Tekst traktuje o postrzeganiu istoty kompetencji emocjonalnych nauczycieli gimnazjów. W przeprowadzonych badaniach empirycznych zastosowano metodę sondażu diagnostycznego. Jako technikę badawczą wykorzystano ankietę, w obrębie której opracowano i zastosowano kwestionariusz ankiety. W niniejszym tekście wykorzystano odpowiedzi nauczycieli gimnazjów na pytania ankietowe. Badaniami zostało objętych 153 nauczycieli czynnych zawodowo w województwie podlaskim (powiat białostocki i moniecki). Wśród grupy osób badanych znaleźli się nauczyciele o różnym stażu zawodowym, stopniu awansu, profilu kształcenia. Założenie badawcze stanowiło przekonanie o nadawaniu przez nauczycieli niskiej rangi kompetencjom emocjonalnym na tle innych kompetencji zawodowych (merytorycznych, wychowawczych, dydaktyczno-metodycznych). Okazuje się, że kompetencje emocjonalne nie znajdują wyraźnej aprobaty w pracy nauczyciela gimnazjum. Badani nauczyciele, pomimo iż zauważają wśród swoich wychowanków znaczne problemy natury emocjonalnej, uznają te kompetencje za najmniej ważne w wykonywaniu swego zawodu (w zestawieniu z kompetencjami merytorycznymi, dydaktyczno-metodycznymi i wychowawczymi).