Celem artykułu jest analiza reklam telewizyjnych pod kątem występującego w nich przedstawienia kobiety wpadającej w stan marzenia sennego pod wpływem spożyciareklamowanego produktu i zaproponowanie nowego sposobu ich czytania w oparciu o współczesne teorie reklamy oraz prace Susan Bordo dotyczące ideologii głodu w kulturze popularnej. Dzięki zastosowanej metodologii autorka pokazuje, iż pomimo powierzchownego odczucia wyzwolenia, które mogą one wywoływać, te przedstawienia wskazują na istnienie głęboko zakorzenionych restrykcji dotyczących satysfakcji cielesnej u kobiet. Związek łączący kobiety i jedzenie ma dużą wartość emocjonalną, która zmusza do negocjowania delikatnej równowagi pomiędzy przerażającą żarłocznością a bezcielesną transcendencją. Wreszcie, przeprowadzona analiza ukazuje, że reklamy te mocno podkreślająz jednej strony kwestie samokontroli i samoograniczania się, a z drugiej kładą nacisk na występujące zakłócenia percepcji siebie i otoczenia, co stanowi cechy charakterystyczne dyskursu zaburzeń odżywiania.