PL
Dane epidemiologiczne wyraźnie wskazują, że liczba dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu systematycznie się zwiększa. Rodziny, na których spoczywa obowiązek opieki i wychowania dzieci z niepełnosprawnościami borykają się z wieloma problemami życia codziennego. Trud wychowania dziecka z autyzmem, radzenie sobie z emocjami dziecka i własnymi, problemy dnia codziennego niejednokrotnie wywołują kryzys w rodzinie. Nie ulega zatem wątpliwości, że zarówno dzieci ze spektrum autyzmu, jak i ich rodzice/rodziny wymagają pomocy i wsparcia, zarówno instytucjonalnego, jak pozainstytucjonalnego. Celem artykułu jest ukazanie, na przykładzie indywidualnego przypadku rodziny z dzieckiem z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, rodzajów wsparcia, jakie do tej pory rodzina ta uzyskała wraz z próbą jego oceny. Uzyskane informacje wskazują, że oferowane przez państwo pomoc i wsparcie dzieci ze spektrum autyzmu i ich rodzin jest niewystarczające, w związku z czym wiele rodzin musi radzić sobie we własnym zakresie. Jednak efektywne radzenie sobie rodziny w dużym stopniu zależy od posiadanych przez nią zasobów – indywidualnych, systemowych, materialnych oraz zewnętrznych systemów wsparcia rodziny – które pozwalają jak najlepiej realizować funkcje opiekuńcze i wychowawcze względem dziecka.