Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 9

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  zen
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Historia ceremonii herbacianej w Japonii

100%
Sokołowski M.
Estetyka i Krytyka
|
2014
|
issue 4(35)
171-203
XX
Tea Ceremony is something extremely complex and simple at the same time. On one hand, it can be regarded as an expression of philosophy, spirituality, culture and aesthetics of the Far East, can be analyzed through the lens of Zen Buddhism, also indirectly through Taoism that contributed to its development, it can be positioned in the Chinese and Japanese culture and history. This is also a stringent ceremonial with lots of extremely detailed and precise rules and principles. On the other hand – it remains a simple common activity of drinking tea in an atmosphere of friendliness and harmony, being also very universal and natural. On one hand, it is a sophisticated art, on the other – an overall way of life. The complexity does not exclude simplicity, when the simplest appears to be the most difficult. Zen and the tea ceremony are connected by the belief in the possibility of reaching a deep dimension of everyday life and finding depth in what is ordinary. Both in Zen and in Tea Ceremony, more important than the closed system of rules are few hints and own practice – it is not possible to reach their core through words or through theory. Tea Ceremony in the spirit of Zen teaches stretching for Excellence, were the experience of the "here and now" enables reaching of happiness, unconditioned of fulfillment of desires - in this sense, it remains valid and alive regardless of existing etiquette, forms, methods of teaching, interpretation.
2
Publication available in full text mode
Content available

Maciej BARWACZ, Estetyka Życia – wspólne obszary nietzscheańskiej filozofii oraz przekazów buddyzmu zen

100%
Barwacz M., Pyznar K.
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
|
2013
|
vol. 3
|
issue 2
533-537
3

Problem relatywizowania pojęć w Daisetza Teitaro Suzukiego anglojęzycznym opisie zenu

71%
Rucki M.
Roczniki Teologiczne
|
2016
|
vol. 63
|
issue 9: Teologia fundamentalna i religiologia
125-142
EN
This article claims that the Western notions of religion, spirituality, faith and soul are originally reinterpreted by D.T. Suzuki. In this respect his work is a perfect example of the problem of relativization of the religious notions, which is specific to religious comparative studies. The relativization, which consist of shifting the meanings of the designations, goes in three directions in Suzuki’s texts. First, he uses the terms in their metaphorical senses. Secondly, he uses them in relation to zen in a very general and unclear manner. However, in these cases they seem to be reminiscent of their original shape. Thirdly, Suzuki gives new meaning to Western ideas by linking them, directly or indirectly, with the main problem of zen and Buddhism, which is called ignorance. Suzuki interprets ignorance in an epistemological frame as a false knowledge based on differentiation. The zen practice aims to overcome this kind of knowledge and zen goal (satori) is a realization of this overcoming. For Suzuki, religion and spirituality are closely connected to the problem of the Buddhist ignorance. Initially, religion means awareness of the differentiation drama and the will to overcome it. Then religion is the liberation from ignorance and the fruits which this liberation brings. Spirituality is also an aspect of the fight against ignorance. Everything that concerns overcoming of the knowledge based on differentiation is spiritual. Suzuki calls spirituality wisdom which does not distinguish. Suzuki also interprets the terms “faith” and “soul” in relation to the drama of ignorance or differentiation knowledge. He uses these terms in multiple and varied ways. This article shows that the relativization of the religious notions can be a grave weak point in religious studies. When Suzuki states that zen is a religion or spirituality, he understands these terms in the context of ignorance and overcoming ignorance.
PL
Artykuł pokazuje, że zachodnie pojęcia religii, duchowości, wiary i duszy są w oryginalny sposób reinterpretowane przez Daisetza Teitaro Suzukiego. W tym względzie prace japońskiego uczonego są doskonałym przykładem problemu relatywizacji pojęć, szczególnie obecnego w studiach porównawczych nad religiami. Relatywizacja pojęć, czyli zmiana znaczeń zapożyczonych nazw, dokonywana była przez Suzukiego trojako. Po pierwsze, czasem autor stosował te terminy w sensie całkowicie przenośnym. Po drugie, nie definiując ich bliżej, używał ich w odniesieniu do zenu w bardzo ogólnej, a zatem i niejasnej formie (wtedy jednak wydają się one właśnie najbliższe ich pierwotnym sensom). Po trzecie, pojęciom Zachodu nadawał nowe znaczenia, łącząc je wprost lub pośrednio z podstawowym dla zenu problemem, który nazywany jest w buddyzmie ignorancją. Suzuki opisuje ignorancję epistemologicznie, jako błąd poznania rozróżniającego. Praktykowanie zenu zmierza do pokonania tego poznania, a satori (oświecenie) jest tego realizacją. Pojęcia religii i duchowości są u Suzukiego w sposób istotny złączone z kwestią ignorancji. Religia to na początku świadomość dramatu poznania rozróżniającego i pragnienie jego pokonania, a następnie samo przezwyciężenie rozróżniania i tego owoce. Duchowość także łączy Suzuki z pokonaniem ignorancji. Duchowe jest wszystko, co dotyczy uwolnienia się od poznania polegającego na rozróżnianiu, a sama duchowość to nierozróżniająca mądrość. Również terminy „wiara” i „dusza” są interpretowane przez Suzukiego w kontekście dramatu poznania rozróżniającego i użyte w kilku, czasem bardzo odmiennych znaczeniach. Przedstawione w artykule analizy pokazują, że relatywizacja pojęć może stanowić duże zagrożenie dla studiów religiologicznych. Jeśli Suzuki nazywa zen religią i duchowością, to podstawą rozumienia przez niego tych pojęć jest problem i pokonanie ignorancji.
4
Publication available in full text mode
Content available

