W artykule podjęto próbę zdefiniowania obiektów infrastruktury krytycznej jako kluczowych dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania państwa i jego obywateli. Wskazano konieczność ochrony obiektów, wyodrębnionych jako krytycznych, zwracając uwagę na obowiązki podmiotów uczestniczących w systemie bezpieczeństwa państwa a odpowiedzialnych za zapewnienie ciągłości ich funkcjonowania. Dokonano charakterystyki wybranych elementów zagrożenia terroryzmem powietrznym, wskazując na prawdopodobieństwo ich wystąpienia, w tym w stosunku do obiektów twardych, które nie posiadają dostatecznych środków ochrony (osłony obiektów) zabezpieczających je przed uderzeniami z powietrza. W celu przeciwdziałania zagrożeniom terrorystycznym z powietrza, wskazano na konieczność współpracy wszystkich podmiotów odpowiedzialnych za bezpieczeństwo państwa i konieczność stworzenia globalnego systemu bezpieczeństwa. Treści zawarte w pracy poddały autorce w wątpliwość właściwego i odpowiedniego przygotowania obiektów infrastruktury krytycznej na ataki z powietrza i tym samym sformułowania problemu: Czy w obliczu możliwych zagrożeń terrorystycznych z powietrza, jako państwo jesteśmy przygotowani do przeciwdziałania aktom terroru i czy obywatele mają gwarancję poczucia bezpieczeństwa? Ponadto, czy przewidziane działania, siły i środki są adekwatne do mogących realnie pojawić się zagrożeń z powietrza?