THE CONFLICT BETWEEN ROMANTICISM AND CLASSICISM IN THE GREEK THEATRE OF THE 19TH CENTURY

• Authors: Petrakou Kyriaki

Title variants

PL

KONFLIKT ROMANTYZMU I KLASYCYZMU W TEATRZE GRECKIM W XIX WIEKU

• Languages of publication: EN

Abstracts

EN

The modern Greek nation was established in 1828, after a 7-year revolutionary fight against the Ottoman yoke, which had lasted for 4 centuries (since 1453). It was the time of Romanticism in Europe, a current that supported the spirit of the Revolution. When the first dramas appeared in the small liberated nation, they had the recent Revolution (which was not over yet) as their subject one way or the other. As Lord Byron, the most heroic of the Philhellenes, had recently (1824) died in Messolonghi, having come to Greece to assist the revolution and having sacrificed life as well as his fortune to the great issue of Greek freedom, he became a legend (still holding) and his poetry and drama a model for Greek poets and playwrights. Not the only one: Victor Hugo’s preface to his Cromwell and his romantic plays, especially Hernani, were imitated by the Greek writers in prefaces and plays in versions applied to the Greek data and conditions. For two decades or so almost all newly appearing plays were romantic one way or the other. Soon objections were raised, mostly because some European scholars (the most famous or rather notorious being Jakob Philipp Fallmerayer) suggested that modern Greeks were no Greeks at all, not descendant of the worshipped ancient Greeks but rather Slavs, because of intermingling with other races for centuries. The Greek scholars almost for the rest of 19th century made every effort to prove the lineage linguistically and culturally. So they raised objections to Romanticism (with Byzantium, Frankish / Venetian domination era or the Greek Revolution as subject matter in historical poetic plays) as foreign and immoral and supported The conflict between Romanticism and Classicism in the Greek theatre of the 19th century 257 Classicism, stemming from ancient Greece, the cradle of Western civilization. There was such a contestation in the dramatic competitions run by the University of Athens, in which the Greek drama and its critique were to a great degree formulated. Some of the most important dramatists wrote prefaces in which they supported first Romanticism, then Classicism (but then they wrote Romantic plays wondering themselves how they could write against their intentions). In this paper these trends is being analyzed with an effort of interpretation from several aspects.

PL

Współczesny naród grecki został założony w 1828 r., po 7-letniej rewolucyjnej walce z jarzmem osmańskim, która trwała 4 stulecia (od 1453 r.). Był to czas romantyzmu w Europie, prąd, który wspierał ducha rewolucji. Kiedy pierwsze dramaty pojawiły się w małym, wyzwolonym narodzie, Grecy mieli ostatnią rewolucję (która jeszcze się nie skończyła) jako swój przedmiot. Gdy Lord Byron, najbardziej bohaterski z Philellenes, zmarł niedawno (1824) w Messolonghi, przybył do Grecji, aby pomóc rewolucji i poświęcił życie, a także fortunę dla wielkiego problemu greckiej wolności, stał się legendą (wciąż trwa), a jego poezja i dramat są wzorem dla greckich poetów i dramaturgów. Nie tylko: przedmowę Victora Hugo do Cromwella i jego romantycznych dramatów, greccy pisarze – zwłaszcza Hernani, naśladowali w wersjach dotyczących greckich danych i warunków. Przez około dwie dekady prawie wszystkie nowo pojawiające się sztuki były romantyczne. Wkrótce pojawiły się zastrzeżenia, głównie dlatego, że niektórzy europejscy uczeni (najsłynniejszy lub raczej notoryczny Jakob Philipp Fallmerayer) sugerowali, że współcześni Grecy wcale nie byli Grekami ani potomkami czczonych starożytnych Greków, ale Słowian, z powodu mieszania się z innymi rasami przez stulecia. Naukowcy greccy niemal do końca XIX wieku dokładali wszelkich starań, aby udowodnić rodowód językowy i kulturowy. Podnieśli więc sprzeciw wobec romantyzmu (z Bizancjum, epoki dominacji franko-weneckiej lub rewolucji greckiej jako przedmiotu w historycznych sztukach poetyckich) jako obcego i niemoralnego oraz wspierali klasycyzm, wywodzący się ze starożytnej Grecji, kolebki cywilizacji zachodniej. Było takie zakwestionowanie w dramatycznych konkursach prowadzonych przez Uniwersytet Ateński, w których dramat grecki i jego krytyka zostały w dużym stopniu sformułowane. Niektórzy z najważniejszych dramaturgów pisali przedmowy, w których popierali najpierw romantyzm, potem klasycyzm (ale potem pisali sztuki romantyczne, zastanawiając się, jak mogliby pisać wbrew swoim zamiarom). W tym artykule trendy te zostały przeanalizowane z próbą interpretacji kilku wybranych aspektów.