Przezwyciężanie strachu przed śmiercią w zenie - argumentacja Daisetza Teitaro Suzukiego i dyskusja nad nią

71%
Rucki M.
Analiza i Egzystencja. Czasopismo Filozoficzne
|
2018
|
vol. 43
65-81
EN
Studying the relationship between zen and kendō, Daisetz Teitaro Suzuki very often expressed the assertion that zen helps the swordsman to overcome the fear of death. The article, in its first part, presents the arguments which were used by Suzuki to justyfiy his conviction. Suzuki’s argumentation says first of all that the Buddhist enlightenment (satori), as the transgression of all differentiations, can help to overcome the fear of death, because it naturally eliminates the difference between life and death. Second part of the article shows how Brian Victoria, in his famous book Zen at War, refers to Suzuki’s argumentation. As Victoria’s opinion is not based on the philosophical ground, therefore the remaining part of the article tries to critically examine Suzuki’s argumentation, taking to account the full epistemological doctrine of enlightenment, which beside the transgression of differentiation aspect has also an affirmation of differentiation character.
5

Obraz edukacji w Wietnamie

63%
Zieliński P.
Pedagogika Społeczna
|
2013 (R. XII)
|
issue 1(47)
105 - 122
PL
Praca zawiera syntetyczny obraz edukacji w Wietnamie od czasów starożytnych po współczesne i uwzględnia najnowszą dostępną literaturę przedmiotu. Na krótko zarysowanym tle rozwoju historycznego i kulturowego kraju dokładniej zaprezentowano trzy systemy oświatowe, które wyodrębniły się w Wietnamie: feudalny, kolonialny oraz ludowy. W każdym w nich w jakimś stopniu znalazły swoje odbicie oddziaływania trzech wielkich systemów filozoficzno-religijnych Dalekiego Wschodu: konfucjanizmu, taoizmu i buddyzmu zen. Ukształtowane w ten sposób wzory myślenia i kanony zachowania Wietnamczyków można zaobserwować również współcześnie, nawet wśród rodzin i dzieci wietnamskich w Polsce oraz u dzieci z rodzin polsko-wietnamskich. Idący własną drogą transformacji ustrojowej Wietnam kładzie duży nacisk na system edukacji, zwiększając i różnicując liczbę szkół każdego szczebla oraz nakłady na oświatę. Postępująca demokratyzacja kraju czyni go coraz bardziej otwartym na wpływy kultury zachodniej, ale naraża tradycyjne wartości na dezintegrację. Wskazuje to na potrzebę ich pielęgnacji we współczesnej edukacji wietnamskiej, co zdaje się być dostrzegane przez decydentów.
EN
The work contains a synthetic picture of education in Vietnam from ancient to modern times and comprises the latest available literature of the subject. In the context of a briefly outlined historical and cultural development of the country, three educational systems that emerged in Vietnam have been presented: feudal, colonial and folk. In each of them, to some extent, one can find reflects of the influence of the three great philosophical-religious systems of Far East: Confucianism, Taoism and Zen Buddhism. Shaped in this way, patterns of thinking and canons of behaviour of the Vietnamese can also be found nowadays, even among Vietnamese children and families living in Poland and children in Polish-Vietnamese families as well. Following its own way of political transformation, Vietnam places a great emphasis on education system, increasing and diversifying number of schools on each educational level and financial expenditure on education. Proceeding democratization of the country makes it more and more open to influence of Western culture, but at the same time exposes traditional values to danger of disintegration. That points out the necessity of cultivation of them in contemporary Vietnamese education, which seems to be seen by the policy-makers.
6
Publication available in full text mode
Content available

Dōgena Fukan zazengi jako tekst ujawniający istotne rysy buddyjskiej praktyki

63%
Trochonowicz R.
Filozofia Chrześcijańska
|
2020
|
vol. 17
53-69
EN
The aim of this article is the presentation and relatively detailed analysis of the text written by the medieval monk Dogen entitled Fukan zazengi. This is one of the most important religious scriptures in the history of Japanese Buddhism and Buddhism in general, constituting the basic instructional manual within the wide Mahayana current. In the article I present the author’s view, which boils down to emphasizing the importance of independent meditation practice based on examples of former masters. At the same time, I emphasize the fi nal mystery of the actual practice itself and Dogen’s advice to reject the understanding of religious practice in terms of profi t and loss. The paper also touches the problem occurring within two versions of the discussed meditation instruction. The diff erences in the two texts are twofold, on the one hand, more or less signifi cant corrections throughout the whole text and on the other hand one fundamental change that determines the core of religious practice, which is, after all, a sine qua non of Buddhism. As I will try to prove, this change, contrary to appearances, is not as revolutionary as it might seem and both versions reveal the same secret of sitting meditation.
7
Publication available in full text mode
Content available

Nembutsu w interpretacji Daisetza Teitaro Suzukiego (1870-1966)

