Czy nowe media są faktycznie nowe? Kilka uwag na marginesie sporu o definicję nowych mediów

• Authors: Roman Konik

Title variants

EN

Are New Media Really New? Few Comments To Argument On New Media Definition

• Languages of publication: PL

Abstracts

EN

The communication scene of the XXth century has been dominated by new media. But the use of new communication forms has not been restricted only to the sphere of communication, new media decomposed also the world of artistic creations. Along with the explosion of simulating structures the terms such as virtuality, immersion, non-linearity, telepresence, interactivity or hipertextuality entered into the philosophical diary of aesthetics. The term ‘virtuality’, by its use in common speech, has additionally gained the quality of polysemy and thus ambiguity. The use of term ‘virtuality’ in a philosophical context requires some analysis both on ontological level as well as on epistemological and aesthetical levels. New media also cause many questions within the context of philosophical anthropology as the systems of relation of man to machine changed. The virtual structures changed the concept of simulation and illusion and they also blurred the borders to real and pretended world.

• Publisher: Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
• Journal: DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
• Year: 2011
• Volume: 12
• Pages: 296-315

Dates

published

2011

Contributors

author

Roman Konik

References

• 1 Definicja wirtualności w zależności od nauki, na bazie której jest analizowana, może być różna. Najczęściej postrzega się wirtualność jako strukturę opozycyjną wobec rzeczywistości lub model potencjalnie istniejący, uzupełniający
• lub wspomagający rzeczywistość. Wirtualność jest też postrzegana jako pewna forma halucynacji wywołana przez technologie komputerowe; forma halucynacji, która angażuje nasze zmysły na wielu poziomach (np. poprzez specjalne oprzyrządowanie – trójwymiarowy obraz, słuchawki imitujące dźwięki przestrzenne itd.). Tak rozumiana wirtualność jest traktowana jako pewna forma ewolucji w tradycji obrazowania i zwyczajowo związana z artystycznym paradygmatem mimesis. Świat sztuki, wzbogacając się o nowe
• możliwości techniczne, jest w stanie coraz wierniej kopiować naturę lub symulować obiekty hybrydowe. Nowe media są w tak rozumianej koncepcji wirtualności kolejnym krokiem w zdobywaniu coraz doskonalszych i bardziej zaawansowanych praktyk mimetycznych. Wirtualna rzeczywistość traktowana jest też jako modus operandi współczesnych technik komputerowych, modus na tyle ważny, co konkurencyjny wobec realności, gdyż do złudzenia imituje świat realny, z jego wrażeniami, odbiorem, doświadczeniami. Dlatego też jednym z podstawowych celów wirtualnej rzeczywistości jest wytwarzanie iluzji obecności w cyfrowo wykreowanych przestrzeniach, iluzji wzorowanej na świecie rzeczywistym.
• 2 Michael Heim definiuje immersję w Metaphysics of Virtual Realisty jako ważny składnik systemów rzeczywistości wirtualnej. Wirtualne środowisko zanurza użytkownika w przestrzeni dźwiękowej i obrazowej. Immersja tworzy poczucie bycia obecnym w wirtualnym świecie, poczucie, że możemy przekroczyć nasze fizyczne ograniczenia. Sposób, w jaki poczucie obecności i immersji jednocześnie przenikają się – pozostaje otwartym pytaniem badań nad rzeczywistością wirtualną. Por: M. Heim, Metaphysics of Virtual Reality, Oxford 1995, s. 127.
• 3 M. Piotrowska, Spojrzenie wirtualne, [w:] Estetyka wirtualności, (red. M. Ostrowicki), Kraków 2005, s. 119-127, s. 120.
• 4 Por. R. W. Kluszczyński, Społeczeństwo informacyjne. Cyberkultura. Sztuka multimediów, Kraków 2002, s. 43.
• 5 Por. B. Woolley, Virtual Worlds: a Journey In Hyde and Hyperreality, Oxford 1992.
• 6 Reprezentanci tak rozumianej zmiany w historii obrazowania to: Jonatan Crary (por. J. Crary, Suspensions
• of Perception, Londyn 2000), Margaret Morse (por. M. Morse, Virtualities: Television, Media Ar, and Cyberculture (Theories of Contemporary Culture), Bloomington 1998), Nicholas Mirzoeff (por. N. Mirzoeff, The Right to Look: A Counter-History of Visuality, Durham 2011), Katherina Hayles (K. Hayles, NanoCulture: The New Technoscience and Its Implications for Literature, Art, and Society, Berlin 2002).
• 7 Platon, Sofista, tłum. W. Witwicki, [w:] Sofista, Polityk, Kęty 2002, ss. 32, 33.
• 8 J. P. Hudzik, Niepewność realnego: o nowoczesnym życiu w świecie iluzji, [w:] Estetyka wirtualności, (red. M. Ostrowicki), Kraków 2005, s. 41-71.
• 9 L. Da Vinci, Pisma wybrane, tłum. L. Staff, Warszawa 2002, s. 173.
• 10 J. P. Hudzik, Niepewność realnego: o nowoczesnym życiu w świecie iluzji, [w:] Estetyka wirtualności, (red. M. Ostrowicki), Kraków 2005, s. 49.
• 11 L. B. Alberti, O malarstwie, przekł. L. Winniczuk, Kraków 1963.
• 12 Por. M. Kubovy, The Psychology of Perspective and Renaissance Art, Cambridge 1986.
• 13 Nowe media. Wprowadzenie, M. Lister, J. Dovey, S. Giddings, I. Grant, K. Kelly, przekł. M. Lorek, A. Sadza, K. Sawicka, Kraków 2010, s. 184.
• 14 W całości: http://openlibrary. org/ books/OL4 496485M/ Perspect i - va_pictorum_et_architectorum_Andreae_ Putei.