Reflections on the methodology of teaching modern jūjutsu throws

• Authors: Jan Słopecki , Herbert Bruns

Title variants

PL

Refleksje o metodyce nauczania technik rzutów modern jūjutsu

• Languages of publication: PL EN

Abstracts

PL

Niniejsza praca prezentuje namysł nad metodyką nauczania rzutów jūjutsu. Podjęcie problemu badawczego przez obu autorów, spowodowane było troską o właściwy poziom nauczania rzutów, oparty na tradycyjnym systemie edukacyjnym i dostosowany do obecnych celów nauczania tej sztuki walki. Dyskusja o systemie nauczania rzutów ma na celu zwrócenie uwagi nauczycielom, że przyjęty przez nich sposób nauczania zapożyczony jest ze sportowego jūdō. Taki system nauczania pozbawił jūjutsu trzeźwego spojrzenia na własną metodykę nauczania rzutów. Przyjęty sposób nauczania skutkował dużymi zmianami w programach nauczania, pozbyto się rzutów jūjutsu, które były skuteczne w konfrontacji pozasportowej. Z perspektywy ‘humanistycznej teorii sztuk walki’, socjologii zawodu nauczyciela jūjutsu, historii kultury fizycznej, teorii i metodyki nauczania sztuk walki oraz na podstawie badan własnych autorów podano pod namysł metodykę nauczania rzutów modern jūjutsu. Autorzy podejmują także analizę zagadnienia na gruncie metody analitycznej, według założeń W. Jamesa opartej na faktach i doświadczeniach sprawdzonych empirystycznie w praktyce [James 2004: 19-20]. Główną zastosowaną tu metodą jest obserwacja uczestnicząca, analiza metod nauczania rzutów w dyscyplinie sportowej jūdō i w sztuce walki modern jūjutsu, co uzupełnia analiza porównawcza. Zastosowana tu metoda obserwacji uczestniczącej to efekt 50-letnich studiów sportów i sztuk walki pierwszego z autorów i 40-letnich studiów drugiego z autorów. Uwzględniono też analizę treści literatury przedmiotu i analizę dokumentów. Materiałem badawczym analizy dokumentów są programy nauczania w sztuce walki modern jūjutsu, notatki z udziału w ponad stu szkoleniach międzynarodowych oraz wypowiedzi eksperckie. Problem badawczy i wynikające z tego cele badań dotyczą uwarunkowań edukacyjnych zapożyczonych z dyscypliny sportowej jūdō i przeniesionych do programów nauczania sztuki walki modern jūjutsu. Autorzy na podstawie własnych wyników badań starają się odpowiedzieć na następujące pytania: co było powodem usunięcia znacznej ilości rzutów z programów nauczania starych szkół jūjutsu?, jak powinna wyglądać metodyka nauczania rzutów jūjutsu?, jakie cele nauczania powinien realizować nauczyciel sztuki walki jūjutsu? Ważnym zadaniem metodologii kultury fizycznej jest ukazywanie różnych procesów, wzajemnych powiązań i zależności zachodzących w różnych okresach historii pomiędzy sztuką walki jūjutsu i dyscyplina sportową jūdō, szczególnie, kiedy proces ten odbywa się na naszych oczach – warto to zbadać i opisać. Przenoszenie umiejętności wykonywania rzutów judō na łono sztuki walki modern jūjutsu ma swoje miejsce w historii sportu od wielu lat. Ta grupa technik walki jūdō została przeniesiona na potrzeby sztuki walki jūjutsu. Prawie wszystkie obszary programów nauczania modern jūjutsu dotyczące rzutów, biją jednolitym rytmem „sportowego jūdō. W obszarze tym istnieje jednolity model edukacji, jednolitości jakościowej (uniformizacji) Zasada standaryzacji wyznaczyła granice i normy nauczania rzutów jūjutsu takie, które się mieszczą w wyznaczonych obszarach konwencji dyscypliny sportowej jūdō. Nie każdy sposób wykonania rzutu w wersji sportowej (układ jego ruchu, sposób wykonania) nadaje się do warunków konfrontacji pozasportowej. Nauczanie wykorzystania rzutów jūjutsu w samoobronie powinno mieć obraz przemyślanych działań w walce i odpowiednich nawyków ruchowych, ponieważ walka jest płynną strukturą, przyjmuje różne postacie i uzależniona jest od wielu okoliczności zewnętrznych i wewnętrznych. Umiejętność myślenia podczas walki pozwoli nam na realizacje własnych planów taktycznych, które będą dla nas i dla danej sytuacji walki najskuteczniejsze i najlepsze. Autorzy doszli do następujących wniosków: w systemie nauczania rzutów modern jūjutsu nastąpiło bezkrytyczne kopiowanie metodyki nauczania zapożyczone z dyscypliny sportowej jūdō, przyjęto podobne zasady nauczania rzutów i ich zawartość merytoryczną (te same techniki rzutów), jako model szkolenia w jūjutsu powielane i kopiowane są one od kilkudziesięciu lat przez przeważające grono mistrzów jūjutsu. Ta ingerencja w programy nauczania jūjutsu znacznie zubożyła i ograniczyła techniki rzutów, nie pozwoliła na różnorodność rzutów, na inny sposób edukacji przystosowany do warunków konfrontacji pozasportowej. Zdaniem autorów, należy dostosować metodykę nauczania rzutów do celów i specyfiki sztuki walki modern jūjutsu. Równolegle z przebudową programów nauczania należy wzbogacić techniki walki nowymi rzutami stworzonymi dla tej sztuki walki.