51%
Rucki M.
Nurt SVD
|
2014
|
issue 2
20-33
PL
Daisetz Teitaro Suzuki (1870-1966), znany głównie z publikacji na temat zenu, badał także japoński buddyzm sinsiu (jap. shin-shū). Pośród wielu tematów z obszaru sinsiu, szczególnie interesująca wydaje się jego interpretacja nembutsu, czyli pobożnego wzywania Buddy Amidy. Oryginalnym wkładem Suzukiego w dialog między zenem i sinsiu było usytuowanie rozważań w ściśle określonej perspektywie filozoficzno-religijnej. Uznając, że pierwotnie (ponadkulturowo) istnieje tylko jedno doświadczenie religijne i że doskonałym opisem tego doświadczenia jest psychologiczny proces akumulacji saturacji i eksplozji (w nurcie zenu wyraźnie widoczny w praktyce koanów), Suzuki dążył do wykazania, że ten właśnie proces rozwijany jest w nembutsu. Autor skupił się na jednym tylko rodzaju praktykowania nembutsu – tzw. nembutsu wokalnym. Ten rodzaj nembutsu pozwolił Suzukiemu na przedstawienie recytacji w formie realizowania kolejnych psychologicznych etapów: 1) skierowania umysłu na nowe tory; 2) dociekania; 3) identyfikacji i 4) samorealizacji. W swojej interpretacji nembutsu Suzuki zignorował wierzeniowy świat buddyzmu sinsiu. To odcinanie się od kulturowego wyrazu doświadczenia religijnego i pozostawanie tylko na poziomie uniwersalnej, beztreściowej psychologii wydaje się być głównym mankamentem jego analiz. Tendencyjne było też ograniczenie refleksji wyłącznie do nembutsu wokalnego.
EN
Daisetz Teitaro Suzuki (1870-1966), mostly known for his publications on Zen, studied also Japanese Shinshū (jap. shin-shū) Buddhism. Among the many topics in the area of Shinshū – his interpretation of nembutsu, or the pious call of Amida Buddha, seems particularly interesting. Suzuki’s original contribution to the dialogue between Zen and Shinshū was situating his contemplation in a strictly defined philosophical and religious perspective. Recognising the fact that originally (supra-culturally) there is only one religious experience and that the psychological process of accumulation of saturation and explosions (in the mainstream of Zen unmistakably evident in the Gong’an practice) is a perfect description of this experience – Suzuki sought to show that this particular process is developed in nembutsu. The present author focused on only one type of nembutsu practice – the so-called vocal nembutsu. This type of nembutsu allowed Suzuki to present the recitation in the form of implementing subsequent psychological phases: 1) directing the mind to new tracks, 2) investigations, 3) identification, and 4) self-realisation. In his interpretation of the nembutsu, Suzuki ignored the believed-in world of Shinshū Buddhism. This cutting-off from the cultural expression and remaining only at the level of universal, content-less psychology, seems to be the main drawback of his analysis. The limitation of reflection to the vocal nembutsu only – was also biased.
8
Publication available in full text mode
Content available

Face to Face: the Growth of the Self in Thomas Merton

51%
Jennings S. C. R.
Studia Nauk Teologicznych PAN
|
2020
|
issue 15
179-192
PL
