Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  zbiorowe prawo pracy
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Currently, there is no clear definition valid throughout Europe that makes a clear distinction between genuine self-employed workers who work independently of a contractor and false self-employed workers. The 2006 ILO Recommendation takes a broad approach to the concept of “employment relationship” to enable action to be taken against false self-employment. In determining whether an employment relationship exists, the primary focus should be on the facts of the worker’s activity and remuneration, regardless of how the relationship is characterised in the contract. The EU’s so-called autonomous definition of a worker, as established by the CJEU, contains three main criteria to establish the existence of an employment relationship: whether the person performing the work acts under direction, the nature of the work (e.g. whether it is real, effective and regular) and whether remuneration is received for the work. Recent judgments of the CJEU lead to the conclusion that such a definition should be applied in all Member States in order to guarantee the effectiveness of employment law directives. This line of interpretation is further reinforced by the reference to the autonomous definition of worker in Directive 2019/1152 z on transparent and predictable working conditions in the European Union. The aim of the publication is to reflect on whether the application of this definition would mean that individual and collective labour law rights would also be extended to the ostensibly self-employed.
PL
Obecnie nie istnieje jednoznaczna definicja obowiązująca w całej Europie, która wprowadzałaby wyraźne rozróżnienie między osobami rzeczywiście samozatrudnionymi, które pracują niezależnie od kontrahenta, a osobami fałszywie samozatrudnionymi. W zaleceniu Międzynarodowej Organizacji Pracy z 2006 r. przyjęto szerokie podejście do pojęcia „stosunek pracy”, aby umożliwić podjęcie działań przeciwko fałszywemu samozatrudnieniu. Przy określaniu, czy istnieje stosunek pracy, należy przede wszystkim skupić się na faktach dotyczących działalności i wynagrodzenia pracownika niezależnie od tego, jak stosunek ten jest scharakteryzowany w umowie. Unijna tzw. autonomiczna definicja pracownika, ustalona przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zawiera trzy zasadnicze kryteria mające na celu ustalenie istnienia stosunku pracy, tj.: czy osoba wykonująca pracę działa pod kierownictwem, jaki jest charakter pracy (np. czy jest ona rzeczywista, efektywna i regularna) oraz czy za pracę otrzymuje się wynagrodzenie. Wydawane w ostatnim czasie przez TSUE wyroki prowadzą do wniosku, że taka definicja powinna być stosowana we wszystkich krajach członkowskich, aby zagwarantować skuteczność działania dyrektyw z zakresu prawa pracy. Ten kierunek interpretacji wzmacnia dodatkowo odwołanie się do autonomicznej definicji pracownika w dyrektywie 2019/1152 w sprawie przejrzystych i przewidywalnych warunków pracy w Unii Europejskiej. Celem opracowania jest refleksja nad tym, czy stosowanie tej definicji oznaczałoby objęcie uprawnieniami z zakresu indywidualnego i zbiorowego prawa pracy także osób pozornie samozatrudnionych.
EN
The principle of equal treatment between the social partners refers to the relations within a group: between employers’ organizations, or between trade unions. It is recognised as a principle equal treatment of workers and employers regarding the freedom of coalition. ILO Freedom of Association Committee considers the principle of equal treatment between the social partners as one of the aspects of freedom of association. Representativeness is the organisation's right to represent the rights and interests of a group of employers or employees, giving the organization (organizations) exclusivity or priority in performing this function. Criteria for determining representativeness should be objective and predetermined, so as to avoid bias or abuse. In relation to trade union organizations, there are no uniform criteria for representativeness for all the aspects of its activity. The principle of equal treatment between the social partners and the principle of representativeness are opposed. Application of the principle of representativeness prevents equal treatment of all trade union organizations. The collision of principles is ultimately always the collision of values, and the procedure of balancing and restricting the use of one of them in accordance with the principle of proportionality aim to alleviate incompatibility of values relevant to the case.
