PL
W przeszłości kary cielesne były powszechnie akceptowane, a wręcz zaliczane do efektywnych środków wychowawczych. Dzisiaj są traktowane jako nie tylko niewłaściwe oraz nieskuteczne, ale także sprzeczne z ideą praw człowieka i praw dziecka oraz, czego dowodzą od kilku dekad poważne badania naukowe, szkodliwe w perspektywie bezpośrednich skutków rozwojowych, jak i destrukcyjnego wpływu na całe życie jednostki. Kary cielesne są obecnie określane jako przemoc w wychowaniu. Zgodnie z międzynarodowymi standardami wiele państw wprowadziło już całkowity zakaz kar cielesnych , zakaz wykorzystywania przemocy w wychowaniu, a wiele innych rozpoczęło w tym kierunku proces legislacyjny. Poza działaniami formalnymi istotnym a raczej prymarnym kierunkiem eliminowania kar cielesnych jest oddziaływanie na normy społeczno-kulturowe , na postawy społeczne akceptujące przemoc w wychowaniu. Dlatego diagnozowanie i monitorowanie postaw społecznych jest istotnym bazowym działaniem w tym obszarze. Od 2011 roku w Polsce na zlecenie Rzecznika Praw Dziecka realizowany jest monitoring postaw społecznych dotyczących przemocy w wychowaniu. Artykuł prezentuje wyniki szóstej edycji tego monitoringu w zakresie: społecznej akceptacji zachowań przemocy w wychowaniu, dynamiki akceptacji w perspektywie lat oraz świadomości społecznej na temat zakazu kar cielesnych.