PL
Pozycję podmiotów gospodarczych w określonych strukturach społecznych i ekonomicznych wyznaczają w zasadniczy sposób założenia społeczno-ustrojowe państwa, w ramach którego funkcjonuje dany podmiot. W Polsce nakazowo-rozdzielczy system gospodarowania do końca lat osiemdziesiątych powodował centralne planowanie, kierowanie i zarządzanie. Odpowiednie resorty koordynowały rozwój poszczególnych dziedzin życia społeczno- gospodarczego. Przedsiębiorstwa przemysłowe posiadały niemal całkowicie określone reguły funkcjonowania. Zachowań przestrzennych nie regulowały, w tym przypadku, ani ekonomiczne analizy kosztów i korzyści, ani percepcja przestrzeni społeczno-ekonomicznej kraju (Parysek 1994). Jednocześnie brak mechanizmów rynkowych i otwarcia na gospodarkę światową spowodował zanik konkurencyjnych zachowań przedsiębiorstw oraz niedocenianie innowacji , nakładów na badanie i rozwój, a w konsekwencji lukę technologiczną oraz niską jakość, słabą dynamikę i małą efektywność produkcji przemysłowej (Stryjakiewicz 1999).