PL
W obrębie rozmaitych typologii kryzysów znajduje się każdorazowo obszar szczególnie wrażliwy na budowanie lub burzenie wizerunku. Jest to tzw. kryzys komunikacyjny, wywołany przez plotki, pogłoski, zniekształcenia informacji, nieprzychylne informacje prasowe, rozpowszechnianie informacji wyjętych z kontekstu, skandale wynikające z nieodpowiedniego zachowania, kłamstwa, ujawnianie mrocznych tajemnic z przeszłości, wrogie kampanie reklamowe, naruszenia praw autorskich, utratę danych, fałszerstwo, fałszywe pogłoski, a nawet zwykłe zainteresowanie mediów w sytuacji, gdy organizacja ma kłopoty finansowe, prawne czy organizacyjne - choćby przejściowe. Każdy z kryzysów jest inny, ma inny czas, miejsce, bohaterów i kontekst. Obowiązuje jednak pewien zestaw zasad dobrze opisanych w literaturze public relations; powinien być on w sytuacji kryzysowej akceptowany i stosowany przez służby prasowe i promocyjne działające na uczelni, jeśli to ona jest miejscem takich wydarzeń. Nie ma oczywiście gwarancji skuteczności, ale procent korzystnych scenariuszy przy stosowaniu się do owego zestawu zasad jest znacząco wyższy niż przy ich ignorowaniu. Szanse rosną jeszcze bardziej, jeśli w całym kierownictwie uczelni jest zachowany konsens co do wybranych form wychodzenia z kryzysu.
EN
The aim of this article is to present some examples of communication crisis situations that have happened at Polish universities during passing last ten years. All presented cases are divided in groups showing signs of some similarities. Such approach may be helpful as a tool used by university press officers in their daily routines; can be develop in research on crisis in organization as well.