PL
Zasada równego traktowania partnerów społecznych odnosi się do relacji zachodzących w ramach danej zbiorowości pomiędzy organizacjami pracodawców lub pomiędzy poszczególnymi związkami zawodowymi. Ujmowana jest także jako zasada równouprawnienia czy równorzędnego traktowania pracowników i pracodawców w zakresie wolności koalicji. Komitet Wolności związkowej MOP postrzega zasadę równego traktowania partnerów społecznych jako jeden z aspektów wolności zrzeszania się. Reprezentatywność oznacza uprawnienie organizacji do reprezentowania praw i interesów określonej grupy pracodawców lub pracowników, dające tej organizacji (organizacjom) wyłączność lub pierwszeństwo w wykonywaniu tej funkcji. Kryteria ustalania reprezentatywności powinny mieć charakter obiektywny i wcześniej ustalony tak, aby uniknąć stronniczości czy nadużyć. W odniesieniu do organizacji związkowych brak jest jednolitych kryteriów reprezentatywności dla wszystkich przejawów aktywności organizacji związkowych. Zasada równego traktowania partnerów społecznych i zasada reprezentatywności mają charakter przeciwstawny. Zastosowanie zasady reprezentatywności uniemożliwia równe traktowanie wszystkich organizacji związkowych. Kolizja zasad to ostatecznie zawsze kolizja wartości, a procedura ważenia i ograniczenie zastosowania jednej z nich zgodnie z zasadami proporcjonalności ma służyć znoszeniu niezgodności wartości istotnych dla danego przypadku.
PL
Autorka poddaje analizie aktywność Trybunału Konstytucyjnego w sprawach z zakresu zbiorowego prawa pracy. Przez 25 lat swojego istnienia Trybunał Konstytucyjny wydał wiele orzeczeń dotyczących tego obszaru. Sprawy poruszane w orzeczeniach Trybunału dotyczą w szczególności wolności zrzeszania się w związkach zawodowych i organizacjach pracodawców, uprawnień związków zawodowych, równości i reprezentatywności związków zawodowych, układów zbiorowych pracy oraz innych autonomicznych źródeł prawa pracy, informowania i konsultowania pracowników oraz wielu innych kwestii z zakresu zbiorowego prawa pracy. Autorka opisuje w szczegółach każdy z tych obszarów aktywności Trybunału. W szczególności liczne orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego dotyczą różnego rodzaju uprawnień związkowych – uprawnienia do opiniowania projektów aktów prawnych czy prawa zgłaszania wniosków do Trybunału Konstytucyjnego. Zgodnie z art. 191 ust. 1 pkt 4 Konstytucji ogólnokrajowe organy związków zawodowych oraz ogólnokrajowe władze organizacji pracodawców mają prawo wystąpienia do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem o zbadanie zgodności aktu normatywnego z Konstytucją, jeżeli dany akt normatywny dotyczy spraw z obszaru ich działalności. Przegląd orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w obszarze zbiorowego prawa pracy dokonany przez autorkę pokazuje, że stanowi ono istotną część całego dorobku orzeczniczego Trybunału.
PL
Artykuł poświęcony jest problematyce zrzeszania się w związkach zawodowych osób zatrudnionych na podstawach cywilnoprawnych. W szerokim zakresie tego rodzaju uprawnienia wprowadziła nowelizacja z 5 lipca 2018 r. do ustawy o związkach zawodowych. Odnosi się ona zarówno do zatrudnionych na podstawie umów z kodeksu cywilnego, jak i samozatrudnionych. Ponadto w artykule omówiono niektóre aspekty statusu działaczy związkowych świadczących pracę na podstawach cywilnoprawnych.
EN
The article is devoted to the issue of the coalition in trade unions of persons employed on civil law basis. The notion of civil law employment may be understood in different ways. In the narrow interpretation (sensu stricto) it refers only to individuals who perform work under civil law agreements, such as a contract of mandate or an agreement on the provision of services. In the wider sense (sensu largo), one might also add performing work by self-employed persons (b2b). Moreover, the article discusses some aspects of the status of trade union officials performing work on a civil law basis.
