Mystical Dimension in Ecumenism

67%

Berry J. A.

Roczniki Teologiczne

|

2017

|

vol. 64

|

issue 7: Teologia ekumeniczna

137-156

EN

In our present times, a search for widespread certainty over a sound understanding of ecumenism must be acknowledged. While questions on the vision for communion among the Christian churches or on the commitment to witness and to social justice are more than justified, the appeal to “turn to God” reverberates strongly throughout the witness of (ecumenical) prophets today as it did in the past. Although a real process of entering into spiritual communion with one another takes time to happen until it becomes real and visible, ecumenism must continually start afresh from God. Ecumenism is above all God’s will that “all may be one” (John 17:21). All human efforts in the ecumenical movement are to find their origin and inspiration from God alone. The aim of this paper is a modest one. It seeks to place all ecumenical discourse in the light of the mystery of God who is the source of communion. In this light, recent discourse on reception, recognition, and spirituality should be grounded in God’s very nature and call to become one in him. This article features four main steps: 1. to contextualise the quest for Christian unity in postmodern times, 2. to emphasise the necessity of a relationship between ecumenism and Christian mysticism, 3. to learn from central concepts of the mysticism of the Church Fathers, and 4. to reconfigure ecumenism on prayer, trust and hospitality.

PL

Dla adekwatnego obrazu dzisiejszego ekumenizmu należy przyjąć fakt szeroko rozpowszechnionej niepewności. Chociaż kwestie poszukiwania wspólnoty między Kościołami chrześcijańskimi czy też zobowiązania do świadectwa i do sprawiedliwości społecznej są bardziej niż uzasadnione, wołanie o „zwrócenie się do Boga” odbija się mocno w świadectwie proroków (ekumenicznych) dzisiaj, tak jak to było w przeszłości. Podczas gdy proces wchodzenia w duchową wspólnotę z innymi wymaga czasu, aż stanie się ona rzeczywista i widzialna, ekumenizm musi zacząć swą odnowę od Boga. Jest przede wszystkim Bożą wolą, aby „wszyscy byli jedno” (J 17,21). Wszystkie wysiłki podejmowane w ruchu ekumenicznym muszą znajdować swój początek i inspirację jedynie w Bogu. Cel artykułu jest nakreślony umiarkowanie. Chociaż istotne jest rozważanie zagadnień ekumenicznych, równie konieczne jest umiejscowienie wszystkich tych rozważań w świetle Boga jako źródła ekumenizmu. Powinien być to motyw przewodni artykułu. W recepcji, uznaniu i duchowości jest coś więcej. Artykuł przedstawia trzy główne kroki: 1. kontekstualizację poszukiwania jedności chrześcijan w epoce postnowoczesnej, 2. podkreślenie konieczności zależności między ekumenizmem i mistycyzmem chrześcijańskim, 3. uczenie się z kluczowych koncepcji mistycyzmu Ojców Kościoła, 4. zwrócenie ekumenizmu ku modlitwie, zawierzeniu i gościnności.

Refine search results

1 Folia Historica Cracoviensia

1 Logos i Ethos

1 Paedagogia Christiana

1 Polonia Sacra

1 Roczniki Teologiczne

1 Teologia w Polsce

1 2022

2 2018

2 2017

1 1996

1 Berry J. A.

1 Chmura M. N.

1 Niziński R. S.

1 Piech S.