RESPONSIVE EDUCATION AS A CHANCE TO DIFFERENTIATE THE TEACHING PROCESS

• Authors: Karpińska Anna

Title variants

PL

EDUKACJA RESPONSYWNA SZANSĄ NA DYFERENCJACJĘ PROCESU KSZTAŁCENIA

• Languages of publication: EN

Abstracts

EN

The article presents responsive education along with its particular determinants: teaching, learning, the teacher, the student, the environment. The essence and attributes of responsive education have been signaled. The place and the role of the teacher and the student in responsive education set in the paradigm of constructivist didactics have been highlighted. The indispensability of differentiation and individualization of the educational process in the modern school have been underlined. A thesis was put forward that responsive education fits in the trend of personalized education and facilitates the differentiation of the educational process.

PL

W artykule przedstawiono edukację responsywną z jej szczegółowymi wyznacznikami w postaci: nauczania, uczenia się, nauczyciela, ucznia, środowiska. Przywołano jej istotę i cechy. Wyeksponowano miejsce i rolę nauczyciela i ucznia w edukacji responsywnej utrzymanej w paradygmacie dydaktyki konstruktywistycznej. Podkreślono niezbędność różnicowania i indywidualizacji procesu kształcenia we współczesnej szkole. Sformułowano tezę, że edukacja responsywna, będąca przestrzenią interpersonalnego spotkania osobowości nauczyciela i ucznia, mieści się w nurcie edukacji spersonalizowanej i sprzyja dyferencjacji procesu kształcenia.

Keywords

EN

responsive education,; responsive teacher,; responsive student,; differentiation of the educational process

PL

edukacja responsywna,; responsywny nauczyciel,; responsywny uczeń,; dyferencjacja procesu kształcenia

• Publisher: Wyższa Szkoła Humanitas
• Journal: Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Humanitas. Pedagogika
• Year: 2018
• Issue: 17
• Pages: 83-93

Contributors

author

Karpińska Anna

• Uniwersytet w Białymstoku

References

• Bałachowicz, J. (2016). Edukacja wczesnoszkolna w dyskursie wartości. In E. Skrzetuska, M. Jurewicz (ed.), Edukacja wczesnoszkolna w warunkach zmiany społecznej i kulturowej. Warszawa.
• Bałachowicz, J. (2015). Zmiany współczesnych kontekstów edukacji dziecka. In J. Bałachowicz, K.V. Halvorsen, A. Witkowska-Tomaszewska (eds.), Edukacja środowiskowa w kształceniu nauczycieli. Perspektywa teoretyczna. Warszawa.
• Baranowska, A. (2014). Tutoting jako alternatywna metoda pracy z uczniami zdolnymi w szkole. e-mentor, 5.
• Bielecki, R. (2015). Imperatyw neurobiologiczny z perspektywy dydaktyki – ku ciągłemu rozwojowi (homo addiscens). Nowa Szkoła, 3.
• Chałas, K. (2000). W poszukiwaniu strategii edukacyjnych zreformowanej szkoły. Metoda projektów i jej praktyczna egzemplifikacja. Warszawa.
• Duraj-Nowakowa, K. (2011). Kształtowanie profesjonalnej gotowości pedagogów. Kraków.
• Dusza, B. (2016). Przeciętność ucznia i mechanizmy jej generowania w środowisku szkolnym. Nowa Szkoła, 8.
• Dylak, St., Ubermanowicz, St. (eds.) (2014). Strategia nauczania – uczenia się infotechniki. Tom 1. Poznań.
• Jastrząb, J. (2004). Świadomość dysleksji – psychoedukacja społeczeństwa. Wychowanie na co Dzień, 4-5.
• Jurkiewicz, E. (2008). Brakuje nam zaufania do nauczycieli – rozmowa z prof. Dorotą Klus-Stańską. Gazeta Szkolna, 15-16.
• Karcz-Taranowicz, E. (2017).Wielowymiarowa działalność szkoły na rzecz wspierania rozwoju dzieci i młodzieży ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi wyzwaniem dla edukacji jutra. Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Humanitas. Pedagogika, 14.
• Karpińska, A. (2016). Indywidualizacja jako zasada i wartość w procesie kształcenia. In K. Chałas, A. Maj (eds.), Encyklopedia aksjologii pedagogicznej. Radom.
• Karpińska, A. (2011). Nauczyciel wobec idei edukacji spersonalizowane. In J. Szempruch, M.J. Szymański (eds.), W trosce o nauki pedagogiczne i rozwój polskiej edukacji. Lublin – Kraków.
• Karpińska, A. (2013). Niepowodzenia edukacyjne – renesans myśli naukowej. Białystok.
• Krajewska, B. (2011). Nowe zasady pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Nowa Szkoła, 4.
• Kryk, G. (2016) Indywidualizacja pracy młodszych uczniów w teorii i praktyce. Nowa Szkoła, 2.
• Maciąg, J. (2018, in print). Konstruktywistyczna perspektywa wspierania dziecka w procesie uczenia się. Konteksty Pedagogiczne,10.
• Mastalski, J. (2016). „Edukacja spotkania” jako antidotum na „negatywizm edukacyjny”. In A. Karpińska, M. Zińczuk, P. Remża (eds.), Edukacja wobec niepowodzeń i szans ich minimalizacji. Toruń.
• Mastalski, J. (2012). Flanelizacja współczesnej edukacji (dekonstrukcja ewaluacji). In J. Grzesiak (ed.), Ewaluacja i innowacje w edukacji. Poprawa jakości kształcenia i jej uwarunkowania. Kalisz – Konin.
• Michalski, J. (2016). Relacyjność jako kategoria pedeutologiczna. In M.J. Szymański, B. Walasek-Jarosz, Z. Zbróg (eds.), Zrozumieć szkołę. Konteksty zmiany. Warszawa.
• Michl, W. (2011). Pedagogika przeżyć. Kraków.
• Ministry of Science and Higher Education [MSaHE]. (2017). Propozycja założeń nowego modelu kształcenia przyszłych nauczycieli. Access: http://kegptg.geo.uni.lodz.pl/uploads/Projekt_KN_11.2017.pdf.
• Murzyn, A. (2013). Wokół Kena Robinsona kreatywnego myślenia o edukacji. Kraków.
• Piotrowski, E. (2008). Różnice indywidualne jako podstawa procesu indywidualizacji edukacji szkolnej. In J. Grzesiak (ed.), Ewaluacja w dialogu – dialog w ewaluacji. Kalisz – Konin.
• Polskie Towarzystwo Dysleksji [PTD] (2017). Access: http://www.ptd.edu.pl/.
• Rutkowiak, J. (2010). Uczenie się w warunkach kultury neoliberalnej: kontestowanie jako wyzwanie dla teorii kształcenia. In E. Potulicka, J. Rutkowiak (eds.), Neoliberalne uwikłania edukacji. Kraków.
• Strelau, J. (ed.) (2005). Psychologia. Podręcznik akademicki. Vol. 3. Gdańsk.
• Szymański, M. (2000). O metodzie projektów. Z historii, teorii i praktyki pewnej metody kształcenia. Warszawa.
• Szymiec, R. (2011). Nauczanie responsywne – nowe pojęcie w nauczaniu. Neodidagmata, 31/32.