EN
Prezydencja w Radzie UE to ekscytujący przedmiot badań politologicznych ze względu na jej wielowymiarowość, jak również dynamikę zmian. Przełom w odniesieniu do funkcji prezydencji i jej pozycji w systemie instytucjonalnym stanowi traktat z Lizbony. Autorka bada rolę prezydencji w Radzie UE na przykładzie polityki rozszerzeniowej UE wobec Bałkanów Zachodnich, która dobrze odzwierciedla specyfikę unijnego systemu. Celem jest zweryfikowanie, jakie funkcje prezydencja spełnia w polityce rozszerzeniowej i na ile powtarzany w literaturze naukowej pogląd, iż traktat z Lizbony ograniczył rolę prezydencji, jest zasadny i wyczerpujący. Autorka zakłada, że rola prezydencji nie zależy przede wszystkim od statusu prawno-ustrojowego, ale od stosowanej praktyki, na którą wpływa szereg czynników wskazanych poniżej w artykule. W badaniu wykorzystywany został warsztat metodologiczny łączący różne paradygmaty teoretyczne (koncepcję ról, instytucjonalizm racjonalnego wyboru, konstruktywizm) i metody badawcze (systemową, porównawczą, behawioralną, symulacyjną), tak by możliwe było uchwycenie zjawisk niewidocznych w ujęciu określonej teorii czy metody i w konsekwencji efektywne rozpoznanie zjawiska.