Das Individuationsprinzip bei Duns Scotus (1265-1308)

• Authors: Magdalena Börsig-Hover

Title variants

PL

Zasada jednostkowienia u Dunsa Szkota (1265-1308)

• Languages of publication: DE

Abstracts

PL

Problematyka jednostkowienia bytu osoby ludzkiej według Dunsa Szkota stanowi bardzo ważną problematykę filozoficzną, także ważną i interesującą dla prawnika i ekonomisty z tej racji, że człowiek stanowi zarówno rację ekonomii, jak też jest podmiotem praw i obowiązków wraz z posiadaniem prawa do stanowienia porządku prawnego. Stąd znajomość antropologii jest dla prawnika warunkiem sine qua non. Chociaż temat ten powraca w refleksji filozoficznej, np. Honnefeldera, M. A. Krąpca, B. Walda, A. Schmidta, U. Zielińskiego, to warto ciągle na nowo podejmować to wyzwanie. Krótki zarys biograficzny poprzedza teoriopoznawcze stanowiska Szkota w jego relacji do stanowiska Tomasza z Akwinu, by skupić uwagę na samej zasadzie jednostkowienia, którą Skotus pojmuje jako haecceitas w samej formie substancjalnej człowieka jako bytu osobowego. Tezy Edyty Stein, Martina Heideggera oraz Ericha Przywary w tej kwestii dodatkowo ubogacają analizę tej złożonej problematyki, w dalszym ciągu aktualnej m.in. dla filozoficznego namysłu nad człowiekiem oraz nad ekonomią i polityką.

Keywords

DE

Duns Scotus; Individuationsprinzip; menschliche Person; individuelle Form – haecceitas; allgemeine Form – quidditas; Materie; Natur der Sachen

PL

Duns Szkot; zasada jednostkowienia; osoba ludzka; indywidualna forma − haecceitas; ogólna forma – quidditas; materia; natura rzeczy

EN

Duns Scotus; principle of individuation; human person; individual form − haecceitas; general form − quidditas; matter; nature of things

• Publisher: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
• Journal: Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL
• Year: 2005
• Volume: 1
• Issue: 1 Prawo
• Pages: 37-52

Contributors

author

Magdalena Börsig-Hover

• Instytut Badań Naukowych w Saarbrücken

References

• Aristoteles: Metaphysik XII, 1071 a, 27-29.
• Aristoteles: Phys., I, 7, 191 a. 8-14.
• Assenmacher J.: Die Geschichte des Individuationsprinzips in der Scholastik, in: Forschungen zur Geschichte der Philosophie und der Pädagogik, herausgegeben v. Artur Schneider u. Wilhelm Kahl, I. Band, Heft 2, 1926, 1.
• Assenmacher J.: Die Geschichte des Individuationsprinzips in der Scholastik, Leipzig 1926, 64.
• BöhnerPh., GilsonE.: Christliche Philosophie, 3. Auflage, Paderborn 1954, 565.
• DunsScotus: II Ox.-Garcia 3, 5 et 6; II, 267, Nr. 287.
• DunsScotus: II sent. Dist. III q. 5 a., Vives–Paris 1893.
• DunsScotus: Oxon. II, d. 3, q. 9, n. 6.
• Gilson E.: Der Geist der mittelalterlichen Philosophie, Wien 1950, Anm. 7, 223.
• Gilson E.: Johannes Duns Scotus. Einführung in die Grundgedanken seiner Lehre, Düsseldorf 1959, 449.
• Heidegger M.: Die Kategorien- und Bedeutungslehre des Duns Scotus, Tübingen 1916, 12, 101, 177, 190, 230.
• Lexikon für Theologie und Kirche, herausgegeben v. Michael Buchberger, zweite, neubearbeitete Auflage des kirchlichen Handlexikons, 3. Band, Freiburg 1931, 489.
• Meyer G.: Individuation, in: Lexikon für Theologie und Kirche, herausgegeben von J. Höfe u. K. Rahner, Bd. 5, Freiburg 1960, 658.
• Przywara E.: Griechische, patristisch-scholastische und neuzeitliche Philosophie im Gottesgeheimnis der Welt, München 1923, 107.
• Stein E.: Endliches und ewiges Sein. Versuch eines Aufstiegs zum Sinn des Seins, herausgegeben von L. Gelber/Romaeus Leuven, Edith Steins Werke, Band II, 3. unv. Auflage, Freiburg 1986, 497 S.
• ThomasvonAquin: In VIII Metaph., lect. 1; ed. M.-R. Cathala, n. 1687.