Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: związanie ostatecznym rozstrzygnięciem

Sort By:

Limit search:

Brak przesłanek do zawieszenia postępowania przez sąd cywilny rozstrzygający sprawę o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie prawa konkurencji do czasu rozstrzygnięcia postępowania antymonopolowego lub odwoławczego od decyzji Prezesa UOKiK w przedmiocie tego samego naruszenia – uwagi na tle art. 177 § 1 k.p.c.

100%

Buczkowska E., Trepka M.

internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny

2021

vol. 10

issue 4

20-36

Celem artykułu jest przedstawienie zagadnienia powiązania postępowania cywilnego o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie prawa konkurencji oraz postępowania antymonopolowego lub odwoławczego od decyzji Prezesa UOKiK w przedmiocie tego samego naruszenia, na tle art. 177 § 1 k.p.c. Autorzy przedstawiają dotychczasowe poglądy dotyczące tego zagadnienia, oparte na tezie o powiązaniu prejudycjalnym tych postępowań i formułują pogląd, że w związku z wejściem w życie ustawy o roszczeniach o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie prawa konkurencji, jej systematyką i miejscem, które zajmuje w systemie ochrony prawa konkurencji, teza ta wymaga istotnej weryfikacji. Autorzy wskazują bowiem, że obecnie postępowania te są w pełni autonomiczne, a przyjęte dotychczas wyjątki od wymienionej wyżej autonomii nie są już aktualne. Autorzy przedstawiają w szczególności swój pogląd na temat wykładni art. 30 wymienionej wyżej ustawy oraz jego roli w systemie prawa ochrony konkurencji zbudowanym na założeniu pełnej autonomii postępowań prywatnoprawnych i publicznoprawnych. W oparciu o poczynione spostrzeżenia, autorzy uzasadniają pogląd, że brak jest obecnie podstaw do ustalenia powiązania pomiędzy tymi postępowaniami również w kontekście art. 177 § 1 k.p.c., tj. brak jest podstaw do zawieszenia postępowania cywilnego do czasu zakończenia równolegle toczącego się postępowania publicznoprawnego.

Związanie sądu ostatecznym rozstrzygnięciem Prezesa UOKiK, SOKiK lub Sądu Apelacyjnego oraz konsekwencje tego rozwiązania dla publicznego i prywatnego egzekwowania prawa konkurencji

67%

Kaczyńska T., Lenart J.

internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny

2016

vol. 5

issue 5

58-80

This article analyses the issues linked to the binding effect of national competition authorities’ and appeal courts’ final decisions on civil courts, introduced by Directive 2014/104/EU of the European Parliament and of the Council of 26 November 2014 on certain rules governing actions for damages under national law for infringements of the competition law provisions of the Member States and of the European Union (the Directive ), which requires implementation into the Polish legal system. Although in principle the adoption of this solution should contribute to an increase in the effectiveness of private competition law enforcement, its shape and scope might be problematic to a certain extent. Therefore, in this article the authors consider the scope of the binding force of the President of the OCCP’s final decisions and analyse in detail the impact of the nature of joint participation in civil proceedings in competition law cases on the possibility and effectiveness of private competition law enforcement, in particular in terms of legal certainty. In addition, the authors indicate substantial risks which may arise in this context. These considerations expressly demonstrate the existence of a conflict between several general rules underlying the Directive. The article concludes with the de lege ferenda proposals regarding the Polish provisions which would implement the Directive.

Celem niniejszego artykułu jest analiza problematyki związanej z instytucją związania sądów cywilnych ostatecznymi rozstrzygnięciami krajowych organów ochrony konkurencji lub sądów odwoławczych, wprowadzonej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/104/UE z 26 listopada 2014 r. w sprawie naruszenia niektórych przepisów regulujących dochodzenie roszczeń odszkodowawczych z tytułu naruszenia prawa konkurencji państw członkowskich i Unii Europejskiej, objęte przepisami prawa krajowego i wymagającej implementacji do polskiego porządku prawnego. O ile co do zasady przyjęcie tego rozwiązania powinno przyczynić się do zwiększenia skuteczności dochodzenia roszczeń prywatnoprawnych z tytułu naruszeń prawa konkurencji, o tyle kształt i zakres regulacji implementowanej do krajowego porządku prawnego mogą być w pewnych aspektach problematyczne. W niniejszym artykule autorki przedstawiają rozważania dotyczące zakresu związania ostateczną decyzją Prezesa UOKiK oraz szczegółowo analizują wpływ charakteru współuczestnictwa procesowego na możliwość i skuteczność dochodzenia roszczeń prywatnoprawnych, zwłaszcza w kontekście zasady pewności prawa oraz wskazują na istotne rodzaje ryzyka, które mogą się z tym wiązać. Rozważania te wyraźnie dowodzą istnienia konfliktu kilku zasad generalnych, leżących u podstaw dyrektywy. W podsumowaniu niniejszego artykułu autorki prezentują wnioski i postulaty de lege ferenda dotyczące polskich przepisów implementujących dyrektywę.

Refine search results

2 internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny

1 Buczkowska E.

1 Kaczyńska T.

1 Lenart J.

1 Trepka M.

1 2021

1 2016

Search results

Związanie sądu ostatecznym rozstrzygnięciem Prezesa UOKiK, SOKiK lub Sądu Apelacyjnego oraz konsekwencje tego rozwiązania dla publicznego i prywatnego egzekwowania prawa konkurencji