PL
W artykule mowa jest o czterech aspektach pracy twórczej Teatru Wierszalin. Nawiązując do inspirowanego twórczością Brunona Schulza przedstawienia Traktat o manekinach na sopockiej plaży, autor omawia specyfikę nawiązań do twórczości Tadeusza Kantora, czy przedwojennej „Reduty”, a także konsekwencje jednorazowego pokazu w przestrzeni otwartej. Przywołany zostaje również objazdowy charakter niektórych działań Piotra Tomaszuka. Następnie, omówione zostają konsekwencje wyboru Supraśla jako miejsca w którym Teatr Wierszalin podjął i osadził swoją działalność. Podkreślony zostaje również ściśle teatralny wymiar twórczości Tomaszuka, a także jego sakralne odniesienia.
EN
The article concentrates on four different aspects of Teatr Wierszalin, namely: its debt to the tradition of Polish theatre, its affinities with the local problems of eastern Poland, insistent exploration of theatrical potential and fascination with ambiguities of religious notions. It is argued Piotr Tomaszuk has managed to create specific theatrical language that is consistently employed by Teatr Wierszalin.