Nieżyjący już mnich trapistów i płodny autor, Thomas Merton, intensywnie zajmowałsię jaźnią, a dokładniej mówiąc, pragnieniem uwolnienia się od tyranii jaźni, którą przyjął zaswoją tożsamość. Jego wczesne lata spędzone we Francji i Anglii naznaczone były poczuciemstraty i zwichnięcia. Po opuszczeniu Cambridge jego późniejsze życie w Ameryce(studiował w Columbia University) i decyzja o przyjęciu katolickiego chrztu w wieku 23 latdoprowadziły ostatecznie do złożenia przez niego ślubów zakonnych jako mnich cysterski.Przyjmując imię brat Louis, sądził, że pozostawił za sobą „świat” ze wszystkimi jegopokusami i nierozwiązanymi problemami. Tak mu się jednak tylko wydawało. Lata, którespędził jako trapista, doprowadziły do powstania bestsellerowej autobiografii, napisanejw posłuszeństwie swojemu opatowi i nawiązującej do wielu innych książek o naśladowaniuChrystusa. Porównanie tej publikacji z Wyznaniami św. Augustyna przyniosło Mertonowimiędzynarodową sławę właśnie pod dawnym nazwiskiem. Wyrażał zaniepokojenie „tymcieniem, tym sobowtórem, tym pisarzem, który [...] poszedł za mną do klasztoru... Niemogę go stracić”. Z czasem mnich zdał sobie sprawę – dzięki doświadczeniu, żarliwejlekturze Biblii, rozważań św. Augustyna i mistyków, a także pod wpływem procesu indywiduacjizapoczątkowanemu przez Junga, buddyzmu zen i innych – że „ja”, z któregopróbował uciec, było w rzeczywistości w dużej mierze „fałszywym ja”, napędzanym przezego. W niniejszym artykule autorka śledzi drogę Mertona, od jego dawnego „ja” do „jaautentycznego”, które znajduje się w Bogu, w transcendencji. Obsesja na tym punkcie,obecna w XXI w., sprawia, że badanie drogi Mertona do samodzielności staje się tymbardziej istotne. Pojawienie się „ja”, autopromocja, jaką dają media społecznościowei przykłady narcystycznych jednostek na stanowiskach władzy, ujawniają nieprawdziwośćżycia, w którym samoświadomość mylona jest z samorealizacją. Jak odkrył to Merton, jestto całkowicie błędny trop.
EN
The late Trappist monk and prolific author, Thomas Merton was intensely concerned with the self – or to be more precise, with a desire to break free from the tyranny of the self he took to be his identity. His early years in France and England were marked by a sense of loss and dislocation. After leaving Cambridge for Columbia, his subsequent life in America and decision to be baptised a Catholic at the age of 23 eventually led to his taking vows as a Cistercian monk. Given the name Frater Louis, the ‘world’ with all its temptations and unresolved issues had been left safely behind along with his old identity. Or so he thought. In fact, Merton’s years as a Trappist would lead to a best-selling autobiography written under obedience to his abbot with many more books to follow. Compared at the time of its publication to St Augustine’s Confessions, it would lead to his international renown as Thomas Merton. He voiced his disquiet over what he called ‘this shadow, this double, this writer who […] followed me into the cloister … I cannot lose him.’ In time, Merton came to the realisation through lived experience and his voracious reading of the Bible, St Augustine, the mystics, the individuation process propounded by Jung, Zen Buddhism and others that the ‘self’ he was trying to escape was, in fact, largely a ‘false’ self driven by the ego. This paper traces Merton’s journey from the that self to the authentic self which is found in God, in transcendence. Obsession with ‘the self’ as understood in the 21st century makes a study of Merton’s path to selfhood that much more vital. The advent of the ‘Selfie’, the self-promotion that social media affords and the examples of narcissistic individuals in positions of power gives the lie to lives where self-consciousness is confused with self-realisation. Nothing, as Merton discovered, could be further from the truth.    
9
Publication available in full text mode
Content available

