PL
Praca zawiera propozycję oryginalnej metody oceny straty informacji powstałej na skutek zastosowania kontroli ujawniania danych (ang. Statistical Disclosure Control, SDC) dokonywanej podczas przygotowywania danych wynikowych do publikacji i do udostępniania ich zainteresowanym użytkownikom. Narzędzia SDC umożliwiają ochronę danych wrażliwych przed ujawnieniem – tak bezpośrednim, jak i pośrednim. Artykuł koncentruje się na przypadku spseudonimizowanych mikrodanych, czyli wykorzystywanych do badań naukowych danych jednostkowych pozbawionych zasadniczych cech identyfikacyjnych. SDC polega tu zazwyczaj na ukrywaniu, zamienianiu czy zakłócaniu oryginalnych danych. Tego rodzaju ingerencja wiąże się jednak ze stratą pewnych informacji. Stosowane tradycyjnie metody pomiaru owej straty są nierzadko wrażliwe na odmienności wynikające ze skali i zakresu wartości zmiennych oraz nie mogą być zastosowane do danych wyrażonych na skali porządkowej. Wiele z nich słabo uwzględnia też powiązania między zmiennymi, co bywa istotne w różnego rodzaju analizach. Stąd celem artykułu jest przedstawienie propozycji użycia – mającej swe źródło w pracach Zdzisława Hellwiga – metody konstrukcji unormowanego i łatwo interpretowalnego miernika kompleksowego (zwanego także wskaźnikiem syntetycznym) powiązanych cech opartego na wzorcu i antywzorcu rozwojowym w ocenie straty informacji spowodowanej zastosowaniem wybranych technik SDC oraz zbadanie jej praktycznej użyteczności. Miernik został tutaj skonstruowany na podstawie odległości między danymi wyjściowymi a danymi po zastosowaniu SDC z uwzględnieniem skal pomiarowych.