Wariacje na temat twórczości kabaretowej Juliana Tuwima

• Authors: Smyczek Katarzyna

Title variants

EN

Variations on Julian Tuwim’s cabaret creations

• Languages of publication: PL

Abstracts

EN

The essay is an interpretation of Tuwim’s cabaret song maintained in a street ballad style, Ostatnia dziewica, which was written for a Qui Pro Quo star Mira Zimińska. Ostatnia dziewica is a parody of the folk song Za Ebru falą, one of the most popular compositions of the 19th century. Tuwim’s work is a witty comment on a literary and social image of spinsterhood. Although Tuwim considered his cabaret creation as a commercial and lowbrow product, he never abandoned the frivolous muse. Not only was this first “mass poet” the main author the Qui Pro Quo, he also provided songs, sketches and monologues (signed with one of his thirty three pseudonyms) to numerous variété theatres. He was a co-founder of the Pikador literary cabaret and collaborated with cabarets Bi-Ba-Bo, Miraż, Czarny Kot, Sfinks, Perskie Oko, Banda, Cyganeria, Stara Banda and Cyrulik Warszawski.

Keywords

PL

Tuwim Julian; kabaret; Qui Pro Quo; dwudziestolecie międzywojenne; parodia

EN

Tuwim Julian; cabaret;; interwar period; parody

• Publisher: Łódzkie Towarzystwo Naukowe, Stowarzyszenie
• Journal: Prace Polonistyczne
• Year: 2016
• Volume: LXXI
• Pages: 209-217

Dates

published

2016

Contributors

author

Smyczek Katarzyna

• Katedra Literatury Polskiej XX i XXI wieku, Instytut Filologii Polskiej Wydział Filologiczny, Uniwersytet Łódzki

References

• Adrjański Zbigniew. 2002. Złota księga pieśni polskich. Pieśni, gawędy, opowieści. Wydanie 5. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona.
• Bergson Henri. 1977. Śmiech. Esej o komizmie. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
• Dziemidok Bogdan. 2011. O komizmie. Od Arystotelesa do dzisiaj. Gdańsk: Słowo/obraz terytoria.
• Dziewoński Ryszard. 2010. Dodek Dymsza. Łomianki: Wydawnictwo LTW.
• Ignaczak Lidia. 2007. Tuwimowski romans z piosenką. W: Ratajska Krystyna i Cieślak Tomasz, red. Julian Tuwim. biografia, twórczość, recepcja. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego. S. 252––268.
• Krukowski Kazimierz. 1958. Moja Warszawka. Wydanie 2. Warszawa: Filmowa Agencja Wydawnicza.
• Michalski Dariusz. 2007. Powróćmy jak za dawnych lat… czyli krótka historia polskiej muzyki rozrywkowej (lata 1900–1939). Warszawa: Iskry.
• Muecke Douglas Colin. 2002. Ironia. Podstawowe klasyfikacje. W: Ironia. Red. Głowiński Michał. Gdańsk: Słowo/obraz terytoria. S. 43–74.
• Słownik rodzajów i gatunków literackich. 2006. Red. Gazda Grzegorz i Tynecka-Makowska Słowinia. Kraków: Universitas.
• Słownik terminów literackich. 1988. Red. Głowiński Michał i Sławiński Janusz. Wydanie 2. Wrocław: Ossolineum.
• Stępień Tomasz. 2002. Kabaret Juliana Tuwima. W: Tuwim Julian. Kabaretiana. Warszawa: Czytelnik. S. 5–34.
• Tuwim Julian. 1982. Ostatnia dziewica. W: Krukowski Kazimierz. Mała antologia kabaretu. Warszawa: Wydawnictwo Radia i Telewizji. S. 214–215.
• Tuwim Julian. 2002. Cokolwiek Chopina. W: Julian. Kabaretiana. Warszawa: Czytelnik. S. 129–133.
• Zimińska-Sygietyńska Mira. 1985. Nie żyłam samotnie. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe.
• Żeleński-Boy Tadeusz. 1985. Reflektorem w mrok. Wydanie 4. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.

Identifiers

ISSN

0079-4791