Origen as a source of Evagrian Eight Passionate Thoughts

• Authors: Misiarczyk Leszek

Title variants

PL

Orygenes jako źródło ewagriańskiej teorii ośmiu namiętnych myśli

• Languages of publication: EN

Abstracts

EN

This study focuses on the question of if and in what sense Origen can be considered as the source of the Evagrian teaching of the eight passionate thoughts. Origen is his source in the indirect sense, as the terminological inspiration of particular passionate thoughts. Evagrius has taken over from the New Testament the three so-called fundamental passionate thoughts (gluttony, avarice and vainglory) and the limitation of their number to the eight principal thoughts. The description of cause-and-effect relationships between all eight passionate thoughts, both in the empirical order and in the spiritual struggle between the individual thoughts, is a personal contribution of Evagrius, based on his own experience and the spiritual direction of other monks.

PL

Artykuł koncentruje się na pytaniu, czy i w jakim sensie Orygens może być uznawany za źródło nauki Ewagriusza z Pontu na temat ośmiu namiętnych myśli. Z przedstawionych analiza wynika, że Orygenes może być uznany za źródło Ewagriusza jedynie w sensie pośrednim, jako inspiracja terminologiczna dla każdej z namiętnych myśli, gdyż tylko w jego pismach pojawiają się wszystkie terminy użyte przez mnicha z Pontu. Natomiast z Nowego Testamentu Ewagriusz przejął naukę o trzech źródłowych myślach namiętnych (obżarstwo, chciwość i próżna chwała) oraz ograniczenie ich liczby do ośmiu. Zaś sam opis wzajemnych relacji pomiędzy nimi, zarówno w porządku empirycznym jak też duchowej walki, jest osobistym wkładem Ewagriusza opartym na własnym doświadczeniu i duchowym kierownictwie innych mnichów.

Keywords

EN

Evagrius Ponticus; Origen; eight passionate thoughts

PL

Ewagriusz z Pontu; Orygens; osiem namiętnych myśli

• Publisher: Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
• Journal: Seminare. Poszukiwania naukowe
• Year: 2018
• Volume: 39
• Issue: 4
• Pages: 191-205

Dates

printed

2018-12-31

Contributors

author

Misiarczyk Leszek

• Wydział Nauk Historycznych i Społecznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

References

• Allen, Diogenes. 1995. “Ascetic Theology and the Eight Deadly Thoughts: [Evagrius of Pontus' Teachings as Resource for Spiritual Regeneration].” Evangelical Journal 13: 15-21.
• Allen, Diogenes. 1997. “Ascetic Theology and Psychology.” In Limning the Psyche, edited by Robert Campbel Roberts and Mark R. Talbot, 297-316. Grand Rapids: Eerdmans.
• Bloomfield, Mike. 1952. The Seven Deadly Sins. Michigan: State College Press.
• Charles, Richard. 1964. The Apocrypha and Pseudoepigraphia of the Old Testament, vol. II. Oxford: Oxford University Press.
• Gothein, Marie. 1907. „Die Todsünden.“ Archiv für Religionswissenschaft 10: 416-448.
• Guillaumont, Antoine and Claire Guillaumont. 1971. Ėvagre le Pontique. Traité pratique ou le Moine. Paris: Ėditions du Cerf.
• Hausherr, Irenee. 1933. “L’origine de la théorie orientale des huits péchés capitaux.” Orientalia Christiana Periodica 30(3): 164-175.
• Hermas. 1991. “Pastor.” In The Apostolic Fathers, edited by Joseph Barber Lightfoot and John Reginald Harmer, 329-527. Grand Rapids.
• Misiarczyk, Leszek. 2007. Osiem logismoi w pismach Ewagriusza z Pontu. Kraków-Tyniec: Wydawnictwo Benedyktynów.
• Philo Alexandrinus. 1981. De opificio mundi, edited by R. Arnaldez, 184. Paris [English translation by Francis Matthew Colson and Georg Herbert. Whitaker, 65-66. London].
• Reitzenstein, Richard. 1904. Poimander. Studien zur griechisch-ägyptischen und frühchristlichen Literatur. Leipzig: B.G. Teubner.
• “The Rule of Community.” In The Dead See Scrolls, English translation and Hebrew text edited by Florentino Garcia Martinez and Eibert Tigchelaar, 77-78. 1999. Leiden-New York-Köln.
• Sinkiewicz, Robert. 2005, Evagrius of Pontus. The Greek Ascetic Corpus, Oxford: Oxford University Press.
• Stewart, Columba. 2005. “Evagrius Ponticus and the ‘Eight Generic Logismoi.’” In In the Garden of the Evil: the Vices and Culture in the Middle Ages, edited by Richard. Newhauser, 3-34. Toronto: Pontifical Institut of Medieval Studies.
• Schiwietz, Stephan. 1904. Das morgenländische Mönchtum. Mainz: Verlag von Kirchheim & Co.
• Stelzenberger, Johannes. 1993. Die Beziehungen der Frühchristlichen Sittenlehre zur Ethik der Stoa. München: Max Hueber Verlag.
• Wrzoł, Ludwik. 1923, 1924. Die Hauptsündenlehre des Johannes Cassianus und ihre historisches Quellen, Divus Thomas III,1: 385-404 and Divus Thomas III,2: 89-91.
• Vögtle, Anton. 1941a. „Woher stammt das Schema der Hauptsünden?” Theologische Quartalschrift 122: 217-237.
• Vögtle, Anton. 1941b. „Achtlasterlehre.” In Realencyklopedie, vol. 1, edited by August Pauly, 74-79. Sttutgart.
• Zarine, Stephan. 1907. Askétizm. S. Petersburg.
• Zielinski, Tadeusz. 1905. „Die sieben Todsünden.” Süddeutsche Monatshefte 2: 437-442.
• Zöckler, Otto. 1893. Das Lehrstück von den sieben Hauptsünden. Beiträge zur Dogmen und zur Sittengeschichte. München: C. H. Beck.

Identifiers

DOI

10.21852/sem.2018.4.15