Education as a Personal Journey: An Excursion into Jung’s Notion of Individuation

• Authors: Tsempelis Evangelos

Title variants

PL

Edukacja jako osobista podróż. Wyprawa ku Jungowskiemu pojęciu indywiduacji

• Languages of publication: EN PL

Abstracts

EN

After more than six years of Jungian training in Zurich, the task of talking about “individuation” is still a perplexing one. Rather than attempting to recapitulate Jung’s theory of individuation, this exposé aims to sketch the rough contours of a matrix for the exploration of individuation in a wider frame which includes my experiences and diverse readings. As such, this text marks a point of departure, a general itinerary for a continued exploration rather than an attempt to tie threads together or to offer an exhaustive critique. After hundreds of hours of training analysis, courses, psychiatric internships, control cases and seminars, aimed at training a candidate into an analyst, I find myself reflecting on that experience as a whole. Where am I as I reach the final stages of my training in comparison to where I started? What does this “education” actually consist of? What has been learned? What can be put in words as to be properly recounted? Does the gist of psychoanalytic training consist in learning a theory and in mastering a certain analytical/clinical toolkit ensuing from it? Or is there something else, additional or extraneous, that provides the under-bed, the foundation, for one’s actual conversion into an analyst that needs to occur as a consequence of the training process? In the same vein, what is it that analysis affects, as a therapeutic method, to its clients/patients/trainees? What does its cure consist of? Does it properly belong to the realm of medicine, where psychotherapy firmly resides in our days, or is rather education its more natural and authentic field of belonging? Such questions, although not directly addressed, nevertheless inform this ongoing inquiry from the background.

PL

Po sześciu miesiącach Jungowskich szkoleń w Zurychu zadanie mówienia o „indywiduacji” wciąż pozostaje dla mnie kłopotliwym wyzwaniem. W swym artykule, bardziej niż na usiłowaniu rekapitulacji Jungowskiej teorii indywiduacji, skupiam się na naszkicowaniu pobieżnych zarysów modelu badania indywiduacji w szerszych ramach, obejmujących moje doświadczenia i rozmaite lektury. Jako taki powyższy tekst oznacza raczej punkt wyjścia, ogólny przewodnik po badaniach, a nie próbę powiązania rozmaitych wątków lub wyczerpujące omówienie krytyczne. Po setkach godzin kursów, praktyk psychiatrycznych, analiz dokonywanych w ramach ćwiczeń, przypadków kontrolnych i seminariów, które miały uczynić ze mnie analityka, zastanawiam się nad tym doświadczeniem jako całością. Gdzie znajduję się po osiągnięciu ostatnich etapów mojego szkolenia, a gdzie było moje miejsce, gdy owo szkolenie się rozpoczynało? Z czego w rzeczywistości składa się to „kształcenie”? Czego mnie nauczono? Jakich słów należałoby użyć, by to właściwie opisać? Czy istotę psychoanalitycznego szkolenia można sprowadzić do wyuczenia się teorii i opanowania pewnych analitycznych/klinicznych metod, które z niej wynikają? Czy też tkwi w tym jeszcze coś dodatkowego lub pobocznego, co stanowi bazę, fundament rzeczywistej przemiany w analityka, a co należy traktować jako konsekwencję procesu szkoleniowego? Podążając dalej w tym samym duchu: w jaki sposób analiza, jako metoda terapeutyczna, oddziałuje na klientów/pacjentów/praktykantów? Z czego składa się jej działanie terapeutyczne? Czy właściwie należy ona do medycyny, w obrębie której w dzisiejszych czasach sytuuje się psychoterapię, czy też raczej do edukacji, jako bardziej dla niej naturalnej i bardziej w stosunku do niej komplementarnej? Takie pytania, choć postawione niebezpośrednio, informują o kontekście tych ciągłych zapytywań, choć jest to informacja niejako z drugiego planu.

Keywords

EN

Carl Gustav Jung; individuation; analytical training; person; apophaticism; Christian orthodox tradition

PL

Carl Gustav Jung; indywiduacja; szkolenie analityczne; osoba; apofatyzm; chrześcijańska tradycja prawosławna

• Publisher: Akademia Ignatianum w Krakowie
• Journal: Studia Paedagogica Ignatiana
• Year: 2015
• Volume: 18
• Pages: 247-263

Dates

published

2015

Contributors

author

Tsempelis Evangelos

• Albert-Ludwigs-Universität Freiburg, Germany

References

• Barth K., Protestant Theology in the Nineteenth Century, SCM-Canterbury Press Ltd, London 2001.
• Foucault M., “What is an Author”, in: M. Foucault, Aesthetics, Method, and Epistemology, ed. J.D. Faubion, Penguin Books, New York 1998.
• Gauchet M., The Disenchantment of the World: A Political History of Religion, Princeton University Press, Princeton, N.J. 1997.
• Jung C.G., The Development of Personality, Collected Works (CW 17), Rutledge, London 1954.
• Jung C.G., The Significance of Unconscious in Individual Education, Collected Works (CW 17), Rutledge, London 1954.
• Jung C.G., Psychology and Religion, Collected Works (CW 11), Routledge & Kegan Paul, London 1958.
• Jung C.G., Memories, Dreams, Reflections, Fontana Press, London 1995.
• Koyre A., From the Closed World to the Infinite Universe, Forgotten Books, London 2008.
• Lossky V., The Mystical Theology of the Eastern Church, James Clarke & Co, Cambridge 2005.
• Richardson W.J., Heidegger: Through Phenomenology to Thought, Fordham University Press, New York 2003.
• Seigal J., The Idea of the Self, Cambridge University Press, New York 2005.
• Yanaras C., Elements of Faith, T&T Clark, Edinburgh 1991.

Identifiers

ISSN

2450-5358

DOI

10.12775/SPI.2015.012