EN

This paper presents a reflection on the methodology of teaching modern jūjutsu throws. Taking this research issue up by the two authors was caused by their concern for the proper standard of teaching throws, based on the traditional educational system and adapted to current teaching objectives of this martial art. Based on the results of their own studies the authors try and answer the following questions: What was the rationale behind removing the vast majority of throws from the curricula of old jūjutsu schools? What should the modern jūjutsu throw teaching methodology look like? What teaching aims should a teacher of jūjutsu martial art realise? The research problem and the research objectives which stem from it pertain to the educational circumstances adopted from the sport discipline of jūdō and transferred to the curricula of the modern jūjutsu martial art. The main method used is participating observation, the analysis of throw teaching methods in the sport discipline of jūdō and in the martial art of modern jūjutsu, complemented by comparative analysis. The authors arrived at the following conclusions: in the throw teaching system of modern jūjutsu uncritical copying of teaching methodology appropriated from the sport discipline of jūdō took place, similar rules regarding throw teaching were adopted with their substantive content (the same throw techniques), as a training model in jūjutsu they have been multiplied and copied for several decades by the vast majority of jūjutsu masters. The system of teaching and selected jūdō throws were transferred to modern jūjutsu curricula while slowly undergoing the process of uniformisation and standardisation. This interference within the modern jūjutsu curricula greatly diminished and limited throwing techniques, it did not allow for throw variety or other method of education, adapted to the conditions of out-of-sport confrontation. The authors believe that the methodology of teaching throws should be adapted to the goals and specificity of jūjutsu martial art. Along with the overhaul of curricula combat techniques should be augmented with new throws created for this martial art. In this article the authors are trying to present how effective throw teaching in jūjutsu should look, based on tactical solutions in out-of-sport confrontation.

Keywords

PL

sztuka walki jūjutsu; rzuty jūdō; rzuty modern jūjutsu; system nauczania rzutów

EN

jūjutsu martial art; jūdō throws; modern jūjutsu throws; throw teaching system

• Publisher: Stowarzyszenie Idōkan Polska
• Journal: Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology
• Year: 2014
• Volume: 14
• Issue: 3
• Pages: 67-75

Contributors

author

Jan Słopecki

• European Martial Arts Committee, Warsaw (Poland)

author

Herbert Bruns

• SportSchule Tao, Aurich (Germany)