PL
Mimo kilkudziesięciu wzmianek w Nowym Testamencie, uogólniony portret Judasza jest wciąż rozmazany, pełno w nim miejsc niedookreślonych. Jego zwielokrotniony portret pamięciowy wikła się w sprzecznościach, podstawowy korpus świadectw z trudem daje się uspójnić. Nie ma jasności nawet w kwestii tego, co przez stulecia uznawano za pewne (jak jego ewangeliczny przydomek Judasza („Iskariota”, „z Kariotu”). Zwornikiem studium jest krótki tekst Jorge Luisa Borgesa Trzy wersje Judasza, zaliczany zwyczajowo do opowiadań. Narracja ta traktowana jest tu jako jeden z fascynujących i nieortodoksyjnych głosów w wielowiekowej sztafecie interpretacyjnej mającej za przedmiot człowieka uchodzącego za największego zdrajcę w dziejach.
EN
Despite several score mentions in the New Testament a generalised portrait of Judas still remains blurred and full of underspecified fragments. His intensified facial composite becomes involved in contradictions, and the fundamental body of testimonies can be rendered cohesive with difficulty. Even that, which for centuries has been recognised as certain (such as Judas’ Evangelical cognomen: “Iscariot”, “of Kerioth”), remains unclear. The keystone of the presented study is a brief text by Jorge Luis Borges: Three Versions of Judas, conventionally regarded as a short story. Here the narrative is treated as one of the fascinating and unorthodox voices in a centuries-old interpretation relay whose object is a person regarded as the greatest traitor in history.