PL
Struktura zdania w literackim języku niemieckim ukształtowała się pod wpływem łaciny na przełomie XV i XVI. Do jej cech charakterystycznych należy m.in. klamra zdaniowa, którą przejął następnie język mówiony. Autorka zajęła się problemem zachowania tej struktury w języku pisanym, a w szczególności tym, jakie elementy najczęściej pojawiają się poza klamrą. Są nimi w większości frazy przyimkowe, pełniące najczęściej funkcję okolicznika. Zdarzają się również dopełnienia, mocno związane z orzeczeniem, bez których pełne zdanie nie mogłoby istnieć. Biorąc pod uwagę rematyczno-tematyczny podział zdania, poza klamrą może znaleźć się element zarówno zawierający najważniejszą informację, jak i najmniej ważną. Przyczyny przesunięcia poza klamrę nie są jednoznaczne.