PL
Celem artykułu jest krytyczna analiza podejmowanych prób przezwyciężenia dostrzegalnego deficytu efektywnych instrumentów monitorowania i egzekucji przestrzegania unijnych wartości. Próbę taką podjął J.W. Müller, który zaproponował uzupełnienie systemu unijnych instytucji o tzw. Komisję Kopenhaską, oraz Parlament Europejski, który wezwał Komisję Europejską do przyjęcia do września 2017 r. porozumienia międzyinstytucjonalnego, w którego efekcie powstać miałby unijny Pakt na rzecz demokracji, rządów prawa i praw podstawowych. Komisja Kopenhaska J.W. Müllera oraz Pakt zaproponowany przez PE mają swoje ograniczenia i nie sposób obecnie przesądzić o możliwości ich wkomponowania w system egzekucji unijnych wartości, lecz obie próby należy postrzegać przede wszystkim jako potwierdzenie słabości aktualnie funkcjonujących instrumentów ochrony tych wartości i precyzyjne wskazanie brakujących elementów, które przesądzają o ich niskiej efektywności.
EN
This research paper is a critical reflection on two attempts to fulfill the lack of an effective mechanism for monitoring and enforcing the Union’s values. The first attempt was made by J. W. Müller, who proposed to add a new body to Europe’s institutional system: the Copenhagen Commission. The second attempt originated from the European Parliament, which has urged the European Commission to submit, by September 2017, a proposal for the conclusion of the Union’s Pact for democracy, the rule of law and fundamental rights, in the form of an inter-institutional agreement. It is hard to predict if Müller’s Copenhagen Commission or the EP’s Pact will end up being incorporated into the Union’s system of values enforcement. Nevertheless, both attempts stand as clear proof that existing instruments are perceived as weak, and clearly point at the lack of elements that could make these instruments more effective. These are the main observations of the study.