Judy Chicago’s Last Supper

• Authors: Giżycki Marcin

Title variants

EN

Ostatnia wieczerza Judy Chicago

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

W 1979 r. amerykańska artystka Judy Chicago wystawiła w San Francisco Museum of Modern Art instalację „Dinner Party” dedykowaną 1038 kobietom z historii i mitologii świata. Na pracę, którą dziś można oglądać w Brooklyn Museum of Art, złożyły się trzy długie stoły ustawione w trójkąt, na których przygotowano nakrycia dla 39 kobiet oznaczone ich nazwiskami wyhaftowanymi złotymi nićmi. Wśród uhonorowanych znalazły się: Hatszepsut, Safona, św. Brygida z Kildare, Cesarzowa Teodora, Eleonora Akwitańska, Petronilla de Meath, Artemisia Gentileschi, Susan B. Anthony, Emily Dickinson, Virginia Woolf i Georgia O’Keeffe. Dalszych 999 nazwisk wypisano, również złotą farbą, na kafelkowej posadzce. Dzieło od razu wywołało burzliwe reakcje i dysputy nawet w środowiskach feministycznych. Zarzucano mu m.in. słabą reprezentację kobiet spoza kręgu kultury euroamerykańskiej. Najwięcej negatywnych reakcji wywołały jednak wzory na talerzach niedwuznacznie kojarzące się z żeńskimi organami płciowymi. Dziś jednak „Dinner Party” uchodzi za jedną z najważniejszych i najwcześniejszych (przynajmniej na tę skalę) manifestacji feminizmu w sztuce. Cały proces powstawania instalacji udokumentowała w filmie Johanna Demetrakas, dając świadectwo nie tylko wielkiego wkładu zespołu współpracowników Judy Chicago w skończone dzieło, ale także rodzenia się feministycznej świadomości w grupie.

EN

In 1979 American artist Judy Chicago presented in the San Francisco Museum of Modern Art her art installation “The Dinner Party” dedicated to 1038 women from the history and mythology of the world. The work, which today can be seen at the Brooklyn Museum of Art, consists of three long tables arranged into a triangle, on which 39 places, marked with names embroidered in golden thread, are set for the women. Among the honoured are: Hatshepsut, Sappho, Saint Brygid of Kildare, Empress Theodora, Eleanor of Aquitaine, Petronilla de Meath, Artemisia Gentileschi, Susan Anthony, Emily Dickinson, Virginia Woolf and Georgia O’Keeffe. Further 999 names are written, also with golden paint, on the tiled floor. The work immediately provoked turbulent reactions and disputes even in feminist circles. It was criticized, among others, for poor representation of women from outside the EuroAmerican culture. Most negative reactions, however, were caused by designs on plates clearly evocative of the female sex organs. Today, however, “The Dinner Party” is regarded as one of the most important and earliest (at least on this scale) manifestations of feminism in art. The entire installation process was documented on the film by Johanna Demetrakas, testifying not only to the great contribution of the team of Chicago’s associates in the finished work, but also the birth of feminist consciousness in the group.

Keywords

EN

Judy Chicago; “The Dinner Party”; Hatshepsut; Sappho; Saint Brygid of Kildare; Empress Theodora; Eleanor of Aquitaine; Petronilla de Meath; Artemisia Gentileschi; Susan Anthony; Emily Dickinson; Virginia Woolf; Georgia O’Keeffe; manifestations of feminism in art; Johanna Demetrakas.

• Publisher: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
• Journal: Kwartalnik Filmowy
• Year: 2017
• Issue: 100 O świętowaniu
• Pages: 239-243

Contributors

author

Giżycki Marcin

• Department of History of Art and Visual Culture, Rhode Island School of Design (USA)

References

• Chicago, J. Beyond the Flower: The Autobiography of a Feminist Artist. New York: Penguin, 1997.
• Gerhard, J. F. The Dinner Party: Judy Chicago and the Power of Popular Feminism, 1970– 2007. Athens-London: The University of Georgia Press, 2013.
• Hughes, R. “Obsessive Feminist Pantheon”. Time (15 XII 1980).
• Kramer, H. “Art: Judy Chicago's Dinner Party Comes to Brooklyn Museum”. The New York Times (17 X 1980).
• Poprzęcka, M. Uczta bogiń. Kobiety, sztuka i życie. Warszawa: Agora, 2012.
• Wallen, R. “Review of ‘Sexual Politics: Judy Chicago’s „Dinner Party” in Feminist Art History”. Women's Studies: An Interdisciplinary Journal 28 (1999).