UWIĘZIENI W KOLE SAMSARY. TWÓRCZOŚĆ SAMUELA BECKETTA W ŚWIETLE WYBRANYCH POJĘĆ FILOZOFII DALEKIEGO WSCHODU

45%
Gryszkiewicz A.
|
2019
|
vol. 24
|
issue 1
195-212
EN
The author confronts Samuel Beckett’s works with selected concepts of Eastern philosophy. The article expands previous research conducted by Piotr Dariusz Klimczak, contained in his thesis “Theatre of the Absurd. Thanathic Trilogy” and is based on the hypothesis that Beckett’s dramas and novels, as ones which arise on the existential philosophical discourse background, can in an indirect way transmit the basic doctrines of Buddhism and Hinduism, though not without some shifts to the original philosophical system. The author, unlike in Lidan Lin and Pavneet Kaur studies which consider Artur Schopenhauer as the main East West connecting link, locates the basis of his research in a three-person scheme, Beckett – Heidegger – Suzuki, according to which Eastern philosophy,especially the teachings of the Zen school, could reach Beckett as an echo of the influence of Heidegger’s ontology.
PL
W badaniach autorka zestawia twórczość Samuela Becketta z wybranymi koncepcjami filozoficznymi Dalekiego Wschodu. Artykuł nawiązuje do pierwszej tego rodzaju interpretacji w polskich badaniach beckettologicznych, którą zaproponował Piotr Dariusz Klimczak w pracy „Trylogia Tanatyczna Teatru Absurdu”. Autorka stawia tezę, że proza i dramaty Becketta, jako te, które wyrosły na tle dyskursów egzystencjonalnych, są w stanie w niebezpośredni sposób „przewodzić” idee buddyzmu i hinduizmu. Jednak, inaczej niż w pracach innych badaczy takich jak Lidan Lin i Pavneet Kaur, nie opiera związku Becketta ze Wschodem tylko na postaci Artura Schopenhauera. Za istotną podstawę swoich badań uznaje natomiast triadę Beckett – Heidegger – Suzuki, według schematu której pewne koncepcje filozofii Wschodu, a przede wszystkim nauki szkoły Zen, mogłyby dotrzeć do Becketta jako echo wpływu filozofii Martina Heideggera.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.