PL
W artykule zwrócono uwagę na sytuację prawną (dotyczącą zdolności do czynności prawnych a także ustalania statusu niepełnosprawności dziecka do lat 16 i stopnia niepełnosprawności u dzieci w wieku 16–18 lat) oraz sytuację społeczną dzieci z niepełnosprawnością. Dokonano przeglądu najważniejszych, z perspektywy praw dzieci z niepełnosprawnością, międzynarodowych aktów prawnych, w których uznaje się dzieci z niepełnosprawnością za grupę szczególnego ryzyka, osoby które napotykają w swoim funkcjonowaniu na wiele barier, są marginalizowane i zagrożone wykluczeniem. W odniesieniu do dzieci z niepełnosprawnością najważniejszym celem, określonym w aktach dotyczących praw człowieka i praw dziecka, jest włączanie ich do życia społecznego/uczestnictwa społecznego i dbanie o ich interesy i dobro zgodnie z zasadą indywidualizacji, niedyskryminacji i równości szans. Dziecko z niepełnosprawnością powinno być traktowane jako podmiot oddziaływań wychowawczych, opiekuńczych i edukacyjnych, z uznaniem jego praw, z poszanowaniem jego godności, indywidualności i możliwością korzystania z odpowiedzialnego, dbającego o jego interes przedstawiciela – rodzica, bądź opiekuna. Przywołano akty prawne polskie dotyczące praw dzieci z niepełnosprawnością, z uwzględnieniem prawa do edukacji tych dzieci. Dokonano analizy wybranych kwestii dotyczących edukacji dzieci z niepełnosprawnością. W artykule wymieniono działania, które Rzecznik Praw Dziecka podjął w 2017 r. na rzecz w ochrony praw dzieci z niepełnosprawnością, w szczególności ich prawa do życia i ochrony zdrowia, prawa do wychowania w rodzinie, prawa do godziwych warunków socjalnych, prawa do nauki, prawa do ochrony przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem, demoralizacją, zaniedbaniem oraz innym złym traktowaniem. Przedstawiono zadania Pełnomocnika Rządu do spraw Równego Traktowania i Rzecznika Praw Obywatelskich dotyczące ochrony praw dzieci z niepełnosprawnością.