PL
Wychodząc od pojęcia praktyki komunikacyjnej, które uwzględnia zarówno komunikację ustną, pisemną, wizualną, audytywną, jak i całe teksty, autorka stawia sobie za cel uchwycenie komunikacji w obszarze sztuki w muzeach i opisanie specyficznych językowych strategii sieciowania, które są odpowiedzialne za tworzenie się znaczeń i funkcji praktyk komunikacyjnych. Strategie te odpowiadają wypracowanym przez Hausendorfa (2005, 2006) typom działań, jak odwoływanie, wyjaśnianie, interpretacja i opisywanie. Autorka prezentuje trzy typy praktyk sieciujących w komunikacji muzealnej za pośrednictwem audioprzewodników.