PL
Głównym celem opracowania jest scharakteryzowanie poszczególnych funkcji euro jako waluty międzynarodowej w warunkach kryzysu gospodarczego. Przeprowadzona analiza dotyczy lat 2008–2011. Funkcjonowanie danej waluty jako międzynarodowej jest w głównej mierze zdeterminowane przez siły rynkowe. Waluta ta, jak każda waluta krajowa, jest stosowana w trzech funkcjach: środka płatniczego, waluty obrachunkowej oraz waluty rezerwowej. Po pierwsze, znaczenie euro w funkcji środka płatniczego mimo kryzysu gospodarczego w UGW nie zmniejszyło się. Po drugie, rola euro jako waluty obrachunkowej w obszarze fakturowania międzynarodowego handlu pomiędzy dwoma krajami spoza UGW była zróżnicowana. Z kolei udział międzynarodowych obligacji i innych papierów dłużnych wyrażonych w euro kształtował się na względnie stabilnym poziomie. Natomiast funkcjonowanie euro jako kotwicy dla innych walut było zdeterminowane czynnikami geograficznymi i instytucjonalnymi. Po trzecie, euro w funkcji waluty rezerwowej pozostało drugą, obok dolara, najważniejszą walutą. Warto podkreślić, iż zagraniczni inwestorzy zareagowali odmiennie na zawirowania na rynkach obligacji skarbowych w strefie euro w 2011 r. w porównaniu z początkiem globalnego kryzysu gospodarczego w 2008 r. Zmniejszyli oni zapotrzebowanie na papiery dłużne strefy euro. Niemniej jednak waluta euro pozostała drugą najważniejszą walutą międzynarodową.