PL
Artykuł traktuje o układzie sił politycznych u zarania niepodległego państwa polskiego po I wojnie światowej. Okres zaborów nie przeszkadzał ludności polskiej w politycznym organizowaniu się na terenie ziem polskich i poza ich granicami. Stąd w 1918 r. na scenę polityczną weszły natychmiast „gotowe” struktury partyjne, z własnym programem politycznym, celami i doświadczonymi przywódcami. Poza nielicznymi wyjątkami, opowiedziały się one w 1918 r. za demokratycznym ustrojem Rzeczypospolitej. Czołową postacią polityczną stał się od początku II Rzeczypospolitej Józef Piłsudski – wcześniej organizator konspiracyjnej PPS. Jego zasługi dla odzyskania niepodległości wyraziły się w powierzeniu mu urzędu Naczelnika Państwa, a pierwsze decyzje w tej roli dotyczyły rozpisania wyborów do Sejmu Ustawodawczego. Wyniki wyborów wskazały na równowagę między prawicą, centrum i lewicą, co zadecydowało o istnieniu ostrych sporów politycznych wokół kształtu ustrojowego II Rzeczypospolitej.