EN
The aim of this study is to present chosen aspects of assessing legal solutions facilitating reconciliation of work and private life for employees of the public services sector, based on empirical research conducted in five European countries. The research purpose was to indicate the role of labour law regulations in shaping the work-life balance and to determine the ways of their implementation, their usefulness and the needs that emerge in the changing socio-economic reality, as evidenced by the effects of the COVID-19 pandemic. The need to isolate people quickly popularised remote (online) work and the possibility of staying at home, which possibly had a positive impact on private matters. However, the general situation is different. Hence, the hypothesis was adopted that despite the variety of solutions, they are insufficiently used in the public services sector. Although there are noticeable facilitations in combining professional and family duties, they still have too little impact on the attractiveness of work and are not of an innovative nature. The specificity of the public services sector makes it difficult to freely choose solutions that increase the flexibility of employment and thus the activity of working parents, especially women on the labour market.
PL
Celem artykułu jest przedstawienie wybranych aspektów oceny rozwiązań prawnych, ułatwiających godzenie życia zawodowego z prywatnym pracownikom sektora usług publicznych, na podstawie badań empirycznych przeprowadzonych w pięciu krajach europejskich. Celem jest wskazanie roli przepisów prawa pracy w kształtowaniu równowagi między tymi sferami (tzw. work-life balance) i określenie sposobów ich realizacji, przydatności oraz potrzeb, jakie pojawiają się w zmieniającej się rzeczywistości społeczno-gospodarczej, czego dowodem są skutki pandemii COVID-19. Konieczność izolacji ludzi szybko spopularyzowała pracę zdalną i możliwość pozostania w domu, co pozytywnie miało wpłynąć na sprawy prywatne. Jednak ogólna sytuacja jest inna. Stąd przyjęto hipotezę, że mimo różnorodności rozwiązań, są one niedostatecznie wykorzystywane w sektorze usług publicznych. Choć zauważalne są ułatwienia w łączeniu obowiązków zawodowych z rodzinnymi, to nadal mają one zbyt mały wpływ na atrakcyjność pracy i nie mają charakteru innowacyjnego. Specyfika sektora publicznego utrudnia swobodny wybór rozwiązań zwiększających elastyczność zatrudnienia, a tym samym aktywność pracujących rodziców, zwłaszcza kobiet na rynku pracy.