EN
The feature of the Polish protection of employees is both the vertical and horizontal binding force. The vertical dimension stems from the rights and duties constituted in domestic legal norms being addressed to all of its addressees. These norms, on the other hand, may take on a horizontal dimension since their specification may be the subject of detailed regulations such as normative collective agreements being a basis for seeking redress, concluded by a trade union and an employer. They may thus be the subject of normative content of collective labour agreements, work regulations and separate collective agreements.
PL
Cechą charakterystyczną polskiej ochrony osób zatrudnionych jest zarówno wertykalny, jak i horyzontalny charakter obowiązywania. Wymiar wertykalny wynika z faktu, że prawa i obowiązki ustanowione w normach prawa na poziomie krajowym adresowane są do wszystkich jego adresatów. Z kolei te normy mogą przybrać wymiar horyzontalny, gdyż ich skonkretyzowanie może być przedmiotem szczegółowych regulacji, jakimi są porozumienia zbiorowe o charakterze normatywnym, a więc stanowiącymi podstawę do dochodzenia roszczeń, zawieranymi przez związek zawodowy i pracodawcę. Mogą być zatem przedmiotem treści normatywnej układów zbiorowych pracy, regulaminów pracy czy odrębnych porozumień zbiorowych.
EN
Based on Article 21 sec. 3 Act on Trade Unions, collective labor agreements may be concluded for persons performing paid work on a basis other than an employment relationship. This paper presents the legal problems associated with concluding collective agreements for non-employees. They relate in particular to the application of the Labor Code on collective agreements for employees.
PL
Na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy o związkach zawodowych mogą być zawierane układy zbiorowe pracy dla osób wykonujących pracę zarobkową na innej podstawie niż stosunek pracy. Artykuł ten przedstawia problemy prawne, jakie wiążą się z zawieraniem układów zbiorowych dla niepracowników. Odnoszą się one zwłaszcza do stosowania przepisów kodeksu pracy o układach zbiorowych dla pracowników.
7
Publication available in full text mode
Content available

POLISH REPORT ON STRIKES

80%
EN
The purpose of this report is to explain is to present collective labour law in the broad political, economic, social and legal context. Although this analysis deals with strikes in Poland between the Great Wars, socialist Poland and the current third Polish Republic this study tries to explain an importance of statutory regulations of the right to strike as well as the right to organize strikes both in the capitalist system (1918-1939), at the beginning of the last decade of social Poland (1981-1989) and after the both political and economic changes had been introduced (since June 1989 until now). The Author must admit, though, he did not try to identify labour law as a political subject rather than a really legal one. He was under the obligation imposed by the German-Israeli leading team of the world wide research network to provide the most comprehensive respondes to the questions posed.
PL
Celem tego raportu jest prezentacja współczesnego zbiorowego prawa pracy w szerokim kontekście politycznym, gospodarczym, społecznym i prawnym. Chociaż autor analizuje sytuację „strajkową” w Polsce w dwudziestoleciu międzywojennym, w Polsce „ludowej”, jak również po roku 1989, jest to przede wszystkim studium na temat strajków przedstawia rolę i znaczenie ustawodawstwa dotyczącego prawa do strajku i prawa do organizowania strajków w systemie kapitalistycznym w Polsce, w początkach ostatniej dekady socjalizmu, jak również po dokonaniu zmian ustrojowych i gospodarczych w czerwcu 1989 r. Autor musi jednak zaznaczyć, iż nie próbował identyfikować zbiorowego prawa pracy jako dyscypliny z dziedziny nauk politycznych, a nie prawa. Był natomiast zobowiązany do udzielenia odpowiedzi na pytania postawione przez niemiecko-izraelskie kierownictwo grupy badawczej, w której uczestniczył.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.