PL
Artykuł przedstawia problem krytyki polskiej wersji „filozofii życia” (Lebensphilopsohie) rozwijanej przez Stanisława Brzozowskiego dokonanej przez Bogdana Suchodolskiego. Suchodolski będący na polskim gruncie najwybitniejszym przedstawicielem nurtu „nowego humanizmu” dokonuje krytyki „filozofii życia” rozwijanej przez Brzozowskiego w dwu wymiarach, jej tendencji do przetwarzania człowieka w imię ideału mocy i narzucania w imię tegoż ideału woli zorganizowanych grup ogółowi. Suchodolski przeciwstawia tym ideałom nawiązanie do tradycji człowieka dystansującego się od fascynacji mocą w imię ideałów umiaru i wewnętrznej harmonii oraz ideał ludzkości dążącej do nadania rozwojowi współczesnej cywilizacji harmonijnego zrównoważonego charakteru.
EN
The article introduces the criticism of the Polish version of “philosophy of life” (Lebensphilopsohie) developed by Stanisław Brzozowski and further developed by Bogdan Suchodolski. Being the most distinguished Polish representative of “new humanism”, Suchodolski criticises in two dimensions the philosophy of life developed by Brzozowski, his tendency to reshape man on behalf of the ideal of power and to impose on people, on behalf of the same ideal, the will of organised groups. Suchodolski confronts these ideals by referring to the tradition of the human being who distances themselves from the fascination of power in favour of moderation and inner harmony as well as the ideal of humanity, striving for the harmonious and sustainable development of the contemporary civilisation.