Keywords

EN

Romanticism; Classicism; theatre of the 19th century in Greece; the Modern Greek

PL

romantyzm; klasycyzm; teatr w XIX wieku w Grecji; grecki modernizm

• Publisher: Wydawnictwo Naukowe AP
• Journal: Świat Tekstów. Rocznik Słupski
• Year: 2020
• Volume: 18
• Pages: 245-257
• Physical description: Oryginalna praca badawcza

Contributors

author

Petrakou Kyriaki

• University of Athens

References

• Beaton R., Εισαγωγή στη νεότερη ελληνική λογοτεχνία [Introduction to the history of modern Greek literature], tr. E. Zourgou, M. Spanaki, Nefeli, Athens 1996.
• Chatzipantazis Th., Από του Νείλου μέχρι του Δουνάβεως [From Nile to Danube], vols A1, A2, Panepistimiakes Ekdosis Kritis, Heraklio 2002.
• Chatzipantazis Th., Το ελληνικό ιστορικό δράμα. Από τον 19ο στον 20ό αιώνα [Greek historical drama. From 19th to 20th century], Panepistimiakes Ekdosis Kritis, Heraklio 2006.
• Dimaki-Zora M., Σ.Ν. Βασιλειάδης. Η ζωή και το έργο του [S.N. Vasiliadis. His life and work], Kostas and Eleni Ouranis Foundation, Athens 2002.
• Dimaras Konstantinos Th., Eλληνικός Pωμαντισμός [Greek Romanticism], Ermis, Athens 1985.
• Dimaras C.Th., Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας [History of modern Greek literature]. Ikaros. Athens 1987 (8th ed.).
• Mastrodimitris P., Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας [History of modern Greek literature], Domos, Athens 1990 (1976).
• Moullas P., Les concours poétiques de l’ université d’ Athènes, 1851–1877, Archives Historiques de la Jeunesse Greque, Secrétariat Général à la Jeunesse, Athènes 1989.
• Moullas P., Ρήξεις και συνέχειες. Μελέτες για τον 19ο αιώνα [Ruptures and continuities. Papers on 19th century], Sokolis, Athens 1993.
• Petrakou K., Οι θεατρικοί διαγωνισμοί 1870–1925 [Theatrical competitions 1870–1925], Ellinika Grammata, Athens 1999.
• Petrakou., “Οι κλασικο-ρομαντικές αντιφάσεις του Σπυρίδωνος Βασιλειάδη” [Classical-romanticcontradictions of Spyridon Vasiliadis ] in Θεατρικές (σ)τάσεις και πορείες [Theatrical attitudes and courses], Papazisis, Athens 2007, 15–50.
• Petrakou K., “Drama Competitions in Greece from 1851 to 1950”, Journal of Modern Greek Studies, The John Hopkins University Press, vol. 25, No 2, October 2007, σ. 225–242.
• Petrakou K., “ Έρωτας και εθνική προδοσία σε δύο έργα του Βερναρδάκη: Μαρία Δοξαπατρή και Ευφροσύνη” [Love and national treason in two plays by Demetrios Vernardakis: Maria Doxapatri and Efrosyni], Σχήματα και εικόνες: από τον ρομαντισμό στον μεταμοντερνισμό [Shapes and images. From Romanticism to Postmodernism], Papazisis. Athens 2015, 15–56.
• Petrakou K., «Ένα ιδιαζόντως ανατρεπτικό έργο του 19ου αιώνα: Ιουλιανός ο Παραβάτης του Κλέωνος Ραγκαβή» [A peculiarly subversive play of 19th century: Julian the Apostate by Cleon Ragavis], in Επιστημονικό Συμπόσιο: Ελληνικότητα και ετερότητα: Πολιτισμικές διαμεσολαβήσεις και ‘εθνικός χαρακτήρας’ στον 19ο αιώνα [Greekness and otherness: cultural mediations and ‘national character’ in 19th century. Eds Anna Tabaki– Ourania Polikandrioti. Athens 2016, 2nd vol., 435–450.
• Politis L., Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας [History of modern Greek literature]. Μ.Ι.Ε.Τ. Athens 1995 (1978).
• Puchner W. Τα Σούτσεια [About Soutsos brothers], Papazisis, Athens 2007.
• Ragavis A.R., Άπαντα τα φιλολογικά [Works – Literature], 3rd vol.: Dramatic poetry. Athens 1874.
• Ragavis Cleon 1884. Θεοδώρα [Theodora]. Leipzig 1884.
• Ragavis Cleon 1885. Ηράκλειος [Heraklios]. Leipzig 1885.
• Sideris Yannis 1990. Ιστορία του νέου ελληνικού θεάτρου [History of modern Greek theatre]. Kastaniotis, Athens 1990, 31–32.
• Soutsos A. n.d. Άπαντα [Works], Athens, Fexis n.d.
• Tsakonas D., Επίτομη ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας [Epitome of a History of modern Greek literature], Kactos, Athens 1999.
• Vasiliadis S., Αττικαί νύκτες [Works – Attica Nights], Athens 1884.
• Vernardakis D., «Προλεγόμενα περί εθνικού ελληνικού δράματος και ιδίως του παρόντος» (1858) [Prologue on Greek drama end especially the present one]. In: Δράματα [Dramas], Athens 1903, 48–51, second publication.
• Vlachos A., «Παναγιώτης Σούτσος» [Panagiotis Soutsos]. In: Ανάλεκτα [Analects], second vol., Athens 1901, 5–35.