PL
Na podstawie dokumentacji zgromadzonej w brytyjskich archiwach narodowych w Londynie autorka ukazuje plany, strategię oraz formowanie się polityki osiedleńczej rządu brytyjskiego w stosunku do polskich uchodźców politycznych po II wojnie światowej. Ich zawartość, a także sam fakt istnienia, wyraźnie wskazuje na to, że rząd brytyjski był świadomy konsekwencji wynikających z postanowień konferencji w Teheranie w 1943 roku w tzw. kwestii polskiej. Artykuł wyjaśnia początkowy etap prac parlamentu brytyjskiego nad powołaniem do życia pierwszych ważnych instytucji mających na celu pomoc Polakom w przystosowaniu się do życia na obczyźnie, a jednocześnie tworzących zlepki polityki migracyjnej dla uchodźców polskich, które w konsekwencji przyczyniły się do ukształtowania się polskiej emigracji powojennej.